Το χωριό της Θεσσαλίας με το κονάκι του Αλή Πασά

Το Αγναντερό βρίσκεται στην πεδιάδα του νομού Καρδίτσας και οι κάτοικοί του κατά κύριο λόγο ασχολούνται με την καλλιέργεια βαμβακιού και δευτερευόντως με την κτηνοτροφία και άλλα ιδιωτικά επαγγέλματα. Ο κυρίως ναός του Αγναντερού είναι των Αποστόλων Πέτρου & Παύλου ο οποίος πανηγυρίζει την 29η Ιουνίου. Η παλαιότερη ονομασία του είναι Μεσδάνι ή Μεϊντάνι.

Μεϊντάνι στα τουρκικά σημαίνει πλατεία, άπλωμα ή ανοικτός χώρος. Παλαιότερα το χωριό ήταν απλωμένο σε μικρούς συνοικισμούς, πέριξ της παρούσας θέσης του. Το χωριό είναι αυτό που λέγεται καμποχώρι. Οι άνθρωποί του ανήκουν στους καραγκούνηδες και ασχολούνται με την γεωργία και παράλληλα την κτηνοτροφία. Τα παλιά σπίτια ήταν κτισμένα με πλίνθους. Αρχαιολογικά ευρήματα έχουν ανακαλυφθεί σε αγροτικές τοποθεσίες του χωριού κατόπιν τυχαίων γεωργικών εργασιών. Εκτιμάται ότι το Αγναντερό υπήρξε ως οικισμός κατά τον 7ο-11ο αιώνα. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο χωριό εντοπίζεται στα τέλη του 14ου αιώνα.Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας το χωριό, όπως και όλη η Θεσσαλία, υπαγόταν στον πασά των Ιωαννίνων. Το Αγναντερό ήταν από τα μεγαλύτερα χωριά της περιοχής με 1.200 περίπου κατοίκους. Στα χρόνια του Αλή Πασά χτίστηκε το πέτρινο γεφύρι στην είσοδο του χωριού πάνω στον ποταμό Πάμισο (Σαλαμπριά), παραπόταμο του Πηνειού. Επίσης τότε χτίστηκε και το Κονάκι το οποίο αποτελούσε την οικία του τοπικού Τούρκου διοικητή και κατόπιν χρησιμοποιήθηκε ως δημοτικό σχολείο. Κατά την δεκαετία του 1960 η μετανάστευση έγινε μάστιγα για το χωριό με την πλειοψηφία των ανθρώπων του να φεύγουν για την Γερμανία και άλλες χώρες. Αργότερα πολλοί κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και άλλες πόλεις, για βιοποριστικούς λόγους. Πάντα όμως διατήρησαν άρρηκτους τους δεσμούς τους με το χωριό. Για αρκετά χρόνια η προσοδοφόρος καλλιέργεια του βαμβακιού επέφερε σημαντική οικονομική ανάπτυξη. Μετά την ύφεση της αγροτικής οικονομίας, την παρούσα περίοδο σημείωνεται σημαντική αναπτυξιακή δραστηριότητα, καθόσον παραρτήματα μεγάλων επιχειρήσεων λειτουργούν στην ευρύτερη περιοχή του χωριού.

Το σημερινό Αγναντερό εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την καλαίσθητη εικόνα του και οι σύγχρονες κατοικίες του προσφέρουν στους κατοίκους του μια άνετη διαβίωση, απαλλαγμένη από το άγχος και τους καταπιεστικούς ρυθμούς των μεγάλων αστικών περιοχών. Την 28 και 29 Ιουνίου εορτάζει ο τοπικός ναός και γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην πλατεία του χωριού. Την 26 Ιουλίου, ανήμερα της εορτής της Αγίας Παρασκευής, γίνεται θρησκευτική γιορτή στον ομώνυμο ιερό ναό στην περιοχή Πετρίτσα. Αξιοθέατα του χωριού είναι το κονάκι κτίσμα από την εποχή της Τουρκοκρατίας, η παλαιά εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και το παλαιό πέτρινο γεφύρι στην είσοδο του χωριού. 

Το γεφύρι
Το γεφύρι του Αγναντερού βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, στο ρέμα “Βουβουλίνα”, παραπόταμο του Παμίσου ποταμού και συνέδεε παλιότερα το Αγναντερό με τα γύρω χωριά και τη γειτονική Καρδίτσα. Πρόκειται για λιθόκτιστο γεφύρι, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες κτίστηκε το 1870. Σήμερα διατηρεί τα τρία από τα τέσσερα τόξα που είχε αρχικά, τα οποία είναι ασύμμετρα τοποθετημένα, ενώ διατηρούνται και κάποια ίχνη του τέταρτου τόξου που κατέρρευσε, όταν γερμανικά άρματα μάχης πέρασαν πάνω του στον πόλεμο του 1943-44. Κτίστηκε με χρήματα του Εφέντη Χρηστάκη Ζωγράφου, μετά το κτίσιμο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, από τους ίδιους μαστόρους, και εξυπηρετούσε την ομαλή πρόσβαση και επικοινωνία των τότε εργαζομένων της Μεζντάνης (Αγναντερό) με το κτήμα της Ζωγραφείας. Είναι χτισμένο από ξεστή ασβεστολιθική λιθοδομή, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα του γεφυριού είναι από επιμελημένη αργολιθοδομή, αρμολογημένη με ενισχυμένο τσιμεντοκονίαμα.

Πηγή πληροφοριών: Δήμος Μουζακίου