«Το πεπρωμένο μας είναι οι επιλογές μας» λέει ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης

Έχοντας διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του Σπύρου Πετρουλάκη (9 στο σύνολο) μπορώ να πω ότι η «Αμαλία» του (εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ) είναι ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα. «Είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με αστυνομικές προεκτάσεις» θα μου πει ο ίδιος κουβεντιάζοντας για το βιβλίο του. «Είναι ένα βιβλίο μυστηριακό, όπου το πνευματικό στοιχείο κυριαρχεί και το λευκό με το μαύρο της ψυχής αντιμάχονται» θα του απαντήσω εγώ. Ένα βιβλίο γεμάτο προβληματισμούς για την παιδική κακοποίηση, τον κίνδυνο του διαδικτύου κ.α. Με σκηνές που εναλλάσσονται από το χθες στο σήμερα ο αναγνώστης ακολουθεί θύτες και θύματα οι οποίοι πολλές φορές αλλάζουν ρόλους. Αναλύοντας την «Αμαλία» δεν θα μπορούσε παρά η κουβέντα μας να περιστραφεί γύρω από το πεπρωμένο και να συμφωνήσω με την άποψη του Σπύρου ότι «το πεπρωμένο μας είναι οι επιλογές μας».

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

–Αμαλία… Σπύρο τί πραγματεύεται το νέο σου βιβλίο;

-Όλα ξεκινούν τριανταπέντε χρόνια πριν, τότε που η ΑΜΑΛΙΑ φεύγει για να γλιτώσει από τους διώκτες της κυνηγημένη για ένα έγκλημα. Ίσως και για δύο… Σήμερα ένας κατά συρροή δολοφόνος εκτελεί νεαρά κορίτσια με τελετουργικό τρόπο, αφήνοντας πάντα στον τόπο του εγκλήματος μια κάρτα Ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη. Τα πράγματα για τον Αριστείδη Καππαρό γίνονται ακόμα πιο δύσκολα όταν η κόρη της πρώην συντρόφου του πέφτει στα χέρια του Πεντάκτινου Ιππότη. Έτσι καλείται να αφήσει στην άκρη το συναίσθημα και να δράσει με τη λογική. Τα πάντα εκτυλίσσονται με καταιγιστικό ρυθμό και η ΑΜΑΛΙΑ σε ρόλο κλειδί τραβάει τα πέπλα από το σκοτάδι. Οι ήρωές μου παλεύουν με τον χρόνο, ο καθένας σε διαφορετική διάσταση και για διαφορετικό λόγο. Ο αστυνόμος Καππαρός για να γλιτώσει το τελευταίο κορίτσι που έχει απαχθεί καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ο Ζένο  για να ολοκληρώσει αυτό που πίστευε ότι θα του έδινε την απόλυτη δύναμη, η μάνα για να μη χάσει το μυαλό της από την αγωνία και η ΑΜΑΛΙΑ… Η ΑΜΑΛΙΑ αγωνιά να φέρει τον χρόνο πίσω. Έναν χρόνο όμως που καλπάζει προς τον όλεθρο.

-Διαβάζοντάς το διαπιστώνω ότι κινείται ανάμεσα στο θρίλερ, στο μυστήριο, το κοινωνικό δράμα και το αστυνομικό μυθιστόρημα. Εσύ σε ποια κατηγορία το κατατάσσεις;

-Ως αναγνώστριά μου γνωρίζεις καλά ότι τα βιβλία μου είναι γεμάτα από «θέματα». Δεν αρκούμαι στο να ακολουθήσω απλά μια ιστορία. Μου αρέσει να περιλαμβάνω πολλές καταστάσεις που είναι εμπνευσμένες κυρίως από την καθημερινότητα. Αν υποχρεωτικά έπρεπε να βάλω μια ταμπέλα στο βιβλίο μου αυτή θα ήταν ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με αστυνομικές προεκτάσεις.

-Η Αμαλία είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα προηγούμενά σου και καταπιάνεται με ζητήματα του σήμερα (διαδίκτυο, ναρκωτικά κ.α.). Ποια ανάγκη σε οδήγησε στη συγγραφή του;

– Πάντα περιγράφω ιστορίες που θα εξιτάρουν πρώτα από όλους εμένα ώστε να τις διαβάσω με προσήλωση. Είμαι δύσκολος έως και δύστροπος αναγνώστης κι αν ένα βιβλίο δεν μου τραβήξει από την αρχή το ενδιαφέρον το αφήνω στην άκρη δίχως τύψεις. Έτσι η επιλογή της υπόθεσης για μένα ήταν μονόδρομος. Το θέμα πρωτότυπο και το κυνήγι των λέξεων αδυσώπητο.

Δεν είναι κάποια ανάγκη που με οδήγησε στο να περιγράψω αυτά τα ζητήματα, αλλά η ίδια η πλοκή της ιστορίας μου. Ως γονέα με απασχολούν βέβαια πολύ τα θέματα, όπως ναρκωτικά, αλόγιστη χρήση διαδικτύου, bulling, κακοποίησης ευαίσθητων ομάδων και ίσως ενδόμυχα να προσπάθησα να τα αναδείξω μέσα από τις σελίδες της ΑΜΑΛΙΑΣ.

-Σε δυσκόλεψε η συλλογή των στοιχείων;

-Το δυσκολότερο σημείο στη συγγραφή της ΑΜΑΛΙΑΣ ήταν η συλλογή των ιδιαίτερων στοιχείων ώστε να ολοκληρώσω δίχως «ψεγάδι» τις δύσκολες αναφορές.

-Στα βιβλία σου η θεματολογία είναι ιδιαίτερη η αρπαγή ενός κοριτσιού από την οικογένειά του στο «παράθυρο της Νεφέλης»), η εξομολόγηση μιας ηλικιωμένης μοναχής στην «Εξομολόγηση» και την «Παναγιά της φωτιάς», η παρένθετη μητρότητα στο «τελευταίο δαχτυλίδι» και τώρα η «Αμαλία». Από που αντλείς έμπνευση;

–Έμπνευση για μένα είναι τα πάντα. Με θυμάμαι από παιδί να συλλέγω «άχρηστες» ματιές, συμπεριφορές, εικόνες, ήχους που πολλές φορές τα έκανα στίχο ή μουσική. Μια κουβέντα που θα ακούσω ή μια ιστορία που θα εξιτάρει τη φαντασία μου είναι ικανά να μου δώσουν αυτό το κλικ που θα κρούσει εκείνο το καμπανάκι που προκαλεί την «Έμπνευση». Πάντως προσπαθώ να γράφω για θέματα που δεν έχουν καταπιαστεί προηγουμένως άλλοι συγγραφείς. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά είπαμε: προσπαθώ.

-Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να γράψει κάποιος ένα βιβλίο; Σε παρακολουθώ κι έχεις γράψει από το 2014 μέχρι σήμερα 9 βιβλία κι από όσο γνωρίζω έχεις ήδη ξεκινήσει το επόμενο!!!

-Ειλικρινά δεν έχω απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι για κάποιον. Για μένα αυτό που αρκεί είναι να πιαστώ από το θέμα. Κατόπιν ακολουθεί η έρευνα και το στήσιμο της ιστορία. Έπειτα το γράψιμο είναι το εύκολο κομμάτι, αφού όσες φορές έχω καθίσει μπροστά στο πληκτρολόγιο νιώθω ότι τα δάχτυλα μου προλαβαίνουν τη σκέψη. Είναι κάτι το οποίο απολαμβάνω απόλυτα.

-Για άλλη μία φορά το βιβλίο σου κατακλύζεται από γυναίκες πρωταγωνίστριες. Γιατί το επιλέγεις αυτό; Είναι εύκολο να μπεις στη γυναικεία ψυχοσύνθεση;

-Αστειευόμενος αλλά μιλώντας σοβαρά, θα πω ότι: αν το παραδεχτεί ποτέ κάποιος άντρας αυτό σίγουρα θα έχει πει ένα τεράστιο ψέμα! Εδώ οι άνθρωποι πάνε σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους δίνοντας περιουσίες για τις συνεδρίες τους με σκοπό να καταλάβουν τη δική τους ψυχολογία. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί με ειλικρίνεια ότι μπορεί να μπει στην ψυχοσύνθεση του αντίθετου φύλλου;

-Κάπου διάβαζα ότι με την «Αμαλία» ήρθες αντιμέτωπος με τους δικούς σου φόβους;

–Ξόρκισα φόβους που είχα από παιδί έχοντας σε στενό οικογενειακό κύκλο μια γυναίκα που έχοντας ισχυρή ενόραση το «εκμεταλλεύτηκε» δουλεύοντας ως μέντιουμ. Όλη αυτή η κουβέντα που γινόταν γύρω από τις δυνάμεις αυτής της γυναίκας εμένα μέσα μου γιγαντωνόταν προκαλώντας μου φόβο για το άγνωστο και τη δύναμη που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος ώστε να μπορεί να «συνομιλεί» με Θεούς και δαίμονες.

-Ποιο μήνυμα θέλεις να περάσεις μέσα από το νέο σου βιβλίο;

-Αν μπορούσε να βγει κάποιο μήνυμα, το κυρίαρχο θα ήταν ότι: Το πεπρωμένο μας είναι οι επιλογές μας, κι αυτό γιατί πιστεύω ότι κατά μεγάλο ποσοστό οι επιλογές οι αποφάσεις οι ελλείψεις και όλα όσα κάνουμε στην καθημερινότητά μας επηρεάζουν και καθορίζουν την τύχη μας.

Σύντομη περιγραφή του βιβλίου

«Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερή μου ουσία.
Κι ούτε ρωτώ, δε με νοιάζει».
Νίκος Καζαντζάκης

ΣHΜΕΡΑ: Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη. Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου. Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…

35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ: Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά. Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα. Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει. Τώρα τρέχει. Για να σωθεί… «Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους. Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;
Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης. Άραγε ένα αχνό φως, σαν την καύτρα του τσιγάρου, είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;