Τον Άγιο Γεώργιο τον Μανδηλά τίμησαν και φέτος οι καστρακινοί και οι καλαμπακιώτες ανήμερα της εορτής του Αγίου.
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκα στον χώρο του Εξωκλησιού του Αγίου Γεωργίου το Μανδηλά για να παρακολούθησαν την Θεια Λειτουργία αλλά και την αλλαγή των μαντηλιών που γίνεται κάθε χρόνο τέτοια ημέρα με του νέους του της περιοχής να αναρριχώνται στα ερείπια του Άγιου Γεωργίου πάνω τον Βράχο και να τοποθετούν τα νέα μαντήλια, τάματα των πιστών.
Στο τέλος της λειτουργία ο ιερέας μοιράζει μαζί με το αντίδωρο μια εικόνα και από ένα κομμάτι μαντίλι στους πιστούς, οι οποίοι με την ευλογία του Αγίου φεύγουν για την πλατεία του χωριού, όπου όλοι μαζί χορεύουν παραδοσιακά τραγούδια.
Το έθιμο
Σύμφωνα με ένα παλιό έθιμο, την ημέρα της γιορτής του Αγίου και με το τέλος της λειτουργίας, οι νέοι του χωριού κρεμούν πολύχρωμα μαντήλια και ανάβουν λαμπάδες στη Μονή. Τα μαντήλια μένουν έως την επόμενη γιορτή του Αγίου και θεωρούνται ευχές για υγεία.
Η ίδρυση της Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Μανδηλά τοποθετείται στον 14ο αι. σύμφωνα με τα λίγα στοιχεία που διαθέτουμε, τα οποία ανήκουν στην παράδοση, γιατί η μονή μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί επιστημονικά.
Σύμφωνα με την παράδοση στα πόδια του βράχου, όπου είναι κτισμένο το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας απλωνόταν ένα πυκνό δάσος. Σ’ αυτό το δάσος απαγορευόταν η κοπή των δέντρων, πράγμα που ίσχυε και για τους κατακτητές.
Όμως ένας στρατιώτης της Τουρκικής φρουράς του Καστρακίου, μια μέρα ενώ άρχισε να κόβει ένα δέντρο έπεσε κάτω αναίσθητος, σαν πεθαμένος. Ο Τούρκος διοικητής του χωριού νομίζοντας ότι κάποιος «γκιαούρης» τον σκότωσε, διέταξε να συγκεντρωθούν όλοι στην πλατεία. Απείλησε με σκληρά αντίποινα, αν δεν του παρέδιδαν το φονιά του στρατιώτη του. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από το μοναστήρι μια δυνατή φωνή, που έλεγε ότι κανείς δε σκότωσε τον στρατιώτη, αλλά τον τιμώρησε ο Αϊ Γιώργης. Θα γινόταν όμως καλά αν πρόσφεραν κάτι οι Τούρκοι στον Άγιο. Κι αμέσως η γυναίκα του αγά έδωσε το μαντήλι του φερετζέ της.
Στη συνέχεια κάποιος Καστρακινός ανέβασε το μαντίλι στο μοναστήρι και μόλις ο ηγούμενος το κρέμασε στην εικόνα του αγίου, ο Τούρκος σηκώθηκε γερός και δυνατός. Από τότε επικράτησε να γίνεται κάθε χρόνο το κρέμασμα καινούργιων μαντηλιών στο μοναστήρι.
πηγή: meteora24.gr
