Υπάρχουν πολλά όμορφα ή σπάνια μέρη της Ελλάδας τα οποία είτε δεν γνωρίζουμε είτε έχουμε απλώς ακουστά αλλά αγνοούμε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες της ιστορίας τους. Για πάρα πολύ κόσμο μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το περίφημο «Μονοπάτι του Ασκληπιού».
Πρόκειται για έναν από τους πιο μαγευτικούς τόπους αναψυχής, μια πλακόστρωτη διαδρομή 2,5 χιλιομέτρων, μέσα σε ένα δάσος γεμάτο από αιωνόβια πλατάνια. Βρίσκεται στο χωριό Γοργογύρι των Τρικάλων, στους πρόποδες του βουνού Κόζιακα, από το οποίο πηγάζει ο Κεφαλοπόταμος που διασχίζει το δάσος. Ο Κόζιακας είναι τμήμα της νότιας Πίνδου και εκτείνεται από την Καλαμπάκα έως την Πύλη Τρικάλων, ένα από τα ομορφότερα βουνά της Θεσσαλίας. Το Γοργογύρι βρίσκεται 19 χιλιόμετρα δυτικά των Τρικάλων.
Σύμφωνα με το μύθο, ο καταγόμενος από την αρχαία Τρίκκη Ασκληπιός, ανηφόριζε συχνά προς τις πλαγιές του Κόζιακα, προκειμένου να μαζέψει αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα για την παρασκευή φαρμάκων για την ίαση των ασθενών του. Στα χνάρια εκείνης της διαδρομής που υποτίθεται ότι ακολουθούσε ο θεός της ιατρικής και της υγείας των αρχαίων Ελλήνων, διαμορφώθηκε το οργανωμένο «Μονοπάτι του Ασκληπιού», που χάρη στην πλακόστρωση – κάτι εξαιρετικά σπάνια βέβαια εντός δάσους – είναι διάβατο από κάθε ηλικία για το 1,5 από τα 2,5 χιλιόμετρα.
Οι ήχοι από το θρόισμα των φύλλων και από τα τρεχούμενα νερά του ποταμού, σε συνδυασμό με το παραμυθένιο πράσινο τοπίο, τα χρώματα και τις μυρωδιές από τα αρωματικά φυτά και βότανα, συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό πεζοπορικής εμπειρίας.
Το δάσος έχει και μια ιδιαιτερότητα, κάποιου είδους… παραξενιά που συναντάται και σε κάποια αντίστοιχα μέρη στο εξωτερικό, γεννώντας ανάλογους μύθους. Πολλών δέντρων οι κορμοί γέρνουν τόσο που σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση είναι σαν να «πάγωσαν» ενώ «χόρευαν». Σε κάποια σημεία του δάσους οι κορμοί μοιάζουν πράγματι παραμορφωμένοι, παραπέμποντας σε ένα φυσικό φαινόμενο που με «γυμνό« μάτι θα χαρακτήριζε κανείς αλλόκοτο. Ίσως βέβαια ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτό το δάσος… συνωστίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ 2.500 διαφορετικά βότανα. Κάποια εξ’ αυτών είναι το τήλιο, η θυμαρορίγανη, το μελισσόχορτο, το σπαθόχορτο, το χαμομήλι, το τσάι βουνού, το αμάραντο, η σκάρφη, και το ριζάρι.
Στα πρώτα μέτρα της διαδρομής δεσπόζει ο ξακουστός «φύλακας» του μονοπατιού. Το γλυπτό του ντόπιου ξυλογλύπτη Άγγελου Πατσιατζή αναπαριστά έναν καθισμένο άνδρα να «απολαμβάνει» το τοπίο, δίπλα στα νερά του ποταμού. Έπονται τα πιο σπουδαία. Τέσσερις φυσικές «πισίνες» με τέσσερις γραφικούς καταρράκτες, όπου το καλοκαίρι πολλοί βουτούν για να δροσιστούν! Ακολούθως ο επισκέπτης συναντά διάφορα είδη δέντρων, όπως μουριές, φιλουριές, κουκουναριές, βελανιδιές, σκλήθρο, γάβρο, καθώς και τεράστιους βράχους, σπηλιές με σταλακτίτες, ερείπια αρχαίου οικισμού και τείχη κάστρου. Μετά το πρώτο 1,5 χλμ., η συνέχεια του μονοπατιού προς τις δύο ομάδες πηγών του Κεφαλοπόταμου απαιτεί καλή σωματική κατάσταση και κατάλληλα παπούτσια καθώς σε αρκετά σημεία του επόμενου ενός χιλιομέτρου το έδαφος είναι ολισθηρό.
Η περιοχή είναι γνωστή επίσης για τις λεγόμενες δριστέλες ή υδροτριβεία, δηλαδή τις νεροτριβές όπου γίνεται ο παραδοσιακός καθαρισμός χαλιών, ταπήτων και μάλλινων υφασμάτων. Γίνεται ακόμα και σήμερα από έμπειρους επαγγελματίες, χρησιμοποιώντας οικολογικές τεχνικές. Οι δριστέλες είναι περίπου 80 και σε αυτές οφείλεται μάλλον και η ονομασία του χωριού (Γοργογύρι σημαίνει γυρίζει γρήγορα).
Το χωριό μαζί με την Πύλη Τρικάλων, όπου βρίσκονται οι καταρράκτες της Παλαιοκαρυάς και το μοναδικό γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα, αποτελούν ιδανικό προορισμό για σύντομη «απόδραση», είτε μόνο του, είτε σε συνδυασμό με την hi-tech πόλη των Τρικάλων, το δίπτυχο Ελάτη-Περτούλι και φυσικά τα Μετέωρα.
Ο δήμος Τρικκαίων έχει περιλάβει το Γοργογύρι και φυσικά τη συναρπαστική αυτή διαδρομή στους σχεδιασμούς του για την τουριστική αξιοποίηση και ανάδειξη του brand «Ασκληπιός». Ήδη βέβαια αποτελεί δημοφιλή προορισμό για πολλούς φυσιολάτρες και λάτρεις της πεζοπορίας, που ξέρουν από καλά… μονοπάτια.
