Αν όχι σε όλα, τότε σίγουρα στα περισσότερα στρατόπεδα της Ελλάδας σχεδόν πάντα κάθε «νέος» θα περάσει από μια διαδικασία «καλωσορίσματος» ή μύησης που απαραίτητα θα περιλαμβάνει κάποιας μορφής «τρέξιμο» τις πρώτες εβδομάδες αλλά την αφήγηση φοβερών και τρομερών ιστοριών από το παρελθόν που θα κινούνται στα όρια του υπερφυσικού ή του μεταφυσικού.
Στοιχειωμένες σκοπιές, εγκλήματα –συνήθως λόγω κάποιας αδιανόητης συγκυρίας ή σύμπτωσης, αυτοκτονίες, θεάσεις ανεξήγητες και ένα σωρό άλλα τέτοια που ποικίλουν και διαφέρουν ανάλογα με το στρατόπεδο, συνθέτουν το σκηνικό που συναντά κανείς εκεί που τελειώνει η λογική και αρχίζει ο Ελληνικός Στρατός, όπως αρέσκονται να λένε οι έφεδροι που υπηρετούν την θητεία τους.
Πέρα όμως από αυτά τα καθημερινά και τετριμμένα, στον Αυλώνα έρχεσαι σε επαφή με την απόλυτη ιστορία τρόμου σχετικά με μία συγκεκριμένη σκοπιά, η οποία ενδεχομένως αποτελεί την «μήτρα» όλων των αντίστοιχων διηγήσεων σε άλλα στρατόπεδα της Ελλάδας.
Στους νέους που καλούνταν να κάνουν σκοπιά δεν δόθηκε ποτέ καμιά επίσημη αιτιολόγηση από τους ανώτερους. Και «οφ δι ρέκορντ» ίσως να τους έλεγαν ότι αυτό συμβαίνει διότι λόγω της θέσης της, η συγκεκριμένη σκοπιά μπορούσε να γίνει στόχος. Όχι από τρομοκράτες ή εχθρικές δυνάμεις, αλλά από παλιότερους που είχαν την κακή συνήθεια να τρομοκρατούν τους νεοσύλλεκτους. Βέβαια, για να μιλήσουμε και με λίγη λογική εδώ, όσοι έχουν υπηρετήσει κανονική θητεία είναι σε θέση να επιβεβαιώνουν ότι πολυτιμότερο πράγμα από τον ύπνο δεν υπάρχει. Επομένως μοιάζει απίθανο να σηκωθεί μέσα στα άγρια χαράματα κάποιος παλιός, θυσιάζοντας την ανάπαυσή του, μόνο και μόνο για να πετάξει πέτρες ή να υποδυθεί το φάντασμα σε κάποιο «κωλόψαρο».
Από την άλλη, ίσως ακόμη πιο απίθανό είναι να ισχύει ο θρύλος που είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την «σκοπιά της γριάς», που γίνεται ακόμη πιο ανατριχιαστικός αν τον συνδυάσεις με την ύπαρξη ενός μικρού ξωκλησιού ακριβώς έξω από τα συρμπατοπλέγματα, το οποίο κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει στα ερωτήματα από ποιον φτιάχτηκε, πότε, με ποια αφορμή και –κυρίως- το γιατί δεν είναι επισκέψιμο…
Θέλησε να του κάνει μια αθώα πλάκα και να τον τρομάξει μέσα στη νύχτα, αλλά τίποτα δεν πήγε όπως τα είχε υπολογίσει. Παρά τα συνεχόμενα και διαρκή «αλτ τις ει», ο σκοπός δεν λάμβανε απάντηση και τελών σε πανικό έσκισε την τελαμώνα και όπλισε. Μη έχοντας οπτική επαφή μέσα στη νύχτα, ο αδελφός του δεν αντιλήφθηκε ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ότι το ίδιο του το αίμα στέκονταν απέναντί του με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Στο επόμενο βήμα του άκουσε τον ήχο του πυροβολισμού και σχεδόν ταυτόχρονα ένιωσε να διαπερνά το κορμί του η σφαίρα που έβαλε τέλος στην ζωή του…
Σύμφωνα με τον μύθο, η μητέρα τους δεν άντεξε αυτά τα φοβερά νέα. Κατά κάποιους έβαλε κι εκείνη τέλος στη ζωή της σε ένα κοντινό ρέμα, αλλά η ενέργεια του μέρους μολύνθηκε για πάντα… Από τότε οι ανατριχιαστικές ιστορίες για εκείνην δίνουν και παίρνουν, με πολλούς να ορκίζονται ότι την βλέπουν να επισκέπτεται την σκοπιά όπου έχασε το σπλάχνο της και να επιστρέφει –μάταια- μήπως και αντικρίσει το παιδί της ζωντανό…
