Είμαι αρκετά τυχερή ώστε να είμαι και μητέρα και κόρη. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο, οι σχέσεις μου με τις δύο κόρες μου έχουν αλλάξει. Έχουν φύγει και οι δύο από το σπίτι και βιώνω σε αυτό που πολλοί άνθρωποι αποκαλούν ως «σύνδρομο της άδειας φωλιάς».

Το γνωστό “Σύνδρομο της άδειας φωλιάς” και πώς να προετοιμαστείτε γι’ αυτό

Αλλά αποφάσισα να μετονομάσω αυτή τη μετάβαση ως «στάδιο ανοιχτής πόρτας». Μια άδεια φωλιά υποδηλώνει εγκατάλειψη και απώλεια, μια ανοιχτή πόρτα υποδηλώνει νέες δυνατότητες και την ελευθερία να έρχονται και να φεύγουν (οι κόρες μου).

Καθώς μπήκαμε σε αυτήν τη φάση της …ανοιχτής πόρτας για την οικογένειά μου, ήθελα να μεταδώσω μερικά από τα δοκιμασμένα και αληθινά μαθήματα που μου δίδαξε ο χρόνος και η εμπειρία (όχι με εύκολο τρόπο).

Δεν χρειάζεται να ανεβάζεις πάντα τη διάθεση των παιδιών σου

Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά τελικά συνειδητοποίησα πόσο άχρηστο ήταν να λέω στις κόρες μου, «Κοίτα τη φωτεινή πλευρά!» «Δεν είναι τόσο άσχημα!» «Δεν φοβάσαι τους κλόουν!» Προσπαθούσα να τους φτιάξω το κέφι, αλλά δεν ένιωθαν καλύτερα, ένιωθαν χειρότερα.Αντίθετα, έβρισκαν παρηγοριά όταν έλεγα πράγματα όπως, «Ακούγεται σαν να σε τάραξε πολύ η εξέταση», «Αυτό το σχόλιο πραγματικά σε πλήγωσε» ή «Είναι δύσκολο να απομνημονεύσεις τους πίνακες πολλαπλασιασμού».

Μετά από καιρό, το κατάλαβα: Κάνουμε τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους αναγνωρίζοντας ότι δεν αισθάνονται ευτυχισμένοι.

Δείξε την αγάπη σου μέσα από την αποδοχή

Ένα γονεϊκό δίλημμα με μπέρδευε για πολύ καιρό. Αγαπώ τις κόρες μου με όλη μου την καρδιά, δεν θέλω να αλλάξουν καθόλου, επομένως γιατί συνεχώς τις πιέζω και τις προτρέπω να βελτιωθούν;

Τελικά, το κατάλαβα: Η αγάπη είναι άνευ όρων αλλά και απαιτητική. Η αγάπη σε κάνει να δέχεσαι τον άλλον ακριβώς όπως είναι αλλά και περιμένει το καλύτερο από εσένα.

Νιώθω καλύτερη μαμά τώρα που η κόρη μου είναι στην εφηβεία

Όταν είσαι ευγενική με τον εαυτό σου, γίνεσαι καλύτερη μητέρα

Ένα απογοητευτικό στοιχείο της ευτυχίας είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να αλλάξουν. Ωστόσο, ως γονέας, ανακάλυψα ότι όταν άλλαζα εγώ – όταν κοιμόμουν περισσότερο για να είμαι λιγότερο ευερέθιστη, όταν έδινα στον εαυτό μου περισσότερο χρόνο ώστε να μην τρέχω πανικόβλητη, όταν διατηρούσα το χιούμορ μου – οι κόρες μου γίνονταν πιο ήρεμες και πιο χαρούμενες.

Άλλαζα εγώ, και οι κόρες μου ανταποκρίνονταν. Δεν μπορούμε να κάνουμε τους ανθρώπους να αλλάξουν. Αλλά όταν αλλάζουμε εμείς, οι σχέσεις μας αλλάζουν και έτσι μπορεί να αλλάξουν και οι άλλοι.

5 γονεϊκές αλήθειες που είναι δύσκολο να αποδεχτεί μία μαμά

Απόλαυσε κάθε στιγμή! Μέσα σε μια στιγμή, το παιδί σου θα γίνει ενήλικας

Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα ανατροφής ήταν πριν από μερικά χρόνια, όταν οι κόρες μου ήταν πολύ μικρές. Θυμάμαι ότι δυσκολευόμουν να εκφράσω ένα παράδοξο που συνέχιζα να βιώνω ως γονέας: Ένα γεμάτο Σάββατο ή μια δύσκολη εβδομάδα φαίνονταν να διαρκούν αιώνες αλλά η δευτέρα δημοτικού περνούσε σε μια στιγμή.

Ξάπλωνα στο κρεβάτι το πρωί, κατακλυσμένη από όλα όσα έπρεπε να γίνουν πριν ξαναπέσω στο κρεβάτι το βράδυ αλλά η Εργατική Πρωτομαγιά θα ερχόταν, μετά σχεδόν αμέσως ήταν η Ημέρα των Ευχαριστιών, μετά η 4η Ιουλίου, και μετά πάλι η Εργατική Πρωτομαγιά.

Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να το εκφράσω με λόγια: Ως γονείς, υπάρχουμε σε δύο χρονοδιαγράμματα κι αυτό μεταφράζεται στο εξής: Οι μέρες είναι μεγάλες αλλά τα χρόνια σύντομα.

πηγή :https://www.mothersblog.gr/mama/oikogeneia/story/156240/ta-4-kalytera-mathimata-goneikotitas-gia-tin-anatrofi-xaroymenon-epityximenon-paidion