«Προς τον ήλιο»… Ο μοναδικός ελληνικός θεατρικός θίασος στην Αυστρία με επικεφαλής έναν Τρικαλινό

Ήταν το 2011 όταν ένας τρικαλινός ηθοποιός και σκηνοθέτης αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να πάει στη Βιέννη για να ιδρύσει τον πρώτο και μοναδικό ελληνικό θεατρικό θίασο στην Αυστρία. Δύο χρόνια αργότερα, το 2013, το όνειρο του Θεόδωρου Λιμήτσιου πήρε σάρκα κι οστά και μετουσιώθηκε μέσα από την πρώτη παράσταση του θιάσου. «Σίγουρα μόνος μου δεν θα μπορούσα να καταφέρω τίποτα αν δεν με βοηθούσανε κάποιοι που από την πρώτη κιόλας στιγμή πιστέψανε σε όλο αυτό» μας λέει ο ίδιος. Στο θίασο συμμετέχουν μόνο Έλληνες που έχουν στόχο την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστρία και οι  παραστάσεις είναι όλες στα ελληνικά με γερμανικούς υπέρτιτλους. Αν κάποια στιγμή βρεθείτε στη Βιέννη μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το θέατρο Μπρετ όπου δίνει τις παραστάσεις του ο θίασος «προς τον ήλιο», τίτλος δανεισμένος από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Τελευταία προ ανθρώπου εκατονταετία» (που αποτέλεσε και την πρώτη παράσταση του θιάσου).

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-«…προς τον ήλιο»… Ο πρώτος και μοναδικός ελληνικός θεατρικός θίασος στην Αυστρία;

-Ναι, «από εδώ… προς τον ήλιο» θα μπορούσε να είναι ο πραγματικός τίτλος του Θιάσου μιας και πήρε το όνομά του από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Τελευταία προ ανθρώπου εκατονταετία» που ήταν η πρώτη μας παράσταση.

Από την Βιέννη λοιπόν μέχρι τον ήλιο της Ελλάδας. Και ναι μέχρι στιγμής είμαστε ο πρώτος και ο μοναδικός ελληνικός θίασος.  

«Το κοινό μας είναι 40% μη ελληνόφωνο κι αυτό μας κάνει να πιστεύουμε πως ο στόχος μας είναι σαν να έχει ήδη επιτευχθεί»

-Ένας Ελληνοαυστριακός θίασος με επικεφαλής και σκηνοθέτη έναν Τρικαλινό;

-Γιατί όχι. Έτυχε να ήμουνα εγώ. Θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα κάποιος άλλος από μια άλλη πόλη της Ελλάδας. Σημασία έχει ότι μετά από πολλά χρόνια αυτή η πόλη που ήταν μια από τις πολλές που γέννησε την επανάσταση, κατάφερε να έχει μια ελληνική θεατρική ομάδα και να δίνει τη δυνατότητα στους Έλληνες και όχι μόνο, να παρακολουθήσουν μια ελληνική θεατρική παράσταση.

-Πότε ιδρύθηκε;

-Το 2011 και η πρώτη παράσταση ήρθε 2 χρόνια μετά.

-Ήταν δική σου πρωτοβουλία;

-Ήταν δική μου ιδέα θα έλεγα και ήταν και ό λόγος που μετακόμισα στη Βιέννη. Και σίγουρα μόνος μου δεν θα μπορούσα να καταφέρω τίποτα αν δεν με βοηθούσανε κάποιοι που από την πρώτη κιόλας στιγμή πιστέψανε σε όλο αυτό.

-Συμμετέχουν συντελεστές Έλληνες κι αυστριακοί;

-Συμμετέχουν μόνο Έλληνες. Έτσι κι αλλιώς οι παραστάσεις μας είμαι όλες στα ελληνικά με γερμανικούς υπέρτιτλους.

-Είναι εύκολη η καλλιτεχνική συνεργασία;

-Ναι αν και το θεωρούσα πολύ δύσκολο στην αρχή αλλά με τον καιρό τα καταφέραμε να ταξιδεύουμε όλοι μαζί έχοντας ένα κοινό στόχο στο μυαλό μας.

-Ποιος είναι ο στόχος;

-Στόχος μας είναι η προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στην Αυστρία και να κάνουμε γνωστό στους ξένους το νεοελληνικό μας θέατρο γιατί αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουν είναι οι αρχαίες μας τραγωδίες και κωμωδίες .

-Τί έργα παρουσιάζετε; Που; Ποιο είναι το κοινό σας;

-Μέχρι στιγμής παρουσιάζουμε μόνο ελληνικά θεατρικά έργα και οι παραστάσεις μας δίνονται τα τελευταία χρόνια στο θέατρο Μπρετ της Βιέννης. Το κοινό μας είναι 40% μη ελληνόφωνο κι αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο στόχος μας είναι σαν να έχει ήδη επιτευχθεί.  Η Ελληνική γλώσσα είναι τόσο αγαπητή στους περισσότερους Αυστριακούς που τους αρέσει και μόνο να την ακούνε, ενώ οι γερμανικοί υπέρτιτλοι με τη σειρά τους κάνουνε το κείμενο κατανοητό.

-Ποιο είναι το επόμενο έργο που θα παρουσιάσετε;

Προς το παρόν υπάρχουν τρία θεατρικά που μας ενδιαφέρουν. Και η τελική επιλογή εξαρτάται από πάρα πολλά. Δεν θα ήθελα όμως να αποκαλύψω ακόμα τι και πως.

-Στην Ελλάδα είχες κάνει ένα σημαντικό ξεκίνημα ως ηθοποιός συμμετέχοντας σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές, εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, διαφημιστικά σποτ . Γιατί αποφάσισες να φύγεις;

-Η απόφαση να αφήσω την Ελλάδα δεν ήταν καθόλου εύκολη. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι δικό μου και δυστυχώς δεν μπορούσα να το κάνω γιατί αυτό που είχα στο μυαλό μου δεν θα είχε κανένα νόημα να γίνει στην Ελλάδα. 

-Το μετάνιωσες;

-Καθόλου. Ούτε μια στιγμή δεν το έχω σκεφτεί αυτό και θεωρώ ότι ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα που αφού το έκανα δεν γύρισα ούτε στιγμή το κεφάλι πίσω για να δω αν είχα χάσει κάτι. Αντιθέτως, στη Βιέννη ένιωσα από την πρώτη κιόλας μέρα ότι κάτι είχα κερδίσει.

-Τελικά πόσο εύκολο είναι να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2018;

Παρά πολύ δύσκολο θα έλεγα. Πριν εφτά χρόνια που έφυγα ήταν και πάλι δύσκολο αλλά κάπως τα καταφέρναμε. Συζητώντας σήμερα με συναδέλφους στην Ελλάδα κατάλαβα πως είναι ακατόρθωτο να επιβιώσει κάποιος αν δεν κάνει ταυτόχρονα και μια άλλη δουλειά. Πολλοί μάλιστα έχουν εγκαταλείψει τελείως το χώρο για να ασχοληθούν με κάτι εντελώς καινούργιο και άγνωστο μέχρι τώρα.

-Σήμερα ζεις και δραστηριοποιείσαι στη Βιέννη; Ποια είναι η βασική σου απασχόληση;

-Ναι αυτή είναι τώρα η βάση μου. Όπως κάθε ηθοποιός στην Ελλάδα έτσι κι εγώ, που δεν χρειάστηκε ποτέ μέχρι τότε να ασχοληθώ με κάτι εκτός του επαγγέλματός μου αναγκάστηκα μέχρι να καταφέρω να σταθώ στα πόδια μου να παίζω για αρκετό διάστημα τον ρόλο του σερβιτόρου στην Βιέννη. Και συνεχίζω ακόμα γιατί μ’ αρέσει να είμαι «πρωταγωνιστής»!!!   

«Η Ελληνική γλώσσα είναι τόσο αγαπητή στους περισσότερους Αυστριακούς που τους αρέσει και μόνο να την ακούνε, ενώ οι γερμανικοί υπέρτιτλοι με τη σειρά τους κάνουνε το κείμενο κατανοητό»

-Τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες νέοι άνθρωποι, επιστήμονες κ.α. φεύγουν για άλλες χώρες κυνηγώντας τα όνειρά τους. Εσύ, έχοντας περάσει από αυτό το στάδιο και βλέποντας τα πράγματα πιο ψύχραιμα, θα συμβούλευες κάποιον να παραμείνει στην Ελλάδα και να παλέψει ή να φύγει και να αναζητήσει μία καλύτερη τύχη;

-Δεν νομίζω πως είμαι σε θέση να συμβουλέψω κάποιον τι να κάνει. Αυτή είναι προσωπική επιλογή του καθενός και σίγουρα πρέπει πρώτα να σκεφτεί τι έχει να χάσει και τι να κερδίσει με μια τέτοια απόφαση. Ο λόγος που εγώ δεν έμεινα για να παλέψω ήταν γιατί θεωρούσα πως δεν υπήρχε πιθανότητα να κερδίσω ποτέ. Ειδικά όταν κατάλαβα πως ετοιμαζόμουνα να πάρω μέρος σε έναν πόλεμο που από πριν είχε καθοριστεί ο νικητής.

-Είναι δύσκολο να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου στο εξωτερικό; Είναι το εξωτερικό η γη της επαγγελίας όπως φαντάζονται οι περισσότεροι;

Δεν υπήρχε και δεν πρόκειται να  υπάρξει ποτέ  και πουθενά  η  γη της απαγγελίας. Απορώ γιατί οι ξένες χώρες φαντάζουν έτσι στους περισσότερους.  Όπου και να είσαι πρέπει να πολεμήσεις για να κερδίσεις και τα όπλα που έχεις στην αρχή είναι μόνο  τα δυο σου χέρια. Εγώ τον πρώτο καιρό αναγκάστηκα να δουλεύω σαν ελαιοχρωματιστής σε οικοδομή για να μπορέσω να επιβιώσω. Τότε μόνο κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι που δεν έχει κανένα νόημα για σένα μόνο και μόνο για να βγάλεις λεφτά.

-Ποιες παραστάσεις έχετε παρουσιάσει;

-2013: “Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις” Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο

 2014: “Από τη μεγάλη οθόνη στο σανίδι” Αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο

 2015: “Η Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη

 2016: “Η Αυλή των Θαυμάτων” του Ιάκωβου Καμπανέλλη

 2017: “Οι κυρίες της Αυλής” του Δημήτρη Γιατζουτζάκη

 2018: “Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων” του Αρκά σε θεατρική διασκευή του Δημήτρη   Αγορά

-Οι Έλληνες της Βιέννης έχετε αναπτύξει κώδικες επικοινωνίας για να διατηρήσετε ζωντανή την Ελλάδα στην καθημερινότητά σας;

Προσπαθούμε πάντα και παντού να μιλάμε για την Ελλάδα. Όχι μόνο μεταξύ μας οι Έλληνες αλλά και όταν είμαστε με παρέες ξένων.

-Σας λείπει η Ελλάδα;

-Επόμενη ερώτηση…

«Προσπαθούμε πάντα και παντού να μιλάμε για την Ελλάδα»

-Ποιο είναι το όνειρο που έχεις βάλει στόχο να πραγματοποιήσεις;

-Το όνειρό μου, από την πρώτη κιόλας μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Αυστρία ήταν να καταφέρω να δημιουργήσω μια μόνιμη Ελληνική θεατρική σκηνή στην Βιέννη και γιατί όχι ένα πολυχώρο πολιτισμού για να μπορέσουν όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και οι ξένοι να θυμούνται και να μαθαίνουν την Ελλάδα μέσα από διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

-Τα νέα του θιάσου σας μπορούμε να τα μαθαίνουμε κι από την ιστοσελίδα σας…

-Ναι μετά από 5 χρόνια καταφέραμε και στήσαμε την δική μας ιστοσελίδα και έτσι μπορούνε όλοι να μάθουνε τα πάντα για εμάς και τη δουλειά μας. www.zursonne.at

-Με ποιον τρόπο μπορεί να υποστηρίξει κάποιος τον θίασο; 

-Με πάρα πολλούς αρκεί να έχει τη διάθεση και την όρεξη να το κάνει. Η υποστήριξη που έχουμε μέχρι στιγμής είναι πολύ μικρή αλλά και πολύ σημαντική για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Αλλά οι δυσκολίες είναι όλο και πιο πολλές καθώς όσο το επίπεδο ανεβαίνει τόσο αυξάνονται οι απαιτήσεις για καλύτερα σκηνικά-κουστούμια, για ένα καλύτερο θέατρο, για περισσότερες μέρες παραστάσεων κλπ. Η οικονομική υποστήριξη είναι αυτή τη στιγμή πολύ σημαντική για εμάς και στο site υπάρχει μια επιλογή πως και που μπορεί κάποιος να γίνει χορηγός μας αλλά και να καταθέσει ένα πολύ μικρό ποσό που θα είναι πολύ σημαντικό για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε έτσι την πορεία μας …προς τον ήλιο.


Σχετικά με τον Θεόδωρο Λιμήτσιο

Ο Θεόδωρος Λιμήτσιος γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1976. Το 1999 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή «Αρχή». Από το 1999 μέχρι το 2011 συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις όπως: Οι τρελοί της Βαλένθια, ο Ψεύτης, Τα Καραγκιόζικα, Το πάρτυ της Λυσιστράτης, Πλούτος και Φτώχεια, Πήτερ Παν κ.ά. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε στις σειρές: Litsa.com, 7 Θανάσιμες πεθερές, Υπάρχουν άντρες και άντρες, Αληθινοί έρωτες, Για μια θέση στον ήλιο.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες: Ροζ ολοταχώς, Πάμπτωχοι Α.Ε. Παρακολούθησε σεμινάρια με τους Παναγιώτη Ζαχαρόπουλο, Tapa Sudana, Joseph Tornabene. Πρωταγωνίστησε στο τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ της ISOMAT. Από το 2002 μέχρι σήμερα είναι δημιουργός και εκφωνητής διαφημιστικών μηνυμάτων για Ραδιόφωνο-TV και έχει οργανώσει ως διδάσκων/εισηγητής σεμινάρια θεατρικής δημιουργίας με τίτλο «Ο Ηθοποιός μπροστά από ένα μικρόφωνο».

Το 2011 μετακόμισε στην Βιέννη όπου συνεργάστηκε με το voiceactors.at (G.Licandro). Την ίδια χρονιά δημιούργησε στη Βιέννη τον Ελληνοαυστριακό θεατρικό θίασο «…προς τον ήλιο», όπου διατηρεί μέχρι σήμερα τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις:

2013: Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις

2014: Από τη μεγάλη Οθόνη στο σανίδι

2015: Λυσιστράτη

2016: Η αυλή των θαυμάτων

2017: Οι κυρίες της αυλής

2018: Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων