Αλλάζει τα επιστημονικά δεδομένα των μετρήσεων και για άλλους πλανήτες
Ο ρυθμός περιστροφής του πλανήτη για μία ημέρα διαρκεί 17 ώρες, 14 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα. Αυτό είναι 28 ολόκληρα δευτερόλεπτα περισσότερο απ’ ό,τι νομίζαμε, με βάση τα δεδομένα που συνέλεξε το Voyager 2 κατά τη διέλευσή του από τον Ουρανό το 1986.
Όπως εξηγεί ο αστροφυσικός Laurent Lamy του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, αυτό επιλύει ένα μακροχρόνιο ζήτημα καθώς «τα προηγούμενα συστήματα συντεταγμένων που βασίζονταν σε ξεπερασμένες περιόδους περιστροφής έγιναν γρήγορα ανακριβή, καθιστώντας αδύνατη την παρακολούθηση των μαγνητικών πόλων του Ουρανού με την πάροδο του χρόνου«
Ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας είναι οι δύο εξώτατοι κόσμοι του Ηλιακού Συστήματος, σε σημαντικά μεγαλύτερες αποστάσεις από τον Ήλιο από τους υπόλοιπους πλανήτες. Ο Ουρανός είναι διπλάσιος από την τροχιακή απόσταση του Κρόνου. Ο Ποσειδώνας είναι περισσότερο από τρεις φορές η τροχιακή απόσταση του Κρόνου.
Επειδή είναι τόσο μακριά, που φαίνονται μικροί και αμυδροί, γεγονός που τους καθιστά δύσκολο να μελετηθούν. Επιπλέον, αυτή η απόσταση τα καθιστά μεγαλύτερο ταξίδι για διαστημόπλοια, οπότε μόνο η αποστολή Voyager ήταν κοντά, πριν από δεκαετίες.
Αυτό σημαίνει ότι οι πληροφορίες που έχουμε σχετικά με τους γίγαντες πάγου του εξωτερικού ηλιακού συστήματος είναι περιορισμένες και μπορεί ενδεχομένως να είναι προκατειλημμένες από τις ιδιαίτερες συνθήκες που επηρεάζουν τους πλανήτες κατά τη στιγμή των περασμάτων. Η απόκτηση νέων πληροφοριών, από την άλλη πλευρά, είναι πρόκληση.
Η τεχνική που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση του ρυθμού μπορεί έτσι να εφαρμοστεί στους υπόλοιπους γιγάντιους κόσμους στο Ηλιακό Σύστημα για να ληφθούν ακριβείς μετρήσεις των εσωτερικών ρυθμών περιστροφής τους.
“Με αυτό το νέο σύστημα γεωγραφικού μήκους, μπορούμε τώρα να συγκρίνουμε παρατηρήσεις σέλαος που εκτείνονται σχεδόν 40 χρόνια και ακόμη και να σχεδιάσουμε την επερχόμενη αποστολή του Ουρανού”, λέει ο Lamy.
