Η Ικαρία είναι ένα νησί της Ελλάδας, του οποίου οι κάτοικοι δεν έχουν άγχος για τίποτα. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα προς το προσδόκιμο ζωής στην Ικαρία, είναι το υψηλότερο της Ελλάδος.
Το όνομά αυτού του νησιού, πήρε το όνομα του γιου του Δαιδάλου, του Ίκαρου, ο οποίος ξεβράστηκε στις ακτές του νησιού. Η Ικαρία (ή Ικαριά ή Νικαριά, στα αρχαία χρόνια Δολύχη) είναι ένα Ελληνικό νησί του ανατολικού Αιγαίου με απαράμιλλη ομορφιά και αξιοζήλευτους ρυθμούς ζωής.
Η τοπογραφία της παρουσιάζει αντιθέσεις, καθώς εμφανίζει καταπράσινες πλαγιές και γυμνούς απότομους βράχους. Έχει παράδοση στην παραγωγή ενός δυνατού κόκκινου κρασιού, γνωστού από τον Όμηρο ως «Πράμνειος Οίνος».
Στα δυτικά υπάρχει το δάσος του Ράντη, ένα από τα σπανιότερα χαρακτηριστικά μεσογειακά προϊστορικά δάση. Εκτός από συνηθισμένα ζώα, χαρακτηριστικά είναι τα ημιάγρια κατσίκια ελευθέρας βοσκής, τα οποία συναντώνται παντού.
Είναι ένα νησί αρκετά απόμακρο από τη χερσαία Ελλάδα και η απομόνωση τον μεσαίωνα συντέλεσε στο να διατηρηθούν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως η αρχαΐζουσα γλώσσα και άλλα έθιμα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη ναυτιλία, ή με τοπικά επαγγέλματα, οι δεσμοί τους είναι στενοί και φημίζονται για την μακροζωία τους, τους χαλαρούς ρυθμούς τους και το μηδενικό άγχος τους.
Από τους κατοίκους χρησιμοποιείται η έκφραση «το Ικαριώτικο ραχάτι»(ραχατιλίκι) που σηματοδοτεί τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους κυλά η ζωή. Αυτό το γνώρισμα συναντιέται σε πολλές περιοχές της Ικαρίας, από τα καφενεία του Αγίου Κηρύκου μέχρι τα ορεινά χωριά των Ραχών όπου ανοίγουν τα μαγαζιά λίγο μετά τη δύση του ηλίου. Το συνήθειο του νυχτερινού ωραρίου στα εμπορικά μαγαζιά οφείλεται στο ότι παλαιότερα, όλη την ημέρα οι άνθρωποι δούλευαν στις αγροτικές εργασίες του.
Ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων φτάνει τα 88,1 έτη και είναι το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής για τα ελληνικά δεδομένα, ξεπερνώντας τα 79,8 της χώρας. Έχει προστεθεί στον παγκόσμιο χάρτη των «μπλε ζωνών», όπου μπαίνουν περιοχές με τα υψηλότερα προσδόκιμα ζωής ανά τον κόσμο (η Ικαρία καταλαμβάνει την 5η θέση παγκοσμίως).
Ιδιαίτερα γνωστός στο πανελλήνιο είναι ο Ικαριώτικος χορός που χορεύεται στα τοπικά πανηγύρια, από τα οποία ευρέως γνωστό είναι της Αγίας Μαρίνας, στο χωριό Αρέθουσα την ημέρα της απελευθέρωσης του νησιού στις 17 Ιουλίου. Τα τελευταία χρόνια τα πανηγύρια έχουν «ξαναγεννηθεί» με την συμμετοχή της νεολαίας αλλά και των επισκεπτών του νησιού τα καλοκαίρια, καθώς είναι ένα από τα στοιχεία της ιδιοτυπίας των Ικαριωτών.
Ανάμεσα στις 17 κυριότερες ιαματικές πηγές της Χώρας μας, είναι γνωστή η Ικαρία για τις δικές της, που βρίσκονται στην περιοχή του Δήμου Αγίου Κηρύκου. Ενώ αν βρεθείτε ποτέ στην Ικαρία, μη παραλείψετε να επισκεφτείτε τον Να. Είναι μία αρχαία πόλη όπου κατά την μυθολογία κατοικούσαν οι Ναϊάδες. Στην αρχαιότητα υπήρχε ένα από τα πιο φημισμένα Ιερά, αφιερωμένο στην Ταυροπόλο Αρτέμιδα. Από το αρχαίο λιμάνι σώζεται σήμερα η προκυμαία και το δάπεδο του Ιερού.
Τέλος, όσοι αγαπούν την ηρεμία και την ησυχία, αξίζει να επισκεφθούν το νησί της Ικαρίας.
