Γράφει ο Κώστας Μιχαλάκης, φιλόλογος-ιστορικός
Το όνομα του Στέλιου Βάσκου μου ήταν γνωστό από τα παιδικά μου χρόνια, καθώς ο πατέρας μου, πυροσβέστης γαρ, προσπαθώντας να αποδείξει ότι οι πυροσβέστες δεν παίζουν μόνο τάβλι έλεγε: «Ορίστε, πυροσβέστης ο Μυγιάκης που κέρδισε χρυσό στους Ολυμπιακούς της Μόσχας, πυροσβέστης ο Λαγάρας, ο κυνηγός του ΑΟΤ, πυροσβέστης και ο Βάσκος ο καλύτερος ποδηλάτης της Ελλάδας».Έτσι, όποιο κατόρθωμα έκανε από εκεί και πέρα ο Στέλιος Βάσκος μου φαινόταν φυσιολογικό: Όλα τα μπορούν οι πυροσβέστες! Και τον καμάρωνα που το όνομα του ενέπνεε και νεώτερα παιδιά, που έκανε τις «τρέλες» του, όπως το να πάει στην Πόλη και να γυρίσει ή αυτή η τελευταία, με τον γύρο της μισής σχεδόν Ευρώπης. Δικαίως αποθεώθηκε, δικαίως τιμήθηκε, δικαίως χειροκροτήθηκε, δικαίως καμαρώνουν όλοι οι τρικαλινοί.
Όμως…
Βλέποντας στις φωτογραφίες να συνωστίζονται πολλοί να μπουν στο πλάνο μαζί του, και από αυτούς αρκετοί με αξιώματα, δεν σας κρύβω ότι μελαγχόλησα λίγο. Ο λόγος; Μου ήρθε στο μυαλό ο Βασίλης που είχα την χαρά να τον έχω μαθητή, ο δεκαεξάχρονος ποδηλάτης που σκοτώθηκε στην δρόμο Καλαμπάκας-Τρικάλων ενώ έκανε προπόνηση με το αγαπημένο του ποδήλατο. Μου ήρθε στο μυαλό το χορταριασμένο ποδηλατοδρόμιο στις Καρυές, το οποίο υποτίθεται θα ήταν έτοιμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Μου ήρθε στο μυαλό το παράπονο της Ματίνας, άλλης πρώην μαθήτριας μου και εξαιρετικής ποδηλάτισσας, ότι στα Τρίκαλα δεν μπορούν να κάνουν προπόνηση όπως θέλουν γιατί δεν υπάρχουν οι υποδομές και αναγκάζονται να πάνε στην Αθήνα.
Για να βγουν νέοι ποδηλάτες, πρέπει να βοηθήσουμε όλοι!
Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω το άθλημα, τον τρόπο προπόνησης και τις υποδομές που πρέπει να υπάρχουν. Σίγουρα υπάρχουν ειδικοί σε αυτόν τον τομέα, οι οποίοι μπορούν να υποδείξουν και να καθοδηγήσουν τους αθλητές της ποδηλασίας. Νομίζω όμως ότι πρέπει να προβληματιστούμε πάνω στο αν στα Τρίκαλα υπάρχει η κατάλληλη και πλήρης στήριξη των ποδηλατών, αν θέλουμε να δούμε νέους Στέλιους. Νομίζω ότι μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι, από το πόστο του ο καθένας, γι’ αυτό καταθέτω και την αγωνία μου δημόσια.
Κι αφού κατέθεσα την αγωνία μου, ας καταθέσω και το όνειρο μου: Να προπονούνται οι νέες γενιές ποδηλατών στο υπερσύγχρονο ποδηλατοδρόμιο Τρικάλων «Στέλιος Βάσκος». Είναι άπιαστο λέτε;
