Κάποτε στη Μυτιλήνη… Η Ευδοκία Σταυρίδου μας διηγείται μία αληθινή ιστορία που συντάραξε τη μικρή κοινωνία του νησιού και τους πρωταγωνιστές της

Κάποτε στη Μυτιλήνη μία νέα κοπέλα αντιμετωπίζει το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Μία ηλιαχτίδα της χαμογελά μέσα από τα μάτια ενός άντρα που τις χαρίζει πρωτόγνωρες συγκινήσεις αλλά και πίκρες. Η ίδια ωριμάζει μέσα από τις δυσκολίες που συναντά και το παιδί της, της δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τον κόσμο όλο. Να κάνει την επανάστασή της απέναντι στην κλειστή κοινωνία του νησιού και τις προκαταλήψεις των ανθρώπων και να στηριχτεί στα πόδια της ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να χάσει ό,τι πολυτιμότερο για εκείνη. Μία κοπέλα που μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι, να υποτάσσεσαι στα θέλω και τα πρέπει των άλλων, αλλά να διεκδικείς τη ζωή σου…

Μια αληθινή ιστορία που συνέβη «κάποτε στη Μυτιλήνη», συνταράσσοντας τη μικρή κοινωνία αλλά και τους πρωταγωνιστές της, με τρόπο που θα μείνει ανεξίτηλος στη συνείδηση του αναγνώστη…  Αυτή την ιστορία μας διηγείται η συγγραφέας του βιβλίου (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ) Ευδοκία Σταυρίδου. Σε μία ζεστή κουβέντα που είχαμε, μιλήσαμε μαζί της για το βιβλίο, τους ήρωές της, τη συγγραφή κ.α.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-Κάποτε στη Μυτιλήνη… κ. Σταυρίδου μπορείτε να μου περιγράψετε την ιστορία του βιβλίου σας;

-Κάποτε στη Μυτιλήνη στις αρχές της δεκαετίας του πενήντα ο Νικήτας άρχοντας του νησιού συναντά τη Νίνα, μια κοπέλα φτωχή και απέραντα δυστυχισμένη. Την ερωτεύεται παράφορα. Το ίδιο κι εκείνη. Και ενώ της αποκρύβει το γεγονός πως είναι παντρεμένος, έρχεται η στιγμή που θα αποκαλυφθεί και η Νίνα θα τον εγκαταλείψει. Επειδή όμως αυτή η σχέση είναι καρμική θα συναντηθούν και πάλι. Ένας έρωτας πέρα από το αληθινό, μια αγάπη που δεν τελειώνει ούτε με τον θάνατο και ανατροπές που διαδέχονται η μία την άλλη άγοντας και φέροντας τους πρωταγωνιστές σας ήρωες αρχαίας τραγωδίας.

-Πρόκειται για αληθινή ιστορία;

-Κι όμως ναι. Πρόκειται για αληθινή ιστορία που πρώτα συγκλονίστηκα εγώ στο άκουσμά της και σκέφτηκα πως δεν μπορεί να έχουν συμβεί όλα αυτά.

-Πώς η ιστορία της Νίνας έφτασε από τη Μυτιλήνη στις σελίδες του βιβλίου; 

-Όταν συνήλθα από την έκπληξη των όσων είχα ακούσει και ξεπέρασα την αρχική μου συγκίνηση, αποφάσισα πως δεν ήθελα με τίποτα να αφήσω αυτή την ιστορία να χαθεί στη λησμοσύνη. Κι έτσι ξεκίνησα το δύσκολο ταξίδι στις ψυχές των ηρώων μου που κάποιες φορές ήταν πολύ επίπονο αλλά δεν το μετανιώνω ούτε γα μια στιγμή και είμαι πολύ ευτυχής που το τόλμησα.

-Πρόκειται για την πρώτη σας συγγραφική δουλειά; Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

-Το Κάποτε στη Μυτιλήνη είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα που εκδίδεται. Γράφω από τα δεκαεφτά μου χρόνια και έχω αρκετές δημοσιεύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Ποιήματά μου συμπεριλαμβάνονται στο ποιητικό ημερολόγιο των εκδόσεων Βεργίνα και διηγήματά μου δημοσιεύει το λογοτεχνικό περιοδικό «δέκατα» του Ντίνου Σιώτη.

-Η κεντρική σας ηρωίδα την πιο κρίσιμη στιγμή πήρε αποφάσεις με γνώμονα τη λογική κι όχι το συναίσθημα… Εσείς σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο;

-Όχι πάντα… Είμαι βαθιά συναισθηματική και πολλές φορές ακούω την καρδιά και όχι τη λογική μου. Το συναίσθημα με οδήγησε να γράψω το Κάποτε στη Μυτιλήνη άρα κάποιες φορές με οδηγεί καλά.

-Τελικά η Νίνα με τη φυγή διεκδικεί τη ζωή της;

-Αναμφίβολα. Τουλάχιστον σε ένα μεγάλο μέρος. Διεκδικεί την ανεξαρτησία της, την ενηλικίωσή της. Γιατί η ζωή της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Νικήτα κι έτσι ένα κομμάτι της θα μείνει για πάντα στο νησί.

-Μέσα από την ιστορία που μας αφηγείστε αγγίζετε θέματα που την εποχή εκείνη αποτελούσαν ταμπού, ανύπαντρη μητέρα κ.α… Εξακολουθούν και σήμερα να είναι ταμπού;

-Δυστυχώς. Στην Ελλάδα του 2017 ακόμα οι ανύπαντρες μητέρες είναι ταμπού. Ίσως αυτό να εδράζεται στο γεγονός πως η πολιτεία ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν στήριξε αυτές τις γυναίκες.

-Επωφελούμαι από το άλλο κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας για να ρωτήσω: Οι άντρες είναι πιο αδύναμοι από τις γυναίκες όταν πρέπει να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις;

-Αυτό είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Οι άντρες πανικοβάλλονται πιο εύκολα και τα χάνουν. Επίσης, κυριαρχεί το θυμικό τους και οι αποφάσεις τους είναι παρορμητικές άρα συχνά λανθασμένες.