«Η πλαστή μεταμφίεση της κοινωνίας έχει καταλήξει να είναι ανάγκη» υποστηρίζει η Κατερίνα Λέκκα

Ο λωτός της αμαρτίας… Ένα ταξίδι από τους μαγευτικούς Παξούς, στην κοσμοπολίτισσα Κέρκυρα, στο μοναδικό Παρίσι του ’60 και του ’70 και την υπέροχη Ρώμη. Ένα οικογενειακό χρονικό που «εκθέτει» μία ολόκληρη κοινωνία. Αλήθειες και ψέματα, πάθη, λάθη, έρωτες… Η Κατερίνα Λέκκα με διάθεση άλλοτε ρομαντική κι ερωτική κι άλλοτε ρεαλιστική και καυστική με διαλείμματα όπου το χιούμορ χαλαρώνει τον αναγνώστη μας συστήνει τους πολυάριθμους ήρωες του βιβλίου της (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ) αγγίζοντας κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα. «Η πλαστή μεταμφίεση της κοινωνίας έχει καταλήξει να είναι ανάγκη» υποστηρίζει σε συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη (vimarga2004@yahoo.gr)

–Ο λωτός της αμαρτίας… κ. Λέκκα μπορείτε να μου περιγράψετε εν συντομία την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

-Παξοί, 1958. Η επιστροφή του διεφθαρμένου ιερωμένου Αιμίλιου Γράψα στο πλευρό του νεωτεριστή και αγαπητού από το λαό μητροπολίτη Συμεών θα αναστατώσει στις τελματωμένες ζωές κάποιων και θα τους παρασύρει σε ολέθρια σφάλματα με οδυνηρές συνέπειες για τη ζωή τους. Η διαφθορά των θεσμών κυριαρχεί στο νησί, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν στα ευεργετήματα της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συμπόνιας, στο πνεύμα της ομαδικότητας, στο πείσμα για δημιουργία, στο σεβασμό στη ζωή, στην πραγματική αγάπη. Θα συσπειρώσουν τις δυνάμεις τους και θα αναγκάσουν την τοπική κοινωνία ως ένα βαθμό ν’ αλλάξει τρόπο σκέψης και συμπεριφορά.

-Ένα οικογενειακό χρονικό;

-Ένα κοινωνικό χρονικό στο οποίο επεδίωξα να διασύρω, όχι τους θεσμούς, τους οποίους σέβομαι και υπολήπτομαι, αλλά τους ανάξιους εκπροσώπους τους, οι οποίοι έχουν αναβαθμίσει την απάτη σε εξυπνάδα, εκβιάζουν ψυχολογικά τους πολίτες μιας κοινωνίας και τους αναγκάζουν σε ηθική συναίνεση.

-Βασίζεται σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα;

-Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά τη μετέφερα σε παρελθόντα χρόνο και σε άλλο τόπο για να μην στοχοποιήσω τους συντελεστές της. Σ’ αυτό το σημείο οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι οι θεσμοί της νησιώτικης κοινωνίας δεν έχουν καμία σχέση με τις αμαρτίες που περιγράφω στο βιβλίο κι έχουν σταθεί με σεβασμό δίπλα στον πολίτη, τουλάχιστον μέχρι τώρα.

-Ένα βιβλίο πολυπρόσωπο;

-Το μυθιστόρημα είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, οπότε τα πολλά πρόσωπα ήταν απαραίτητα για τη δημιουργία παράλληλων ιστοριών, ώστε ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση του ρεαλιστικού.

-Θίγετε πολλά ζητήματα: κοινωνικά, πολιτικά, θρησκευτικά. Στόχος σας είναι ο προβληματισμός του αναγνώστη;

-Σίγουρα θέλω να προβληματίσω τον αναγνώστη, αλλιώς το βιβλίο δεν έχει λόγο ύπαρξης. Παράλληλα επιχειρώ το μυθιστόρημα να χαρίζει στον αναγνώστη εκτός από το ωφέλιμο και το τερπνό. Η συνύπαρξή τους είναι αναγκαία, αλλιώς το τερπνό μπορεί να γίνει ανούσιο και το ωφέλιμο κουραστικό.

-Μέσα από το βιβλίο σας «εκθειάζετε» τα κακώς κείμενα του πολιτικού γίγνεσθαι του τόπου, αλλά και της Εκκλησίας… Σας προβλημάτισε αυτό κατά τη συγγραφή;

-Η Πολιτεία και η Εκκλησία αποτελούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων το «χαλινάρι» του όχλου. Ωστόσο δεν παραβλέπω και τις συμφορές που έσπειραν κατά καιρούς στην ανθρωπότητα. Ο προβληματισμός μου ήταν πολύ έντονος, αλλά τελικά αποφάσισα ότι για να έχω το συγγραφικό δικαίωμα να επαινέσω όσους περιφρουρούν τους θεσμούς, θα έπρεπε πρωτίστως να αποκαλύψω την αναξιότητα των ασεβών.

-Τελικά τα φαινόμενα απατούν;

-Η πλαστή μεταμφίεση της κοινωνίας έχει καταλήξει να είναι ανάγκη, διότι ο άνθρωπος δεν έχει ακόμα φτάσει σε εκείνο το πνευματικό επίπεδο να υπηρετεί την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος. Αυτό προϋποθέτει εκγύμναση ψυχής και πνεύματος. Ο άνθρωπος παρότι συναισθάνεται αυτή την αδυναμία του αντί να επενδύει τις δυνάμεις του στην αυτοβελτίωση του τις ξοδεύει στη μεταμφίεση, την παραπλάνηση, την προσποίηση και το ψέμα, θεωρώντας ότι έτσι διευκολύνεται. Στην πραγματικότητα αυτή η στάση είναι απολύτως ψυχοφθόρα και αναποτελεσματική.

-Ο εαυτός μας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας;

-Ο εαυτός μας γίνεται είτε ο μεγαλύτερος εχθρός μας είτε ο καλύτερος υποστηριχτής μας. Αυτό εξαρτάται από το πως θα χρησιμοποιήσουμε την ελεύθερη βούληση. Παράλληλα η παιδεία είναι αυτή που μας καθοδηγεί στη σωστή επιλογή.