Υπάρχουν στιγμές που ορισμένα “θαμμένα μυστικά” έρχονται στην επιφάνεια, αναζητώντας λίγη από τη δημοσιότητα που τους αναλογεί, μέχρι να χαθούν και πάλι στη λήθη τους, με το απόκοσμο σκηνικό τους να προκαλεί δέος σε όποιον έχει την τύχη να βρεθεί “μπροστά τους”…
Η ιστορία των θαμμένων μυστικών μας λοιπόν ξεκινάει πολλά – πολλά χρόνια πίσω, κάπου στη δεκαετία του ’60, με την αναζήτηση νέων πηγών υδροδότησης του λεκανοπεδίου από άλλες περιοχές, δεδομένου του υψηλού κόστους άντλησης του νερού από την Υλίκη.
Και ενώ η αρχή γίνεται με το φράγμα του Μόρνου, ωστόσο, ο τεχνητός ταμιευτήρας του, δεν στέκεται ικανός να λύσει το πρόβλημα της επάρκειας σε νερό, οπότε και ερχόμαστε στο 1992 με ένα νέο φράγμα να παίρνει σάρκα και οστά, θέλοντας να ενισχύσει το υδροδοτικό σύστημα μέχρι τον νομό Αιτωλοακαρνανίας.
Έτσι, αποφασίζεται η κατασκευή του φράγματος Αγίου Δημητρίου στον άνω ρου του Εύηνου ποταμού και η εκτροπή των νερών του μέσω σήραγγας, στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου.
Και ενώ κατά γενικό κανόνα ένα φράγμα αποτελεί έργο μεγάλης σπουδαιότητας, πάντα υπάρχουν και οι απώλειες, είτε αυτές αφορούν περιουσίες ανθρώπων τη στιγμή που ολόκληροι οικισμοί και χωριά θάβονται για πάντα κάτω από τόνους νερού, είτε μνημεία πολιτισμικά όπως τα υπέροχα πέτρινα γεφύρια της χώρας μας, εκκλησιές και άλλα.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα, και ατενίζουμε με χαμηλωμένα μάτια έναν “θαμμένο” οικισμό, που αποφάσισε να βγει ξανά στην επιφάνεια και να μας θυμίσει για λίγο τη δική του πονεμένη ιστορία.
Βλέπετε, η παρατεταμένη ανομβρία και η παντελής έλλειψη χιονοπτώσεων του φετινού χειμώνα, έφερε σαν αποτέλεσμα να πέσει η στάθμη των υδάτων της Ευηνολιμνης στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων ετών, φέρνοντας στην επιφάνεια μυστικά πολλών ετών.
Οι απόκοσμες εικόνες των σπιτιών του οικισμού του Νεοχωρίου Ναυπακτίας, Καλαθέικα, έρχονται για λίγο στο φως, ωσάν θαμμένα μυστικά, προκαλώντας δέος και ταυτόχρονα επαναφέρουν στη μνήμη μας ένα παρελθόν που λίγοι πραγματικά γνωρίζουν.
Πηγή: travel-inspiration.gr
