Το υπέροχο διαμάντι της Πίνδου.
Κεραμιδένιες στέγες και ξύλινα χαγιάτια κρυμμένα ανάμεσα σε οξιές και έλατα
Κτισμένο σε υψόμετρο 1.100 μέτρων, το Μέτσοβο παραμένει ένα ζωντανό γραφικό χωριό. Σε μια εποχή που τα ορεινά χωριά της Ελλάδας ερημώνουν ένα προς ένα, η πατρίδα των ευεργετών με τους 3.000 κατοίκους δείχνει να πηγαίνει κόντρα σε αυτό το ρεύμα.
Ανάµεσα στις βουνοπλαγιές, μέσα στα έλατα, τις οξιές και τα αµπέλια, ξετυλίγεται µπρος στα µάτια του επισκέπτη σαν σκηνικό θεάτρου.
Χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές, απλώνει νωχελικά τις κεραμιδένιες στέγες και τα ξύλινα χαγιάτια του, ανάμεσα από οξιές και έλατα. Έχει συντροφιά τον ήχο των άφθονων τρεχούμενων νερών και είναι έτοιμο να σας προσφέρει ταξίδια καμωμένα από όνειρο.
Το Μέτσοβο είναι το μεγαλύτερο βλαχοχώρι της χώρας μας και ένα από τα μεγαλύτερα των Βαλκανίων. Κτίστηκε από κτηνοτρόφους σε μια πολύ προνομιακή θέση, καθώς βρισκόταν πάνω στο κύριο πέρασμα μεταξύ Ηπείρου και Θεσσαλίας.
Οι Μετσοβίτες δεν είναι μια κοινότητα ανθρώπων που προσπαθούν να ζουν παραδοσιακά αλλά άνθρωποι που βιώνουν την παράδοση, την αλήθεια και την αξία της.
Στο Μέτσοβο η παράδοση δεν είναι ένα αντικείμενο μουσειακής χρήσεως και λαογραφικής σπουδής αλλά η ίδια η ταυτότητα και η ζωή του. Στη φωτογραφία βλέπουμε Μετσοβίτισσες με τα καθημερινά τους, τη μαντίλα, την καζάκα και την ποδιά.
Το Μέτσοβο υπήρξε πάντα ένας ζωντανός οικισμός, με οικονομία βασισμένη στην κτηνοτροφία, το εμπόριο και τη χειροτεχνία. Οι Μετσοβίτες έμποροι, που πλούτισαν στην Ευρώπη, στις παραδουνάβιες Ηγεμονίες και στη Ρωσία, ευεργέτησαν την ιδιαίτερη πατρίδα τους, κτίζοντας δημόσια κτήρια, γεφύρια, εκκλησίες και σχολεία.
Το Μέτσοβο, που ήταν στην ουσία μια πόλη- αγορά και σταθμός εξυπηρέτησης των διερχομένων εμπόρων από Ανατολή και Δύση, αποτέλεσε κέντρο ανταλλαγής πολιτισμού μεταξύ των διαφόρων τοπικών πληθυσμών.
Ξεχωρίζουν η δράση του Ιδρύματος Τοσίτσα και η μορφή του Ευάγγελου Αβέρωφ, που συνετέλεσαν στη δημιουργία τουριστικού ρεύματος στο Μέτσοβο από τη δεκαετία του 1970.
Σήμερα, είναι ένα ολοζώντανο χωριό-υπόδειγμα ορεινού οικισμού, που ξεχωρίζει για την αρχοντική γοητεία, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την πολιτιστική κληρονομιά του.
Ολόγυρά του, τα πολλά δάση αλλά και οι ποταμοί, όπως ο Αώος που σχηματίζει την ομώνυμη τεχνητή λίμνη, ο Άραχθος και ο Πηνειός, σχηματίζουν ένα μοναδικής φυσικής ομορφιάς τοπίο που προσφέρεται για πλήθος δραστηριοτήτων.
Το Μέτσοβο φημίζεται για τα τυριά του (μετσοβόνε, μετσοβέλα, γραβιέρα κ.ά.), τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα χειροποίητα υφαντά, τα ξυλόγλυπτα και για το υπέροχο κόκκινο κρασί του, το Κατώγι Αβέρωφ.
Οι κεραµοσκεπές των χαµηλών σπιτιών καλύπτονται από καµινάδες που σκορπούν τη µοναδική ευωδιά από τις φλόγες του ξύλου που σιγοκαίει.
Όταν χιονίζει γίνεται ακόμη πιο όμορφο!
πηγή :https://www.filoitexnisfilosofias.com/%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%83%ce%bf%ce%b2%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b4%ce%bf%cf%85/?fbclid=IwAR2wTqO1nlbhZ1Q06MtWdx4Hj3GoYQPYbt2sVsb6HRnKnoCd8uh98tv1If0
