Η Λένα Μαντά δεν χρειάζεται συστάσεις. Τί να πει άλλωστε κάποιος για μια συγγραφέα που έχει καταφέρει να κερδίσει τις καρδιές των αναγνωστών, για τη συγγραφέα των 2 εκατομμυρίων αντιτύπων!!! «Από παιδί έγραφα και ποτέ η λέξη «συγγραφέας» δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Ούτε τώρα περνάει, όσο περίεργο ακούγεται αυτό. Έγραφα και γράφω πάντα αυτό που μου αρέσει εμένα να διαβάζω. Είναι η ψυχοθεραπεία μου, είναι ο τρόπος μου να περνάω καλά, είναι, μαζί με το κέντημα, το χόμπι μου το αγαπημένο. Η συγγραφή ήταν και είναι ο δικός μου παθιασμένος και απόλυτος έρωτας, αυτός που…δεν έχει γιατρειά!» θα μου εξομολογηθεί η ίδια συζητώντας με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο «Οι τρεις άσσοι» (εκδόσεις «Ψυχογιός»). «Συναντηθήκαμε» σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία κι εν μέσω καραντίνας… «Η κατάσταση που βιώνουμε θα μπορούσε να αποτελέσει την υπόθεση ενός βιβλίου σας;» τη ρωτάω. «Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι»! Το ζήσαμε, νιώσαμε μέχρι τα μύχια της ψυχής μας την απομόνωση, την έλλειψη ανθρώπινης επαφής, στερηθήκαμε φίλους και αγαπημένους, κάναμε την μοναξιά το καλύτερο δώρο αγάπης που μπορούσαμε να προσφέρουμε, κανείς μας δεν θέλει να το διαβάσει νομίζω όλο αυτό» αναφέρει μεταξύ άλλων.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-κ. Μαντά κρατάω στα χέρια μου το τελευταίο σας βιβλίο… Οι τρεις άσσοι… Μπορείτε να μου μιλήσετε για την υπόθεση του βιβλίου σας;
-Τρία δεκάχρονα αγόρια γνωρίζονται κάτω από περίεργες συνθήκες και στην συνέχεια δένονται με μια φιλία ισχυρή, με μια σχέση σχεδόν καρμική. Γεννημένοι και οι τρεις την πρώτη του μήνα, αυτοαποκαλούνται Οι τρεις Άσοι… Μεγαλώνοντας θ’ ακολουθήσουν δρόμους όχι μόνο αντίθετους αλλά που πολλές φορές θα τους φέρουν σε σύγκρουση. Ιερέας, αστυνομικός και νονός της νύχτας. Πόσες και ποιες πιθανότητες έχει αυτή η φιλία να επιβιώσει; Και τι θα γίνει όταν στην ήδη δύσκολη κατάσταση προστεθεί και μια Ντάμα; Μια γυναίκα χωρίς ηθική και δίχως όρια…
-Τρεις φίλοι τελείως διαφορετικοί… Υπάρχουν συνταγές στις ανθρώπινες σχέσεις;
–Πουθενά δεν υπάρχουν συνταγές. Ο άνθρωπος δεν είναι υλικό, είναι ψυχή. Δεδομένου ότι κάθε ψυχή έχει πολυπλοκότητα και μεταβλητότητα δεν υπάρχουν σταθερές. Κατά συνέπεια, κάθε σχέση είναι μοναδική, δεν υπακούει σε νόμους, ούτε ακολουθεί συνταγές. Γι’ αυτό, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ουτοπία, από το να προσπαθήσει κάποιος να δώσει συμβουλές που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν υπάρχει πιο θολό, πιο δυσπρόσιτο μονοπάτι και με γενικές κατευθύνσεις, συμβουλές και συνταγές κανένας δεν μπορεί να βοηθηθεί.
-Νονός, ιερέας, μπάτσος… συνδυασμός ασυνδύαστος;
-Σε πρώτο επίπεδο ναι! Όμως το επάγγελμα του καθενός είναι απλώς μια πορεία που χάραξε δεδομένων των συνθηκών της ζωής του. Η ψυχή που αναφέραμε πριν όμως, άλλα…κελεύει! Γι’ αυτό βλέπουμε γύρω μας σχέσεις φαινομενικά αταίριαστες. Είναι το δικό μας μάτι που κρίνει και μένει στην επιφάνεια γιατί δεν έχει την ικανότητα να πάει πιο βαθιά, δεν έχει τα προαπαιτούμενα να εξερευνήσει τι φέρνει κάποιους ανθρώπους κοντά, κόντρα στα…προγνωστικά!
-Έρωτας σαρωτικός και καταστροφικός… Δεν υπάρχει γιατρειά από αυτή την αρρώστια;
-Ο έρωτας φύση και θέση είναι σαρωτικός και καταστροφικός, από την στιγμή που όποιος….πλήττεται αποχαιρετά όχι μόνο την λογική του, αλλά και κάθε μηχανισμό άμυνας. Παραδίδεται αμαχητί στο αντικείμενο του πόθου του και δεν επιθυμεί καμία γιατρειά! Συνεπώς δεν μπορείς να θεραπεύσεις κάποιον, αν ο ίδιος δεν το θέλει. Είναι εθελοντής σε όποια πορεία, όσο καταστροφική κι αν είναι.
-Μια ντάμα ανακατεύει την τράπουλα των τριών άσσων όταν πέσει πάνω στην τσόχα;
-Μια Ντάμα, όπου κι αν πέσει, μπορεί να φέρει από ανατροπές έως καταστροφές! Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι μια γυναίκα έχει την ικανότητα λόγω της πολυπλοκότητας του μυαλού της, να κατευθύνει έντεχνα έναν άντρα. Ειδικά στην γενιά μου, η φράση: «η γυναίκα είναι ο λαιμός που στρέφει το κεφάλι όπου θέλει» γινόταν πράξη! Με δεδομένο αυτό λοιπόν, η κάθε «ντάμα» έχει μια εξουσία. Το ζητούμενο είναι να μην κάνει κατάχρηση…
-Η καραντίνα ευνόησε την ανάγνωση;
-Οι γνώμες διίστανται. Ειδικά στην πρώτη καραντίνα που ήταν πολύ πιο αυστηρή και πρωτόγνωρη, κάποιοι ένιωσαν πως ήταν αδύνατον να συγκεντρωθούν στην ανάγνωση βιβλίων. Κάποιοι άλλοι βρήκαν την ευκαιρία να διαβάσουν πολύ. Μιλώντας γενικά, θα έλεγα πως κάθε παγκόσμια κρίση, ευνοεί το βιβλίο Είναι το καταφύγιο της ψυχής μας…
-Εσείς επωφεληθήκατε από την καραντίνα για να γράψετε το επόμενο βιβλίο σας;
-Η πρώτη καραντίνα με βρήκε να ολοκληρώνω το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Μάιο. Ομολογώ ότι στην αρχή δυσκολεύτηκα να συνεχίσω, έκανα ένα μικρό διάλειμμα μέχρι να περάσει το πρώτο ξάφνιασμα του εγκλεισμού. Το περίεργο είναι ότι επηρεάστηκα πολύ, ενώ κατά βάση, μένω (και χωρίς καραντίνα) πολλές ώρες σπίτι, δεν μου αρέσει να βγαίνω. Η διαφορά όμως ανάμεσα στο «δεν θέλω» και «απαγορεύεται» είναι τεράστια! Η δεύτερη καραντίνα, την οποία τηρώ το ίδιο αυστηρά όσο την πρώτη, ήταν λιγότερο επώδυνη και στην παρούσα φάση με βρίσκετε να γράφω πάλι!
-Η κατάσταση που βιώνουμε θα μπορούσε να αποτελέσει την υπόθεση ενός βιβλίου σας;
-Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι»! Όπως δεν έγραψα ποτέ κάτι που ν’ αφορά στην δεκαετή οικονομική κρίση που βιώσαμε, το ίδιο δεν θέλω ούτε αναφορά στον ιό! Το ζήσαμε, νιώσαμε μέχρι τα μύχια της ψυχής μας την απομόνωση, την έλλειψη ανθρώπινης επαφής, στερηθήκαμε φίλους και αγαπημένους, κάναμε την μοναξιά το καλύτερο δώρο αγάπης που μπορούσαμε να προσφέρουμε, κανείς μας δεν θέλει να το διαβάσει νομίζω όλο αυτό. Ένα βιβλίο μπορεί και μας ταξιδεύει, σαν ασφαλές καράβι. Τόσο αυτόν που το διαβάζει, πολύ δε περισσότερο αυτόν που το γράφει. Εγώ λοιπόν, δεν θα ανέβαινα σε πλεούμενο που θα με πήγαινε σε κάτι τόσο οδυνηρό…
-Είχατε φανταστεί ότι θα έχετε αυτή την πορεία όταν γράφατε το πρώτο σας βιβλίο;
–Από παιδί έγραφα και ποτέ η λέξη «συγγραφέας» δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Ούτε τώρα περνάει, όσο περίεργο ακούγεται αυτό. Έγραφα και γράφω πάντα αυτό που μου αρέσει εμένα να διαβάζω. Είναι η ψυχοθεραπεία μου, είναι ο τρόπος μου να περνάω καλά, είναι, μαζί με το κέντημα, το χόμπι μου το αγαπημένο. Η συγγραφή ήταν και είναι ο δικός μου παθιασμένος και απόλυτος έρωτας, αυτός που…δεν έχει γιατρειά!
Από το οπισθόφυλλο
Γεννήθηκαν και οι τρεις την πρώτη του μηνός. Στα δέκα τους χρόνια συναντήθηκαν τυχαία μια νύχτα σ’ ένα αστυνομικό τμήμα κι έγιναν αχώριστοι από ιδιοτροπία της μοίρας. Ήταν πλέον Οι τρεις Άσοι. Πήραν δρόμους που τους έφεραν αντιμέτωπους και το μόνο τους μέλημα ήταν να διαφυλάξουν εκείνη την αλλόκοτη φιλία. Ένας ιερέας, ένας αστυνομικός κι ένας νονός της νύχτας… Τι πιθανότητες είχαν να συνεχίσουν την παράλληλη πορεία τους; Δοκιμάστηκαν σκληρά σε κάθε τους βήμα, αλλά άντεξαν. Μέχρι που μια Ντάμα ανακάτεψε ύπουλα την τράπουλα και έστησε το παιχνίδι.
Η μοίρα αποφάσισε να ρίξει ξανά τα χαρτιά όπως εκείνη ήθελε. Κράτησε στο μανίκι της κρυμμένους τρεις Άσους…
Λένα Μαντά
Η ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου, με έργα δικής της συγγραφής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για δύο χρόνια διετέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Βραβεύτηκε «Συγγραφέας της Χρονιάς» το 2009 και το 2011 από το περιοδικό Life & Style. To 2016 της απονεμήθηκε το Βραβείο Κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ηρωίδα-Έμπνευση», για το μυθιστόρημά της ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά, στα τουρκικά, στα κινεζικά, στα αλβανικά, στα σερβικά και στα βουλγαρικά, ενώ συνολικά έχουν πουλήσει περισσότερο από 2 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ελλάδα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ έχουν εκδοθεί δεκαέξι µυθιστορήµατά της, καθώς και δύο συλλογές διηγηµάτων.
