Μια ερώτηση που σίγουρα μας έχει απασχολήσει. Τελικά κατά πόσο σχετίζεται η ώρα κατανάλωσης φαγητού με την απώλεια σωματικού λίπους;
Οι διατροφολόγοι έχουν την απάντηση και είναι ξεκάθαροι: Το μυστικό της καύσης του λίπους βρίσκεται στην ώρα! Συγκεκριμένα, το τι τρώμε μοιάζει να έχει λιγότερη σημασία από το πότε το τρώμε σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Surrey.
10 εβδομάδες μελέτης ήταν αρκετές για να καταλήξουν οι επιστήμονες στο συμπέρασμα πως η σύνθεση του σώματός μας επηρεάζεται σημαντικά από την ώρα κατανάλωσης των τροφών. Για να αποδειχθεί αυτό, εθελοντές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με σκοπό να δοκιμαστούν σε συνθήκες περιορισμένης ώρας σίτισης, μπορώντας όμως να φάνε ό,τι θέλουν.
Η μία ομάδα εξακολούθησε να γευματίζει κανονικά στις συνηθισμένες της ώρες, ενώ η άλλη μπήκε στη διαδικασία να παίρνει πρωινό 90 λεπτά αργότερα και βραδινό του 90 λεπτά νωρίτερα από το συνηθισμένο τους.
Τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν εξωπραγματικά: Η ομάδα που γευμάτιζε σε περιορισμένο χρονικό πλαίσιο παρουσίασε απώλεια διπλάσιου (!) σωματικού λίπους από την άλλη. Το 57% των συμμετεχόντων δε, υποστήριξε πως λόγω του περιορισμού στην ώρα κατανάλωσης τροφής, παρατήρησε μείωση τόσο στην όρεξή του όσο και στην ποσότητα του φαγητού που κατανάλωνε.
«Η έρευνα δίνει πολύτιμα στοιχεία για το πώς μικρές αλλαγές στον αριθμό των γευμάτων μας μπορεί να έχουν οφέλη στο σώμα μας. Η μείωση του σωματικού λίπους ελαττώνει τις πιθανότητες για ανάπτυξη παχυσαρκίας και σχετικές ασθένειες, έτσι είναι ζωτικό για τη βελτίωση της συνολικής μας υγείας», τονίζει ο Dr. Jonathan Johnston, επικεφαλής της έρευνας.
Υπάρχουν όμως και δυσάρεστα νέα. Όπως παραδέχτηκαν και οι επιστήμονες, η συγκεκριμένη μορφή διαλείπουσας νηστείας δεν μπορεί να ακολουθηθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα κυρίως λόγω της ασυμβατότητάς της με την καθημερινότητά μας.
Το 43% των εθελοντών, δήλωσε ότι ίσως και να ακολουθούσε το πρόγραμμα αυτό αν ήταν λίγο πιο ευέλικτο προκειμένου να μη στέκεται εμπόδιο στις καθημερινές του συνήθειες. Ωστόσο, από τη στιγμή που πρόκειται για πλάνο δομημένο μέσα σε αυστηρά χρονικά πλαίσια, είναι σχεδόν αδύνατο να ακολουθηθεί μακροπρόθεσμα.
