Η “μεγάλη λευκή φάλαινα” των αστρονόμων
Οι αστρονόμοι αναρωτιούνται αν μπορεί να φιλοξενεί πλανήτες που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πώς σχηματίζονται τα πλανητικά συστήματα. Τώρα έχουν μια απάντηση.
Πρόσφατες παρατηρήσεις δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχουν τέσσερις μικροσκοπικοί πλανήτες σε τροχιά γύρω από το άστρο του Μπάρναρντ.
Κάθε ένας από αυτούς υπολογίζεται ότι έχει μόλις 20 έως 30% της μάζας της Γης και ολοκληρώνει ένα πλήρες ταξίδι γύρω από το άστρο σε λίγες μόνο ημέρες.
Τα ευρήματα αυτά έχουν τραβήξει την προσοχή πολλών ανθρώπων επειδή δείχνουν μεγαλύτερη ακρίβεια στον εντοπισμό μικρότερων, πιο δυσδιάκριτων πλανητών.
Το άστρο του Μπάρναρντ
Ο Αστέρας του Μπάρναρντ ανακαλύφθηκε το 1916.
Οι παρατηρητές βασίζονταν σε λιγότερο ευαίσθητο εξοπλισμό, ο οποίος μερικές φορές παρήγαγε αντικρουόμενα σήματα. Αυτός είναι ένας λόγος που το άστρο έγινε τόσο θρύλος μεταξύ των κυνηγών πλανητών, οι οποίοι κατά καιρούς πίστευαν ότι είχαν αποδείξεις, αλλά τελικά συνειδητοποιούσαν ότι τα αποτελέσματά τους ήταν ασαφή.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ο Αστέρας του Μπάρναρντ είναι το πλησιέστερο σύστημα ενός αστέρα μετά τον Ήλιο. Αντίθετα, το πλησιέστερο αστρικό σύστημα συνολικά, ο Κένταυρος Πρόξιμα, έχει τρία άστρα σε βαρυτικό χορό.
Η διαφορά έχει σημασία επειδή τα πολλαπλά άστρα περιπλέκουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να σχηματιστούν οι πλανήτες, οπότε ένα αστέρι νάνος Μ με ένα μόνο συνοδό άστρο υποδηλώνει ένα διαφορετικό περιβάλλον για πιθανούς κόσμους.
Οι πλανήτες του άστρου του Μπάρναρντ
Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι τα νέα ευρήματα είναι μικροί, βραχώδεις κόσμοι, αν και η ακριβής σύνθεση είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί.
Η γωνία από τη Γη σημαίνει ότι αυτοί οι πλανήτες δεν φαίνεται να περνούν μπροστά από το άστρο τους, οπότε οι συνήθεις δοκιμές για την αναγνώριση πετρωμάτων ή αερίων είναι απρόσιτες.
Οι τέσσερις κόσμοι του άστρου Barnard συγκαταλέγονται μεταξύ των μικρότερων σωμάτων που έχουν επιβεβαιωθεί με τέτοια εργαλεία ακτινικής ταχύτητας.
Πολλοί βραχώδεις εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής τείνουν να είναι μεγαλύτεροι από τη Γη, και τα μοτίβα μεταξύ τους φαίνονται συνεπή σε όλο τον γαλαξία.
Οι αστρονόμοι θέλουν να δουν αν οι μικρότεροι εμφανίζουν διαφορετικές συνθέσεις που θα μπορούσαν να υποδείξουν τον τρόπο σχηματισμού τους.
Οι νάνοι Μ, οι οποίοι είναι άφθονοι στο σύμπαν, είναι γνωστό ότι έχουν έντονη μαγνητική δραστηριότητα και αυτό μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο ανάπτυξης των πλανητών.
Η κατανόηση αυτών των διαδικασιών θα μπορούσε να ξεκλειδώσει στοιχεία σχετικά με το ποια άστρα είναι πιο πιθανό να φιλοξενούν σταθερές επιφάνειες.
