Η κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία δε συνιστά ψυχιατρική μεταρρύθμιση, γιατί: Πρώτα και κύρια η ψυχική υγεία και η όποια ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο και τις ανάγκες του, αν δεν πρωταγωνιστεί σε αυτή το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Δεύτερον, μέχρι σήμερα η πορεία των μεταρρυθμίσεων και με βάση την αρχή της επικουρικότητας εκκινούσε από το κέντρο προς τις τοπικές κοινότητες αποκεντρώνοντας το σύστημα, ενώ σήμερα περνώντας τον συντονισμό και τη διοίκηση μονάδων υγείας στις Υγειονομικές Περιφέρειες συγκεντρωποιείται.
Τρίτον, τα Κέντρα Πρόληψης, τα οποία αποτελούν τον κύριο φορέα υλοποίησης των προγραμμάτων πρόληψης των εξαρτήσεων σε τοπικό επίπεδο, μένουν μετέωρα, χωρίς καμία νομοθετική ρήτρα, στα χέρια του νέου οργανισμού (ΕΟΠΑΕ).
Το σύστημα της ψυχικής υγείας αποδομείται, μαζί με την αποδόμηση του ΕΣΥ που ήδη συντελείται.
Το βλέπουμε πεντακάθαρα με τις ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτών στο Νοσοκομείο Τρικάλων και στα Κέντρα Υγείας της Καλαμπάκας, της Πύλης και της Φαρκαδόνας.
Το βλέπουμε όταν χρειάζεται να κάνουμε ένα χειρουργείο, βάζοντας το χέρι βαθιά στην τσέπη.
Το βλέπουμε όταν δεν βρίσκουμε φάρμακα, όταν έχουμε την ανάγκη της δημόσιας περίθαλψης.