Με μεγάλη επιτυχία «γιορτάστηκαν» τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στα Τρίκαλα

Ο Σεπτέμβρης βρίσκει το 50ό Φεστιβάλ της ΚΝΕ σε τροχιά κορύφωσης σε όλη την Ελλάδα , ιδίως στις  μεγάλες πόλεις και πρωτεύουσες νομών και ενώ έχει ήδη «ταξιδέψει» σε δεκάδες μικρότερες  πόλεις, συνοικίες  και χωριά , μεταφέροντας το σύνθημα «Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο – Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!», και «συνομιλώντας» με τα πλήθη του κόσμου και της νεολαίας σε μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις και πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Έναν μεγάλο σταθμό για το Φεστιβάλ αποτέλεσαν οι διήμερες εκδηλώσεις στα Τρίκαλα στις 12 και 13 Σεπτέμβρη, στο γνώριμο και φιλόξενο χώρο του πάρκου Ματσόπουλου. Σ’ έναν χώρο ιστορικό για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ όπου   έχουν πραγματοποιηθεί οι περισσότερες εκ των 50χρονων κεντρικών  εκδηλώσεών  του στα Τρίκαλα. Είτε στην εμπρός πλευρά του πάρκου κατά τις δεκαετίες 1980 -90 , είτε στον εσωτερικό-προαύλιο χώρο του Μύλου κατά τις δεκαετίες του 2000 και 2010, είτε στο νέο χώρο που έχει διαμορφωθεί στην πίσω πλευρά του Μύλου –στο «νησάκι» του Αγιαμονιώτη ποταμού- τα τελευταία 4 χρόνια!

► Οι πολιτικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ  στα Τρίκαλα:

• Την Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη –πρώτη μέρα του Φεστιβάλ – η συζήτηση  με θέμα «Η συμβολή του ΚΚΕ στην πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Συμπεράσματα – προοπτικές»,με τον Γιάννη Τασιούλα,μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, κέντρισε το ενδιαφέρον των επισκεπτών, ιδιαίτερα εργαζομένων της πόλης.

Το ΚΚΕ θέλει τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές των εξελίξεων

Τη συζήτηση άνοιξε ο Δημήτρης Αρμάγος, μέλος της ΤΕ Τρικάλων και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, ο οποίος  τόνισε ότι στο  τιμόνι του  Εργατικού Κέντρου Τρικάλων βρίσκονται εδώ και λίγους μήνες οι αγωνιστικές –ταξικές δυνάμεις, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στους εργαζομένους του νομού να έχουν ένα ισχυρό και πραγματικό αποκούμπι.

Στην συνέχεια, ο Γιάννης Τασιούλας σημείωσε  εισηγητικά μεταξύ άλλων τα εξής: «η συμβολή του ΚΚΕ απορρέει από το γεγονός ότι είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης, που αγωνίζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονα καθοδηγεί την εργατική τάξη να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή: Την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

Η παρέμβαση των άλλων δυνάμεων, ακόμα και αν έχουν κάπως ριζοσπαστικά αιτήματα και διεκδικήσεις στους αγώνες, στοχεύουν στην ενσωμάτωση του λαού στην κυρίαρχη αστική πολιτική. Να ανακυκλώνεται η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια στα πλαίσια της εναλλαγής της καπιταλιστικής διαχείρισης.(…)

Η συμβολή του Κόμματος αντίθετα στοχεύει μέσα από την πείρα των αγώνων των εργαζόμενων να κατανοείται από περισσότερους που βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα: Οι αγώνες του λαού μας, οι κατακτήσεις των αγώνων, τα αποτελέσματα, δίνουν ανάσες ανακούφισης, βοηθούν να καταλάβει ο λαός τη δύναμη του αγώνα. Όμως, το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Αντεπιτίθεται με μεγαλύτερη ένταση, παίρνει πίσω κατακτήσεις, βάζει χειρότερους όρους δουλειάς και ζωής στους πολλούς, γιατί θρέφεται από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Η θέση του εργαζόμενου μέσα στον καπιταλισμό παραμένει η θέση του εκμεταλλευόμενου.

Το ΚΚΕ συμβάλλει με τη στρατηγική του, τις επεξεργασίες του, την τακτική του και τις παρεμβάσεις του μέσα στο εργατικό κίνημα, στους μεγάλους αγώνες, να γίνεται κατανοητό ότι η απάντηση σε κάθε πρόβλημα του απλού λαού, που κάθε μέρα θα οξύνεται και θα πολλαπλασιάζεται, είναι ο σοσιαλισμός. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της να πάρει στα χέρια της την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας.

Επομένως, η συμβολή του ΚΚΕ σε σχέση με τα άλλα αστικά, σοσιαλδημοκρατικά, οπορτουνιστικά κόμματα απορρέει από τη στρατηγική που έχει. Από το ποιανών τα συμφέροντα υπηρετεί, από το ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος. Ακριβώς αυτή η θεμελιακή διαφορά του ΚΚΕ με τα υπόλοιπα κόμματα που παράγει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Εμείς θέλουμε τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές των εξελίξεων, να πυκνώνουν τις γραμμές του αγώνα με προσανατολισμό και πλαίσιο αιτημάτων που βάζει στο επίκεντρο τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα και όχι με το πλαίσιο που βάζει το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του και οι δυνάμεις που το στηρίζουν.

Ακριβώς, επειδή έχουμε αυτή την αντίληψη καταθέτουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση αγώνων. Για να σταθεί στα πόδια του ο λαός, αλλά και μέσα από την πείρα να κατακτάει ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης, την πολιτική συνείδηση και να αγωνίζεται για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία στα χέρια της».

• Την Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη –δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ – η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλία του Θανάση Παφίλη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ & κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κόμματος.

Κρατήσαμε ψηλά την κόκκινη σημαία και συνεχίζουμε να γράφουμε ιστορία, για μια νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό

Μαζικότατη  ήταν η μεγάλη πολιτική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Φεστιβάλ, όπου μίλησε ο Θανάσης Παφίλης . Ο χώρος  κατακλύστηκε  από ανθρώπους, νέους και όλων των ηλικιών. Τα συνθήματα δονούσαν την ατμόσφαιρα: «ΚΚΕ δυνατό δύναμη για το λαό», «Εμπρός λαέ, άλλαξε σελίδα, με το ΚΚΕ η μόνη σου ελπίδα», «Ένας αιώνας αγώνα και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».Ο Θανάσης Παφίλης κάλεσε τη νέα γενιά να βαδίσει το δρόμο του αγώνα, με το ΚΚΕ, με την ΚΝΕ, για να αλλάξει την πορεία αυτού του τόπου.

Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων,  τόνισε:

«Το Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή μας καλεί φέτος να γιορτάσουμε τα 50 χρόνια ζωής του, μιας πορείας που το έχει αναδείξει στον μεγαλύτερο πολιτικό, πολιτιστικό και νεολαιίστικο θεσμό της χώρας. Κάθε χρονιά το Φεστιβάλ μας “ψηλώνει”, γιατί αντλεί την έμπνευσή του από τα όνειρα, τις ανησυχίες και την ελπίδα των εργαζομένων και της νεολαίας. Πορεύεται σταθερά με πυξίδα το “νέο”, έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που θα βάζει τέλος στο “σκοτάδι” της φτώχειας, της αδικίας, των πολέμων. Αυτό αποτυπώνει το φετινό του σύνθημα “Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο – Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός”.

Το μήνυμα του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή ταξιδεύει κι εδώ στα Τρίκαλα. Το Φεστιβάλ αντλεί τη δύναμη και τη ζωντάνια του από τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Γι’ αυτό το φετινό Φεστιβάλ θα είναι ακόμα πιο δυναμικό. Γιατί σε αυτό συναντιούνται οι φοιτητές που πρωτοστάτησαν στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για το δικαίωμα σε σύγχρονες, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές. Είναι εκεί μαζί με τους μαθητές που βλέπουν τις εξαγγελίες για την “αναβάθμιση” των σχολείων τους να γκρεμίζονται, όπως οι σοβάδες που πέφτουν στα σχολεία τους, να υφίστανται ένα πανάκριβο σχολείο-εξεταστικό κέντρο που τους εξοντώνει αντί να τους μορφώνει ολόπλευρα. Στο Φεστιβάλ συναντιούνται οι νέοι εργαζόμενοι των καθηλωμένων μισθών και των ωραρίων-λάστιχο, που αδυνατούν να στεγάσουν το μέλλον τους, αφού η στέγη έχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα για την πλατιά πλειοψηφία. Όλοι τους, τελικά, βρίσκουν απέναντί τους ένα σύστημα, που οι ανάγκες τους αντιμετωπίζονται ως κόστος, ένα κράτος που αδιαφορεί ακόμη και για την προστασία της ζωής τους. Στον βωμό του κέρδους θυσιάζεται η όποια ελπίδα και προοπτική τους για το αύριο.

Το Φεστιβάλ μπορεί και “αγκαλιάζει” τις ανησυχίες τους, γιατί αυτές βρίσκουν διέξοδο στις ανατρεπτικές ιδέες του ΚΚΕ. Η ελπίδα για τη νεολαία των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων βρίσκεται στην ενίσχυση της συλλογικής διεκδίκησης, της πραγματικής εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην πολιτική της ΝΔ, που βρίσκει πρόθυμους υποστηρικτές στα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι την Ελληνική Λύση και άλλους ακροδεξιούς. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρωτοστατούν σε αυτούς τους αγώνες γιατί έχουν σχέδιο, όραμα για το αύριο, επιστημονικό πρόγραμμα που φωτίζει την ανάγκη και δυνατότητα να χτίσουμε μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, τον σοσιαλισμό.

Στον κόσμο των πολέμων και της προσφυγιάς, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ αντιπαραβάλλει εικόνες με νέους Ουκρανούς και Ρώσους κομμουνιστές να κάθονται και να συζητούν πλάι-πλάι για το κοινό τους μέλλον, απαλλαγμένοι από το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Στη στήριξη που παρέχουν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και τα αστικά κόμματα στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ σηκώνει τις σημαίες της Παλαιστίνης να ανεμίζουν σε κάθε γωνιά του.

Στον κόσμο της εκμετάλλευσης, στα σύννεφα μιας νέας επερχόμενης κρίσης, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ προβάλλει την ανάγκη μαχητικής οργάνωσης και διεκδίκησης, φωτίζει ότι αυτό το σύστημα “έχει φάει τα ψωμιά του”, δε δέχεται διόρθωση παρά μόνο ανατροπή.

Φέτος, οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ μπορούν να εκφράσουν τη διάθεση να πάμε αλλιώς. Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, περισσότεροι νέοι και νέες να παλέψουν απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης γιατί “το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός”»(…)

Είμαστε περήφανοι σαν Κόμμα, γιατί μπορούμε να πούμε, χωρίς ίχνος κομπασμού, ότι πράγματι, στα 50 χρόνια του το Φεστιβάλ παρουσιάζεται πιο νέο, πιο δυναμικό, πιο μαζικό από ποτέ.

Στέκεται στο ύψος των καιρών του, μεταδίδοντας το πιο νέο, καινοτόμο μήνυμα της εποχής μας: Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει, εμείς θα τον αλλάξουμε!

Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός.

Το Φεστιβάλ έγραψε, γράφει και θα συνεχίζει να γράφει Ιστορία γιατί πρώτα από όλα έγραψε, γράφει και θα συνεχίζει να γράφει Ιστορία το Κόμμα μας: Το ΚΚΕ!

Ιστορία και μάλιστα με μεγάλα γράμματα δεν έγραψε το ΚΚΕ μόνο όταν καθοδήγησε την εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και στα δύσκολα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν.

Αλλά και όταν στάθηκε όρθιο απέναντι στην αντεπαναστατική θύελλα του ‘89 – ‘91, όταν εξασφάλιζε την ιστορική του συνέχεια και όταν αντιμετώπιζε κατά μέτωπο και ακύρωνε την οργανωμένη προσπάθεια των οπορτουνιστών να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα, τα σύμβολα, την ιδεολογία του, ακόμα και να το διαλύσουν.

Δεν είχαν υπολογίσει ότι οι ιστορικές ρίζες του ΚΚΕ μέσα στον λαό και στην εργατική τάξη είναι πολύ βαθιές, ότι υπήρχε μια γραμμή αίματος και ζωής με τις γενιές του μεσοπολέμου, του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, που δημιουργούσε άλλης ποιότητας αντανακλαστικά, απέναντι στην προσπάθεια υπονόμευσης και διάλυσης του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας έμεινε όρθιο και προχώρησε, ενώ όσοι τότε παρουσιάζονταν ως οι φορείς της «ανανέωσης», σήμερα τσαλαβουτούν στα νερά του πολιτικού τους ναυαγίου, του ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού τους εκφυλισμού.

Το ΚΚΕ έγραφε ιστορία όταν η κόκκινη σημαία κατέβαινε από το Κρεμλίνο στη Μόσχα και εκείνο το ιστορικό πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη έγραφε: «Ελπίδα η πάλη των λαών!».

Κι έστελνε μήνυμα σε όλο τον κόσμο:

«Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε απ’ το Κρεμλίνο. Εμείς την κρατάμε ψηλά. Εκατομμύρια κομμουνιστές στον πλανήτη την κρατάνε ψηλά. Αύριο θα υψωθεί από ακόμα περισσότερους. Σύντροφοι, ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ».

Αυτή την κόκκινη σημαία κρατήσαμε ψηλά και συνεχίσαμε να γράφουμε Ιστορία όταν σύσσωμα τα επιτελεία του συστήματος προσπαθούσαν να πείσουν τους λαούς, ότι η ιστορία εξέλιξης των κοινωνιών «τελείωσε», ότι η ορμητική καπιταλιστική ανάπτυξη που ακολούθησε τις αντεπαναστατικές ανατροπές, δήθεν θα οδηγούσε σε ευημερία και ειρήνη τους λαούς.

Τα καταφέραμε, γιατί δεν επαναπαυτήκαμε.

Επεξεργαστήκαμε το Πρόγραμμά μας, μελετήσαμε την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, διαβάσαμε τις σύγχρονες εξελίξεις. Με όπλο την ιδεολογία μας, τον μαρξισμό – λενινισμό και με την πεποίθηση ότι τα γεγονότα της εποχής μας είναι αγγελιαφόροι της ανάγκης για μια καινούργια πραγματικότητα που πρέπει να φτιάξουν οι ίδιοι οι λαοί.

Για μια νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, απαλλαγμένη από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Γι’ αυτό και μπορέσαμε να μελετήσουμε και να απαντήσουμε σε νέα φαινόμενα, από την σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού.

Γι’ αυτό και αναπτύξαμε την ικανότητά μας να προβλέπουμε την τάση των εξελίξεων.

Γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να λογαριάσουμε κόπους και θυσίες, βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή των αγώνων.

Κάτι να εμποδίσουμε, κάτι να κερδίσουμε και ταυτόχρονα να φωτίσουμε όλα όσα μπορεί να απολαμβάνει σήμερα ο λαός μας και του τα στερεί το σύστημα του καπιταλιστικού κέρδους και της εκμετάλλευσης.

Και είμαστε πραγματικά περήφανοι, γιατί την τελευταία δεκαετία, μέσα στους σύγχρονους ταξικούς αγώνες διαπαιδαγωγήθηκε, ατσαλώθηκε μια νέα γενιά κομμουνιστών, νέων αγωνιστών, αντιλαμβανόμενη πως ό,τι μπορεί να κερδηθεί, θα γίνει μόνο με τον ανυποχώρητο αγώνα απέναντι σε κάθε λογής αστική κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τις συμμαχίες του.

Κι αν σήμερα η ελπίδα παραμένει ζωντανή, αν σήμερα το εργατικό – λαϊκό κίνημα μπορεί να ανασυντάσσεται δυναμικά, αν η επίθεση του κεφαλαίου δεν περνάει αμαχητί, αν σήμερα μπορούμε να μιλάμε για την ενίσχυση ενός νέου ελπιδοφόρου ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, είναι γιατί το ΚΚΕ στις κρίσιμες στιγμές και χωρίς να υπολογίσει κόστος, αψήφησε τις σειρήνες της υποταγής, δεν ταλαντεύτηκε, δεν έκανε βήμα πίσω από τη θέση του.

Και η θέση του ΚΚΕ είναι να βρίσκεται και να δυναμώνει εκεί που ζει, εργάζεται η εργατική τάξη, εκεί που μεγαλώνει και μορφώνει τα παιδιά της, για να δυναμώνει η οργάνωση, ο αγώνας, η σύγκρουση με τις αιτίες που δημιουργούν τα αδιέξοδα, μέχρι την οριστική ρήξη με αυτό το σύστημα.

Εκεί το ΚΚΕ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ώστε να εφαρμοστεί το πρόγραμμα διακυβέρνησης και εξουσίας που έχει επεξεργαστεί, στην κοινωνία που ο λαός θα κάνει κουμάντο, που θα οργανώνει την παραγωγή για την ικανοποίηση των δικών του σύγχρονων αναγκών.

Κι αυτό είναι εγγύηση για το παρόν και ανεκτίμητη παρακαταθήκη για το μέλλον.

Αυτή η διαχρονική αντοχή του ΚΚΕ αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη και για το ίδιο το Φεστιβάλ.

Όχι από μόνη της όμως. Το δυνάμωμα, η ανάπτυξη της ΚΝΕ στα σχολεία και στα πανεπιστήμια στη συνέχεια, στους χώρους δουλειάς ήταν που επέτρεψε στο Φεστιβάλ χρόνο με τον χρόνο να μεγαλώνει και να γίνεται πιο μαζικό, πιο πρωτότυπο, να συνδέεται και να εκφράζει με τον πιο ατόφιο τρόπο τις αγωνίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.

Να μετατρέπονται οι χώροι του σε αυτό που πραγματικά είναι, ένα ανοιχτό παράθυρο στο μέλλον της ανθρωπότητας. Στην κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, στον σοσιαλισμό!»

• Βίντεο με στιγμιότυπα από την 50χρονη πορεία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ – «Οδηγητή» στη Θεσσαλία. Το βίντεο «ξύπνησε» αναμνήσεις και συγκίνησε όλες τις γενιές των μελών και φίλων της ΚΝΕ που με τη δουλειά, το μεράκι, τις ιδέες και την ανιδιοτελή προσφορά τους συνέβαλαν, ώστε ο θεσμός του Φεστιβάλ να αντέξει στον χρόνο και να μη σταματήσει ποτέ να εξελίσσεται.Ταυτόχρονα έδωσε κουράγιο στα σημερινά μέλη της ΚΝΕ που με παρακαταθήκη την 50χρονη πορεία, έδωσαν και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, προκειμένου και το φετινό 50ό Φεστιβάλ να επιβεβαιώσει τον «τίτλο» του ως το πιο μεγάλο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός της χώρας.
• Στον όμορφο χώρο του Φεστιβάλ, που διαμορφώθηκε με τη συλλογική δουλειά των μελών και φίλων της ΚΝΕ και του ΚΚΕ   ξεχώρισε η έκθεσημε τίτλο «100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν – Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Ο μεγάλος σκηνοθέτης της Επανάστασης». Επίσης στον χώρο λειτουργούσαν θεματικά στέκια, βιβλιοπωλείο της  «Σύγχρονης Εποχής».