Μυρτώ και Ασπασία: Ηρωίδες που δίνουν έναν συγκλονιστικό αγώνα για ζωή

Ραγίζουν καρδιές οι μητέρες τους: «Η Μυρτώ πονάει αλλά προσπαθεί να αποκαταστήσει κάποια πράγματα» – «Η Ασπασία είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι, χαμογελάει όταν της μιλάω, κλαίει και βγάζει κραυγές όταν βγαίνω για ελάχιστα λεπτά από το δωμάτιο»

Την ώρα που η ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμη συνέλθει, και είναι συγκλονισμένη, από την αποτρόπαια δολοφονία της 4χρονης Αννυ από τον ίδιο της τον πατέρα, δύο άλλα παιδιά-πρωταγωνιστές υποθέσεων που επίσης συγκλόνισαν το πανελλήνιο, η Μυρτώ και η Ασπασία, δίνουν τη δική τους μάχη για να μπορέσει κάποια στιγμή να επανέλθει σε φυσιολογική ρότα η ζωή τους. Η πρώτη δέχτηκε τα βάναυσα χτυπήματα ενός Πακιστανού, ο οποίος της επιτέθηκε για να τη βιάσει. Η δεύτερη δέχτηκε σφαίρες στο κεφάλι από τον ίδιο της τον πατέρα, ο οποίος θέλησε να τη σκοτώσει για να εκδικηθεί τη μητέρα της. Στο πλευρό τους, καθημερινά, οι δικοί τους άνθρωποι, ανεβαίνουν με τη σειρά τους τον δικό τους Γολγοθά.

Ηταν Ιούλιος του 2012 όταν η Μυρτώ έκανε τις διακοπές της με τη μητέρα και την αδελφή της στην Πάρο. Εκεί που ο Πακιστανός Αχμέτ Βακάς εντόπισε τη 15χρονη τότε κοπέλα, την ακολούθησε, και αφού την κακοποίησε σεξουαλικά, την άρπαξε από το κεφάλι χτυπώντας το στα βράχια. Οταν τη βρήκε η μητέρα της λίγη ώρα αργότερα, δυστυχώς η κατάστασή της ήταν ήδη πάρα πολύ σοβαρή.

Τον Αύγουστο του 2013, έναν χρόνο μετά την επίθεση στη Μυρτώ, μια άλλη εγκληματική πράξη, αυτή της επίθεσης στη 16χρονη Ασπασία από τον ίδιο της τον πατέρα, συγκλονίζει τους πάντες. Ο δράστης, τυφλωμένος από τη ζήλια για τη μητέρα της και εν διαστάσει σύζυγό του, πυροβολεί το ίδιο του το παιδί και στη συνέχεια βάζει τέλος στη ζωή του.

Το protothema.gr συνάντησε τη Μυρτώ στο δωμάτιο 101 του Κέντρου Αποκατάστασης και Αποθεραπείας ANIMUS, στη Λάρισα, εκεί που καθημερινά ακολουθεί ειδικές ασκήσεις και θεραπείες για την αποκατάστασή της και την ακολούθησε μέχρι τον χώρο που της κάνουν ειδικές ασκήσεις οι φυσίατροι.

Πάντα στο πλευρό της η μητέρα της Μαρία Κοτρώτσου, η οποία μίλησε για την καθημερινότητα της κόρης της. «Η αποκατάστασή της είναι κάτι μακροχρόνιο, το οποίο δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει και σε ποιο σημείο θα φτάσει, παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται. Αυτό που έχει σημασία είναι η καθημερινότητα της Μυρτώς, η οποία πονάει και προσπαθεί μέσα από έναν πεντάωρο αγώνα που διαρκεί η θεραπεία της τμηματικά, να αποκαταστήσει κάποια πράγματα. Δεν μιλάει, δεν περπατάει, αλλά στέκεται όρθια με τους “κηδεμόνες”, τους ειδικούς νάρθηκες που πιάνουν όλο το πόδι και το κρατούν στητό, μην αφήνοντας τα γόνατα να λυγίσουν».

Η καθημερινότητα της κυρίας Κοτρώτσου διαδραματίζεται στο ίδιο δωμάτιο μαζί με τη Μυρτώ, αλλά δεν τη νοιάζει καθόλου που δεν έχει προσωπική ζωή. Εκείνο που την απασχολεί είναι το μέλλον του παιδιού της. «Οσο η Μυρτώ είναι εδώ, στο Κέντρο Αποκατάστασης, μπορεί να βοηθιέται. Τι θα γίνει, όμως, όταν χρειαστεί να φύγουμε; Το κράτος μας βοήθησε να πάμε στο εξωτερικό και το αναγνωρίζω και οφείλω και ένα ευχαριστώ. Τι θα γίνει, όμως, όταν θα πρέπει να πάω σπίτι μου στην Αθήνα; Το Κέντρο Αποκατάστασης περιλαμβάνει τόσο τον ιατροφαρμακευτικό τομέα όσο και τον θεραπευτικό και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και τα ειδικά μηχανήματα που χρειάζονται. Δυστυχώς δεν είμαι ο Σουμάχερ για να φτιάξω ένα Κέντρο στο σπίτι μου. Μακάρι να ήμουν, όπως και τόσοι γονείς, αλλά δεν γίνεται. Ατομα σαν τη Μυρτώ, ακόμη και αν δεν καλυτερέψουν, θα πρέπει να έχουν μια σταθερή κατάσταση, την οποία χωρίς τη βοήθεια του κράτους, δυστυχώς, δεν θα μπορώ να της τη δώσω». Οπως επισημαίνει η κυρία Κοτρώτσου, «από συμπόνοια είδα πολύ. Από πράξεις δεν βλέπουμε τίποτε».

Δεν παραλείπει να αφήσει ασχολίαστη την είδηση της δολοφονίας της Αννυς. Η ίδια, όπως είπε, συγκλονίστηκε μόλις το έμαθε, μια που της έφερε στον νου εικόνες της κόρης της όταν τη βρήκε στα βράχια χτυπημένη. «Το κοινό που έχει η Μυρτώ με τον φόνο της μικρής Αννυς, είναι ότι έγιναν από ανθρώπους που δεν ήταν Ελληνες. Και επιτρέψτε μου να σας πω πως δεν είμαι ρατσίστρια, αλλά έχει να κάνει με το μέρος και τις συνθήκες που μεγαλώνουν τέτοιοι άνθρωποι. Ειδικά εκείνοι που έρχονται από τις χώρες του Ισλάμ. Οσον αφορά στον πατέρα της άτυχης τετράχρονης, ακούω πως ήταν ναρκομανής. Αν οι ναρκομανείς μπορούν να κάνουν τέτοια εγκλήματα, τότε η Πολιτεία θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά το πώς θα τους περιθάλψει ώστε να μην καταλήγουμε σε τέτοιου είδους καταστάσεις», δηλώνει.

Στον ίδιο όροφο, λίγα μέτρα από το δωμάτιο της Μυρτώς, στο νούμερο 104 βρίσκεται το δωμάτιο της Ασπας. Οταν φτάσαμε εκεί η 19χρονη κοιμόταν, ενώ στο προσκεφάλι της ήταν η μητέρα της Σπυριδούλα και η θεία της. Η κυρία Φατούρου μίλησε για την υγεία της Ασπασίας, τη δύναμη που καταβάλλει το παιδί της για να συνέλθει και την πρόοδο που σημειώνει.

πηγή : protothema.gr