Ο Δημητράκης, ο Αζόρ και το μικρό τους μυστικό… Ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους, μία συγκινητική ιστορία που στόχο έχει να περάσει μηνύματα. Η αληθινή αγάπη, ένα ατύχημα, το δέσιμο ενός παιδιού με το σκύλο του, το bullying και η πραγματική φιλία και η αγάπη των γονιών που βοηθάει να ξεπεραστούν μεγάλα προβλήματα και να αντιμετωπιστούν δυσάρεστες καταστάσεις… Η Τρικαλινή συγγραφέας Όλγα Οικονόμου-Κουτσονάσιου μας «προσφέρει» μία ιστορία τρυφερή γεμάτη νοήματα και όμορφες εικόνες. Η ίδια μας μιλά για το βιβλίο της που παρουσιάστηκε πριν λίγο καιρό στα Τρίκαλα.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-Μπορείτε να μου μιλήσετε για την υπόθεση του βιβλίου σας;
-Είναι ένα παραμύθι στο οποίο είναι πρωταγωνιστές ο Δημητράκης και το σκυλάκι ο Αζόρ. Ένα ατύχημα είναι η αιτία που συναντιούνται ξαφνικά αυτοί οι δύο και καταλήγουν να γίνουν οι καλύτεροι και οι πιο πιστοί φίλοι.
Στον Αζόρ έχω δώσει ανθρώπινες ιδιότητες γιατί ήθελα να τονίσω πόσο πολύ ιδιαίτερη είναι αυτή η σχέση μεταξύ παιδιού και σκύλου. Στο παραμύθι ο Αζόρ βοηθάει τον Δημητράκη να ξεπεράσει το ατύχημα που είχε, τον στηρίζει και τον προστατεύει από κάποιους συμμαθητές του που του κάνουν Bullying. Επίσης ο Αζόρ εκπλήσσει ευχάριστα τον φίλο του με ένα μυστικό που έχει και τελικά το μοιράζεται μαζί του και αυτό τους δένει ακόμα περισσότερο.
-Είναι βιβλίο για μικρά και μεγάλα παιδιά;
-Οπωσδήποτε διαβάζεται και από μικρές και από μεγαλύτερες ηλικίες, και αυτός άλλωστε ήταν ο σκοπός μου γράφοντάς το.
-Ποιο είναι το κοινωνικό μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
-Το μήνυμα δεν είναι ένα. Καταρχάς είναι η αληθινή αγάπη, το δέσιμο που μπορεί να υπάρξει μεταξύ ενός παιδιού και ενός σκύλου, δείχνει πόσο πιο ευαίσθητο, πειθαρχημένο και ήρεμο γίνεται το παιδί που μεγαλώνει με σκυλάκι. Επίσης αγγίζει το θέμα του Bullying που στις μέρες μας όπως όλοι γνωρίζουμε μας απασχολεί όλους. Και τέλος τονίζω την καλή και ανθρώπινη σχέση του παιδιού με τους γονείς.
-Πώς προέκυψε η συγγραφή του βιβλίου σας;
-Ασχολούμαι από μικρή ηλικία με τη συγγραφή διηγημάτων και παραμυθιών. Για το συγκεκριμένο παραμύθι εμπνεύστηκα από δύο μικρά μου ανιψάκια, 2.5 και 5 ετών, όπου σε κάποιο μας ταξίδι και κάνοντας μια στάση για καφέ, άρχισαν να παίζουν με τα σκυλάκια του ιδιοκτήτη (της καφετέριας) με τόση αγάπη και χαρά, που φεύγοντας μετά, το κλάμα του αποχωρισμού τους δεν σταματούσε με τίποτα. Και αρχίζοντας να τους λέω ένα παραμύθι για ένα σκυλάκι ηρέμησαν δια μαγείας και το ενδιαφέρον τους μου έκαναν τρομερή εντύπωση. Έτσι ξεκίνησα να γράψω αυτή τη μικρή ιστοριούλα. Πέραν όμως του παραπάνω περιστατικού έχω και ερεθίσματα από την καθημερινότητα.
– Είδα το βιβλίο σε συσκευασία δώρου για μια βάφτιση, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μια πρωτότυπη ιδέα, αρέσει;
-Ναι, είναι αλήθεια, το συγκεκριμένο δόθηκε σε μια βάφτιση στην Αθήνα και μάλιστα το παιδάκι πήρε το όνομα Δημητράκης, οπότε όχι μόνο άρεσε αλλά ενθουσίασε πάρα πολύ. Πολλοί γονείς βρήκαν την ιδέα πολύ προοδευτική γιατί σε βαφτίσεις δεν συνηθίζεται να δίνουν παραμύθια για δωράκι. Μάλιστα, μου έχουν γίνει προτάσεις από γονείς να γράψω κάτι ανάλογο για βάφτιση και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
– Ετοιμάζετε κάτι καινούριο;
-Γράφω ένα καινούριο παραμύθι το οποίο θα εκδώσω όταν ολοκληρωθεί και συγχρόνως συνεχίζω τη συγγραφή ενός διηγήματος.
– Η συγγραφή είναι δικός σας τρόπος έκφρασης;
-Ασφαλώς είναι δικός μου τρόπος έκφρασης, χωρίς όμως να παραβλέπω και τα ερεθίσματα που παίρνω από την καθημερινότητα, τα οποία μου διαμορφώνουν κάποιες νέες ιδέες στη συγγραφή.
