Θάνος Τσιτσής-Κούσκος: Τα  αναπαυτικά ψέματα είναι το νερό στο κρασί του καθενός-Συνομιλούμε με τον συγγραφέα για το βιβλίο «Η φονική θηλή»

«Η φονική θηλή» του Θάνου Τσιτσή-Κούσκου  είναι ένα βιβλίο που περιέχει 23 διηγήματα και 2 νουβέλες. Ιστορίες  δοσμένες με λόγο άμεσο, γεμάτες χιούμορ, ανθρωπιά και φαντασία, σε ένα βιβλίο τρυφερό και σκανδαλιάρικο, που λειτουργεί σαν καλειδοσκόπιο, μέσα από το οποίο βλέπουμε τους χαρακτήρες να ζουν και να αναπνέουν, να συρρικνώνονται και να ποδοπατιούνται, να διαστέλλονται και να ασφυκτιούν, να ερωτεύονται και να ανασταίνονται. Ένα βιβλίο με τίτλο συμβολικό κι εμπνευσμένο από ένα υπέροχο νησί, ένα νησί που «βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα και λούζει το κεφάλι του στα σύννεφα κι αυτό  βγάζει ένα αισθησιασμό αναμειγμένο με πνευματική ανάταση» όπως μου λέει ο ίδιος ο συγγραφέας στην κουβέντα που είχαμε με αφορμή το βιβλίο (άνεμος εκδοτική).

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-Μπορείτε να μας περιγράψετε εν συντομία το βιβλίο σας «Η φονική θηλή»;

–Είναι ένα βιβλίο  που περιέχει 23 διηγήματα και 2 νουβέλες. Γραφόταν από το 2007 και τελείωσε  το 2018. Παράλληλα βέβαια έγραφα κι’ άλλα πράγματα.

-Η φονική θηλή… Ένας τίτλος που περιγράφει ένα νησί; Τι συμβολίζει για σας;

-Στο νησί αυτό, την Σκύρο,  έζησα ένα χρόνο όπου δίδασκα φυσική στο γυμνάσιο. Το νησί βρέχει τα πόδια του στην θάλασσα και λούζει το κεφάλι του στα σύννεφα κι αυτό  βγάζει ένα αισθησιασμό αναμειγμένο με πνευματική ανάταση.

-Ένα βιβλίο τρυφερό και σκανδαλιάρικο. Μια αφορμή για απόδραση;

–Κάθε χαρακτήρας του βιβλίου είναι και μία μου απόδραση από τον εαυτό μου. Δεν θέλω να με παρεξηγήσετε γι’ αυτό που λέω, περνάω καλά με τον εαυτό μου, απλά οι χαρακτήρες μου είναι «οι διακοπές» που κάνω.

-Ποιον από όλους τους πρωταγωνιστές των ιστοριών σας αγαπήσατε περισσότερο;

-Όλους,  διότι όλοι είναι κομμάτια του μυαλού και της καρδιάς μου. Όλοι με «βασάνισαν στον τοκετό» και για όλες αυτές τις ιστορίες είμαι περήφανος σαν πατέρας και συναισθηματικός σαν μητέρα.

-Το παιχνίδι των σχέσεων δεν είναι ακριβώς κουκλοθέατρο όσο κι αν υπάρχουν εξωτερικές ομοιότητες;

–Το κουκλοθέατρο δεν με χαλάει αν ο κουκλοπαίχτης/ρια έχει καλές προθέσεις κι αν το σενάριο είναι ευφάνταστο. Τότε χαίρομαι να με κινεί και να μπαίνει και στο κόπο να λέει για πάρτη μου όλα αυτά που θέλω να πω.

-Μερικές φορές τα ψέματα μέσα στα οποία ζούμε είναι πολύ «αναπαυτικά»;

–Τα  αναπαυτικά ψέματα είναι το νερό στο κρασί του καθενός. Είναι αυτό που συμπληρώνουμε σε μία σχέση. Είναι η συνδετική ουσία για να μην διαλυθεί η σχέση μας που δεν είναι η καλύτερη μα  ούτε και η χειρότερη.

-Η αγάπη κοστίζει;

-Δεν υπάρχει τιμή είναι ανεκτίμητη, κι ο καθένας πληρώνει το αντίτιμο που αυτός ορίζει.

-Σύντομα θα έχουμε στα χέρα μας το νέο σας βιβλίο;

-Τώρα που πήρα φόρα θα δείτε πολλά βιβλία μου, αυτό δεν είναι απειλή είναι υπόσχεση στους αναγνώστες μου, τους οποίους ευχαριστώ από την καρδούλα μου και τους εύχομαι υγεία και τα καλύτερα από τώρα και μετά.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Όλα μπερδεύονται γλυκά στην εύφορη κοιλάδα του μυαλού μου, όπου ένα αγγελάκι κυκλοφορεί με άδειο κεφάλι, μια οικογένεια αποκοιμιέται με ψέματα και ξυπνάει με αλήθειες, ένας συγγραφέας ακροβατεί στην ετοιμόρροπη γέφυρα που ενώνει το Χαλάνδρι με τον Δήμο Ουτοπίας. Στον ίδιο τόπο αλλά σε διαφορετικούς χρόνους, η Ανθή θυμώνει με τον Θωμά αλλά στο τέλος τού κάθεται, μια φίλη βολεύεται με τον φορτηγατζή που έφτυνε εδώ και χρόνια, η Βάσω είναι ζευγάρι με τον Τάκη αλλά αγαπάει και τον Δημοσθένη την αδελφή, ο Φίλιππος παίζει το κεφάλι του με τον διάολο, ο Λεωνίδας πορεύεται με τους… τριακόσιους φόβους του, ενώ πάνω από τα κεφάλια όλων, πετάει ένα τσοπανόσκυλο ελληνικό. Α! Να μην ξεχάσω να σας ξεναγήσω σε μια εφορία γεμάτη ευφορία και να σας εξηγήσω πώς μια αγκαλιά αγκάθια μπορεί να χωρέσει σε μια επιστολή…

Ο Συγγραφέας μας συστύνεται 

Γεννήθηκα στους Αμπελόκηπους και μεγάλωσα στο Χαλάνδρι. Οι φυσικοί μου γονείς είναι ο Πέτρος και η Μαρία Τσιτσή (το γένος Κούσκου), ενώ οι πνευματικοί μου γονείς είναι η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Μαρσέλ Προυστ.

Έχω περάσει από τις σχολές Σιβιτανίδειο, Σεβαστοπούλειο, Κοντοράβδη, Μωραΐτη και από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Westfield College), απ’ όπου απέκτησα Bachelor στη Φυσική. Από το 1983 δίδασκα σε φροντιστήρια και αγγλόφωνα σχολεία, και από το 1999 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Τα πρώτα μου ποιήματα τα έγραψα σε ηλικία οκτώ χρονών και από τότε θυμάμαι πως είχα πάντα στην τσέπη ή στα χέρια ένα βιβλίο που διάβαζα και ένα σημειωματάριο όπου έγραφα.