Μέσα στο εργαστήριό του που μυρίζει ξύλο ο Θεόφιλος Γαζέτας κόβει, λιμάρει, λειαίνει, κολλάει, δίνει σχήμα στα μουσικά όργανα που κατασκευάζει. Είναι ο πρώτος και μοναδικός οργανοποιός στην Καρδίτσα, η φήμη του όμως έχει ξεπεράσει όχι μόνο τα όρια του νομού και της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Μπουζούκια και κιθάρες που πήραν μορφή μέσα από τα έμπειρα χέρια του έχουν ταξιδέψει στην Αμερική, το Ισραήλ ακόμα και την Ιαπωνία.
Τον συναντήσαμε στο εργαστήριό του το οποίο λειτουργεί από το 2006 και μαζί του γνωρίσαμε την τέχνη της οργανοποιίας και τα μυστικά της.
Ο Θεόφιλος Γαζέτας προέρχεται από οικογένεια επιπλοποιών. Στο εργαστήριο του πατέρα του ήρθε σε επαφή με το ξύλο, το έπιπλο και τη δημιουργία. Ωστόσο αγαπούσε πολύ και τη μουσική, έκανε σπουδές στο ωδείο και κάποια στιγμή αποφάσισε να την…παντρέψει με το ξύλο.
Είναι αυτοδίδακτος οργανοποιός.
“Δούλευα στο επιπλοποιείο του πατέρα μου, ασχολιόμουν όμως και με τη μουσική. Επαιζα κιθάρα και μετά μπουζούκι. Ήταν το 1993 όταν έφτιαξα το πρώτο μπαγλαμαδάκι. Μετά ακολούθησαν κι άλλα. Στη συνέχεια έφτιαξα ένα μπουζούκι και το 2006 άνοιξα το πρώτο οργανοποιείο στην Καρδίτσα” λέει ο ίδιος στο “ΝΑ”.
Ο οργανοποιός δεν είναι απλά ένας τεχνίτης. Είναι ένας καλλιτέχνης, ένας δημιουργός που με τα χέρια του δίνει ψυχή στο ξύλο, στο μέταλλο, στα υλικά που μετατρέπονται σε όργανα.
Κάθε όργανο που φτιάχνει είναι μοναδικό, εμποτισμένο με το πάθος, την υπομονή και την αφοσίωσή του.
“Το μουσικό όργανο έχει ψυχή, έχει ζωή. Ενώ ένα έπιπλο είναι “νεκρό” το τοποθετείς και το βλέπεις μόνο ενώ το όργανο έχει φωνή και πρέπει να αντέχει και στον χρόνο, να παίζει πάντα και να δίνει τον ήχο που θέλει ο μουσικός” λέει ο κ. Γαζέτας για τις δημιουργίες του.
Από το ακατέργαστο κομμάτι ξύλου, αρχίζει να διαμορφώνεται η μορφή μιας κιθάρας, ενός μπουζουκιού. Η επιλογή του ξύλου είναι κρίσιμη: ο ήχος του οργάνου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα και τις ιδιότητες του υλικού.
“Σε κάθε μέρος του οργάνου μπαίνει και ένα διαφορετικό ξύλο. Στο σκάφος μπαίνουν σκληρά ξύλα όπως καρυδιά ελληνική, κελεμπέκι, παλίσανδρος, μουριά. Στο καπάκι μπαίνουν μαλακότερα ξύλα όπως έλατος. Στην ταστιέρα που είναι οι νότες και τα τάστα μπαίνει έβενος” εξηγεί ο κ. Γαζέτας σημειώνοντας τη σημασία της ποιότητας του ξύλου καθώς όπως λέει δεν είναι μόνο η αισθητική που μετράει, αλλά κυρίως η ακουστική.
Ο οργανοποιός ξέρει ότι ένα μουσικό όργανο δεν είναι απλά ένα αντικείμενο, αλλά ένας σύντροφος για τον μουσικό, ένα μέσο έκφρασης που εξελίσσεται μαζί του.
“Η οργανοποιία περιλαμβάνει πολλές ειδικότητες. Πρέπει να είσαι σχεδιαστής, ζωγράφος, ξυλουργός. Το βασικό όμως είναι να ξέρεις από μουσική και να καταλαβαίνεις τους ήχους” συμπληρώνει.
Τί ζητάνε όμως οι πελάτες του;
“Μια φορά κάποιος μου ζήτησε πανω στο μπουζούκι να σχεδιάσω τον ίδιο να κάθεται σε ένα παγκάκι και να ατενίζει τη θάλασσα. Ειδικά το μπουζούκι μπορούμε να το διακοσμήσουμε με πολλούς τρόπους, η φαντασία είναι αστείρευτη” απαντά και συνεχίζει “ Εγώ είμαι μόνος. Τα κάνω όλα από την αρχή μέχρι το τέλος. Με την τρέλα που έχω και την αγάπη που έχω τα φτιάχνω όλα. Και τα σκάφη και τα σχέδια και τα συναρμολογώ και τα τελειοποιώ όλα μόνος μου. Έχουν βγει μηχανήματα με λέιζερ, με CNC. Δεν τα χρησιμοποιώ, τα κάνω όλα στο χέρι”.
Και πόσο καιρό χρειάζεται για να φτάξει ένα μουσικό όργανο; Δεκαπέντε μέρες να φτιάξεις ένα απλό όργανο έως ένα μήνα με ενάμιση για κάτι πιο καλλιτεχνικό και διακοσμημένο..
Στον Θεόφιλο Γαζέτα έχουν απευθυνθεί για να τους φτιάξει μπουζούκι ή κιθάρα πολύ γνωστοί μουσικοί και συνθέτες ενώ τον έχουν ανακαλύψει και στο εξωτερικό.
Η τελευταία παραγγελία που είχε ήταν από το Ισραήλ, ένα μπουζούκι για έναν ερασιτέχνη μουσικό ενώ μουσικά οργανα φτιαγμένα από τα χέρια του έχουν φτάσει στη Αμερική, το Τέξας ακόμα και την Ιαπωνία. “Και σε Ιταλό έχω φτιάξει και σε Σουηδό έχω φτιάξει, σε μια παρέα Ιάπωνων έχω φτιάξει. Όπως παίζαμε εμείς παλιά τα ροκ με τις ηλεκτρικές κιθάρες τώρα έρχονται οι ξένοι και παίζουν το μπουζούκι, παίζουν τα ρεμπέτικα, τα λαϊκά και ζητούν μουσικά όργανα” καταλήγει ο κ. Γαζέτας.
