Θα αποσυντίθετο ή θα γινόταν μια σεληνιακή μούμια;
O αστροναύτης Randy Bresnik πραγματοποιεί διαστημικό περίπατο με τον Mark Vande Hei, που δεν απεικονίζεται, έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017
Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί σχετικά γρήγορα: προσωρινή αποθήκευση σε ένα ψυχρότερο τμήμα του ISS. «Σε περίπτωση θανατηφόρου ατυχήματος του πληρώματος στον ISS, οι επιλογές θα περιορίζονταν στην επιστροφή των λειψάνων, στην εκτίναξη ή στην καταστροφική επιστροφή».
Φυσικά, οι επιθυμίες του πληρώματος προς τη NASA θα λαμβάνονταν επίσης υπόψη σε περίπτωση ενός τέτοιου θανατηφόρου ατυχήματος. Για μεγαλύτερες αποστολές – π.χ. στον Άρη – μπορεί να χρειαστούν άλλες λύσεις.
Φυσικά, το σώμα θα μπορούσε να εκτοξευθεί στο διάστημα, μετατρέποντας τον πρώην συνάδελφο σε δυνητικά επικίνδυνα διαστημικά συντρίμμια. Αυτό θα ήταν στην πραγματικότητα αντίθετο με τη συμφωνία του ΟΗΕ για τη μείωση των διαστημικών σκουπιδιών, γεγονός που θα μπορούσε να μετατρέψει έναν συγκινητικό αποχαιρετισμό σε διεθνές επεισόδιο.
Μια από τις εναλλακτικές λύσεις που προτάθηκαν από ερευνητική ομάδα της NASA θα ήταν να συνδεθεί το σώμα σε μια σακούλα με έναν ρομποτικό βραχίονα στο εξωτερικό του διαστημοπλοίου. Το πτώμα θα πάγωνε και στη συνέχεια ο βραχίονας θα δονούσε τη σακούλα για 15 λεπτά έως ότου το εύθραυστο σώμα διαλυθεί. Το νερό θα εξατμιζόταν από τη σακούλα μέσω μιας οπής εξαερισμού, αφήνοντας στο διαστημόπλοιο περίπου 25 κιλά λειψάνων που θα μεταφέρονταν πίσω στη Γη.
Χωρίς την προστασία της γήινης ατμόσφαιρας και της μαγνητόσφαιρας, η ακτινοβολία θα συνέχιζε να αποσυνθέτει το σώμα σας, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και τα οστά σας θα εξακολουθούσαν πιθανώς να υπάρχουν σε δεκάδες εκατομμύρια χρόνια από τώρα.
