Η δολοφονία που «μοιάζει να είναι το τέλειο έγκλημα», καθώς δεν βρέθηκε ποτέ ο ένοχος.
Στα κεντρικά γραφεία του αστυνομικού τμήματος του Κάνσας, μια στοίβα από χαρτιά έχοντας γραμμένο το «Roland T. Owen» και την ημερομηνία «1/4/35», ταλανίζει τους ντετέκτιβ.
Αυτός ήταν ο φάκελος για την ανεξιχνίαστη δολοφονία ενός άνδρα που τελικά δεν ονομαζόταν Roland T. Owen. Ο άνδρας πέθανε στο παλιό Γενικό Νοσοκομείο μια μέρα αφότου βρέθηκε γυμνός και χτυπημένος στο δωμάτιο 1046 του President Hotel στο κέντρο του Κάνσας. Το πραγματικό όνομα του νεκρού ήταν Artemus Ogletree. Η βάναυση δολοφονία του έχει γοητεύσει τους συγγραφείς εγκλημάτων και τους podcasters, επειδή τα γεγονότα είναι τόσο περίεργα.
Η δολοφονία του άνδρα συνδέθηκε αργότερα με μια άλλη φρικτή δολοφονία. Ο Ότο Χίγκινς, ο αρχηγός της αστυνομίας της πόλης εκείνη την εποχή, ανέφερε σε ένα διυπηρεσιακό σημείωμα ότι η υπόθεση «πλησίασε στο να είναι το τέλειο έγκλημα».
Η αστυνομία εργάστηκε σκληρά για να λύσει την υπόθεση. Διεξήγαγε δεκάδες συνεντεύξεις, ανέκρινε ιερόδουλες, υπέβαλε έναν άνδρα που είχε καταδικαστεί για «εγκλήματα κατά της φύσης» σε ανιχνευτή ψεύδους και έστειλε δείγματα γραφής στο FBI. Τα αρχεία δείχνουν ότι το τμήμα ασχολήθηκε με την υπόθεση μέχρι τον Δεκέμβριο του 1950, όταν το FBI απάλλαξε τον άνδρα που ο ντετέκτιβ θεωρούσε ένοχο.
Πενήντα χρόνια μετά η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, ενώ το περιοδικό Kansas City mag εξέτασε αργότερα περισσότερες από πεντακόσιες σελίδες καταθέσεων μαρτύρων και αρχεία έρευνας από τον φάκελο της υπόθεσης, τα οποία δεν είχαν δημοσιοποιηθεί ποτέ στο παρελθόν.
Ποιος ήταν ο άνδρας του δωματίου 1046
Στις 2 Ιανουαρίου, περίπου στη 1:20 το μεσημέρι, ένας άνδρας γύρω στα 20, καλοντυμένος έκανε check-in στο ξενοδοχείο President στο Κάνσας, με το όνομα Roland T. Owen. Οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου παραξενεύτηκαν, καθώς ζητούσε κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα, όπως το να μένει στην εσωτερική πλευρά του ξενοδοχείου και το δωμάτιό του να μην έχει θέα στο δρόμο. Κάπως έτσι κατέληξε να μένει στον 10ο όροφο, στο δωμάτιο 1046.
Ο άνδρας δεν είχε μαζί του κάποια βαλίτσα ούτε κάποια τσάντα, ενώ τα μοναδικά αντικείμενα που είχε ήταν μία χτένα, μία οδοντόβουρτσα και μία οδοντόκρεμα.
Όσες φορές τον είδαν οι καμαριέρες, ο άνδρας ήταν μέσα στο δωμάτιο και καθόταν αμίλητος στο σκοτάδι. Το παράξενο ήταν πως ενώ ήταν μέσα στο δωμάτιο η πόρτα δεν ήταν ποτέ κλειδωμένη από μέσα. Κάποια στιγμή, μια καμαριέρα μπήκε στο δωμάτιο να καθαρίσει. Ο άνδρας καθόταν για άλλη μια φορά στα σκοτεινά, ενώ στο κρεβάτι υπήρχε ένα σημείωμα που έλεγε «Θα γυρίσω σε 15 λεπτά, Ντον».
Μια άλλη μέρα, μια καμαριέρα πήγε στο δωμάτιο, όπου ο άνδρας ήταν πάλι στην ίδια κατάσταση. Αφού συνομίλησε με τον Ντον, τον οποίο καμία καμαριέρα δεν είχε δει, της έπιασε κουβέντα και τη ρωτούσε για τη δουλειά της. Εκείνη η μέρα ήταν και η τελευταία φορά που είδε κάποιος τον άνδρα. Όταν η καμαριέρα αργότερα θέλησε να πάει καθαρές πετσέτες στο δωμάτιο, άκουσε δύο άνδρες να τσακώνονται και όταν χτύπησε την πόρτα μια βαριά μη γνώριμη φωνή της απάντησε ότι δεν χρειάζονται πετσέτες.
Στις 4 Ιανουαρίου, η υπεύθυνη για τις τηλεφωνικές κλήσεις του ξενοδοχείου, πρόσεξε πως το ακουστικό του τηλεφώνου στο δωμάτιο 1046 δεν είχε κλείσει καλά. Έστειλε έναν υπάλληλο να το ελέγξει. Ο υπάλληλος φτάνοντας στο δωμάτιο είδε στην πόρτα το ταμπελάκι «Μην ενοχλείτε» και έτσι αποφάσισε να χτυπήσει απλώς την πόρτα. Από μέσα ακούστηκε μια φωνή να λέει «περάστε» όμως η πόρτα ήταν κλειδωμένη, έτσι ο υπάλληλος ξαναχτύπησε. Τότε άκουσε έναν άνδρα να λέει άναψε τα φώτα. Ο υπάλληλος παραξενεμένος συνέχισε να χτυπάει αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.
Μετά από αρκετές ώρες, το τηλέφωνο ήταν ακόμα ανοιχτό κι έτσι ξαναπήγε ένας υπάλληλος πάνω να δει τι γίνεται. Ο υπάλληλος χτύπησε την πόρτα αλλά δεν πήρε απάντηση, επομένως άνοιξε με το κλειδί του. Σημειώνεται ότι για να μπορέσει κάποιος από το προσωπικό να ανοίξει με δική του κάρτα θα έπρεπε η πόρτα να μην είναι κλειδωμένη από μέσα.
Λίγες ώρες αργότερα η υπεύθυνη παρατήρησε ότι το τηλέφωνο του δωματίου 1046 ήταν πάλι ανοιχτό. Ο υπάλληλος ανέβηκε ξανά στο δωμάτιο και όταν μπήκε αντίκρισε ένα φρικτό θέαμα. Ο άνδρας ήταν γονατιστός, γυμνός και κρατούσε το κεφάλι του που ήταν γεμάτο αίματα. Ανάβοντας το φως είδε ότι ολόκληρο το δωμάτιο ήταν μέσα στα αίματα, εξού και οι σκιές που είχε δει νωρίτερα.
Τα μυστήρια ευρήματα
Ο άνδρας ήταν δεμένος με ένα σχοινί στον λαιμό, τους καρπούς και τους αστραγάλους του, είχε τραύματα από μαχαίρι στο στήθος και μώλωπες στο λαιμό και το κεφάλι. Στο σημείο κλήθηκε ένας γιατρός να εξετάσει τον άνδρα και η αστυνομία. Τον ρώτησαν ποιος ήταν μαζί του στο δωμάτιο και αν προσπάθησε να αυτοκτονήσει και ο άνδρας απάντησε αρνητικά. Πριν προλάβουν να τον ρωτήσουν κάτι άλλο, ο άνδρας έπεσε σε κώμα, από το οποίο δεν ξύπνησε ποτέ.
Ο γιατρός συμπέρανε ότι τον είχαν τραυματίσει 6-7 ώρες πριν, δηλαδή περίπου την ώρα που ξεκίνησε η ιστορία με το ακουστικό του τηλεφώνου του.
Οι αρχές ερευνώντας το δωμάτιο παρατήρησαν ότι όχι μόνο έλειπαν τα τρία αντικείμενα που είχε φέρει μαζί του, αλλά έλειπαν τα ρούχα και τα παπούτσια του καθώς και όλα τα σαπουνάκια του μπάνιου. Αυτό που προκάλεσε εντύπωση όμως ήταν ότι στο δωμάτιο βρέθηκε ένα μπουκάλι με θειικό οξύ (βιτριόλι).
Η αστυνομία προσπάθησε να ψάξει πληροφορίες για τον άνδρα με το Roland T. Owen που είχε δώσει ο ίδιος στη ρεσεψιόν, αλλά δεν βρήκε κανέναν που να τον γνωρίζει. Αργότερα επιβεβαιώθηκε και από τα δακτυλικά αποτυπώματα ότι το όνομα ήταν ψεύτικο.
Ένας μάρτυρας είπε ότι τον είδε να τρέχει κατά πάνω στο αμάξι του έξω από το ξενοδοχείο. Είχε βγει μόνο με το φανελάκι έξω και του ζήτησε να τον πάει κάπου. Ο οδηγός τον πήρε μαζί του και όπως είπε αργότερα στην αστυνομία παρατήρησε μια μεγάλη γρατζουνιά στο χέρι του. Η αστυνομία ωστόσο δεν πίστεψε πολύ αυτή την ιστορία.
Την περίοδο που ακολούθησε οι αρχές έβαζαν παντού φωτογραφίες με το πρόσωπο του άνδρα, αλλά και πάλι δεν βρήκαν τίποτα. Κάποια στιγμή, από την έρευνα βρέθηκε ότι ο άνδρας είχε μείνει και στο διπλανό ξενοδοχείο από το President αλλά με διαφορετικό όνομα. Ωστόσο και αυτό το όνομα φάνηκε να μην είναι αληθινό.
Δύο μήνες μετά δημοσιεύτηκε ένα άρθρο που ανέφερε ότι θα γίνει η κηδεία του άνδρα. Στο γραφείο τελετών είχε τηλεφωνήσει μια γυναίκα, η οποία είπε ότι θα στείλει χρήματα, αλλά δεν έδωσε το όνομά της. Στην κηδεία επίσης στάλθηκε μια ανθοδέσμη αποτελούμενη από 13 τριαντάφυλλα και μια κάρτα που είχε πάνω το όνομα Λουίζ, όμως ποτέ δεν ταυτοποιήθηκε η γυναίκα.
Το 1936, έναν χρόνο μετά, μια γυναίκα τον αναγνώρισε και είπε στην αστυνομία ότι πρόκειται για τον Artemus Ogletree, ο οποίος είχε εξαφανιστεί το 1934 σε ηλικία 17 ετών. Η μητέρα του δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν ο γιος της τόσο καιρό, ενώ είχε λάβει τρία γράμματα από κάποιον άγνωστο, που παρίστανε πως είναι ο γιος της, μετά τον θάνατο του Artemus.
Οι ύποπτοι
Ο πρώτος και πιο βασικός ύποπτος ήταν ο λεγόμενος Ντον, για τον οποίο δεν υπήρχε καμία πληροφορία. Πιθανολογείται ότι ήταν και ο άνδρας με τη βαριά φωνή που είχε απαντήσει στην καμαριέρα. Ωστόσο, ποτέ κανένας από το ξενοδοχείο δεν τον είχε δει.
Στη λίστα των υπόπτων μπήκε κάποια στιγμή και μια γυναίκα, η οποία λέγεται πως μάλλον ήταν συνοδός και είχε μπει κατά λάθος στο δωμάτιο. Στο τηλέφωνο του δωματίου 1046 είχαν βρεθεί γυναικεία δαχτυλικά αποτυπώματα. Ωστόσο, δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι έχει κάποια σχέση με την υπόθεση.
Το 1940, ένας άνδρας ονόματι Thomas Wilbur Barlow, ο οποίος είχε καταδικαστεί για «εγκλήματα κατά της φύσης» στο Missouri, ερευνήθηκε ως ύποπτος από τους ντετέκτιβ. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν νόμιζαν ότι η υπογραφή του έμοιαζε με την υπογραφή του λεγόμενου Ντον. Ανακρίθηκε για δέκα ώρες ενώ «είπε πολλές αντικρουόμενες ιστορίες». Η αστυνομία τελικά θεώρησε ότι η σύγχυσή του οφειλόταν στη σύφιλη.
Αργότερα, βασικός ύποπτος έγινε ο Joseph Ogden, ο οποίος κρατήθηκε από την αστυνομία ως ο δολοφόνος του Ogletree μέχρι το 1950 που τον απάλλαξε το FBI. Στα στοιχεία που είχε η αστυνομία εναντίον του ήταν ότι είχε δραπετεύσει από τη φυλακή και είχε «ιστορικό ομοφυλοφιλίας».
Ανάμεσα στα πολλά ψευδώνυμα του Ogden ήταν και το όνομα «Donald Kelso», μια σύμπτωση που όμως έπεισε τους αστυνομικούς του ότι ήταν ο δολοφόνος.
«Από δείγματα του χειρογράφου [του], η αστυνομία του Κάνσας τον αναγνώρισε ως τον Ντον, ο οποίος είχε δολοφονήσει τον Ogletree το 1935, αφήνοντας το σώμα γυμνό, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου», έγραφε η εφημερίδα New Yorker. Μόνο που το χειρόγραφο δεν ταίριαζε, σύμφωνα με το FBI, το οποίο εξέτασε την υπόθεση το 1950. Ο κύριος ύποπτός τους απαλλάχθηκε και η δολοφονία παρέμεινε ανεξιχνίαστη.
Κάποια χρόνια αργότερα, ένας άνδρας, ο Δρ Χόρνερ, που είχε ασχοληθεί προσωπικά με την υπόθεση δολοφονίας του Ogletree, καθώς του είχε κινήσει το ενδιαφέρον, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο οποίο του είπαν ότι ένα ηλικιωμένο άτομο είχε πεθάνει και πως είχαν ένα κουτί γεμάτο με αποκόμματα εφημερίδων σχετικά με την υπόθεση. Ο Δρ Χόρνερ ρωτούσε επίμονα τι έχει μέσα το κουτί αλλά το άτομο που τηλεφώνησε δεν του απάντησε ποτέ.
Από το 2003 και μετά δεν υπάρχει κανένα νέο για την υπόθεση. Ο Ντον δεν βρέθηκε ποτέ και κανένα άλλο στοιχείο δεν προέκυψε έκτοτε.
πηγη:https://www.newsbomb.gr/kosmos/story/1363921/aneksixniastes-ypotheseis-mystirio-sto-domatio-1046
