Σχόλια στο άρθρο του κ. Βασίλη Αδάμου

Του Σταύρου Φαλαγκάρα

Επιτρέψτε μου μερικά εύλογα ερωτήματα:

– Γιατί η αντίθετη άποψη είναι «φωνασκία και έξω από τις βασικές αξίες και αρχές του πολιτισμού» και «δεν σέβεται συνανθρώπους και δη νεκρούς»;

-Με ποιον τρόπο καταμετρήσατε τους «λίγους φωνασκούντες»;

-Ποιών ανώτερων διαταγές εκτελούσε ο Καβράκος, όταν το 1925 βάρεσε το ψαχνό το άοπλο πλήθος;

-Θεωρείτε αυτονόητη για την εποχή την χρήση όπλων και μας λέτε, να επαινέσουμε τον Καβράκο γιατί, «εάν δεν ήταν ο ίδιος αλλά κάποιος άλλος, ίσως οι νεκροί να ήταν πιο πολλοί»;… Τι στρατοκρατικός παραλογισμός είναι αυτός; Μήπως υπονοείτε, ότι έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί η διαδήλωση οργανώθηκε από το ΚΚΕ;

-Αλήθεια, ο Καβράκος εκτελούσε διαταγή της  πανικόβλητης φιλοτομαριστικής κυβέρνησης Τσουδερού και δεν μπορούσε να αρνηθεί; Υπόγραψε την παράδοση των Αθηνών για να αποφευχθούν τα χειρότερα; Πόσο χειρότερα από όσα επακολούθησαν; Οι στρατιωτικοί, έγραψε κάποιος,  το πιστόλι δεν τόχουν στην ζώνη για πλάκα,  αν  χρειαστεί καμιά φορά το στρέφουν στον κρόταφο τους! Τι λέτε;

– Οι νέοι υπαξιωματικοί της ΣΜΥ και οι μαθητές, λέτε να έχουν ως παράδειγμα και πρότυπο τον Καβράκο, μακελλάρη αγροτικής διαδήλωσης και προσκυνητή των Γερμανών κατακτητών;

-Τέλος, πως δένει η αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή με τον Καβράκο; Εννοείτε τους χιλιάδες νεκρούς  του εμφυλίου των Δεκεμβριανών του 1944;