Η Εύβοια είναι το πιο περίεργο νησί της Ελλάδας

Αναίτια κακό οδικό δίκτυο

Ξεκινάμε, λοιπόν, σε αυτό το σημείο με τα αρνητικά. Οκ, δεν είναι μόνο η Εύβοια. Η ελληνική επαρχία στο σύνολό της υποφέρει από πολύ κακά οδικά δίκτυα και κακή οδήγηση. Και δεν είναι μόνο η ελληνική επαρχία που υποφέρει από αυτά.  Η Εύβοια όμως είναι από τις περιοχές που έχουν τα πρωτεία σε αυτό ακριβώς το επίπεδο. Αν πας, λοιπόν, στην Εύβοια οδικώς (που δεν βρίσκω πώς αλλιώς μπορείς να πας) πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να κοπιάσεις. Ένα μικρό roadtrip στην περιοχή και βγαίνεις με αυχενικό και υπερτροφικούς μυς. Πραγματικά, αν δεν λυπόμουν τις βενζίνες θα πρότεινα αυτό το roadtrip ως έναν επαναστατικό τρόπο εκγύμνασης του πάνω μέρους τους σώματός σου.

Ίσως το σπαστικό εδώ να είναι ότι η κατάσταση θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Γιατί, οκ, και η Κύθνος έχει πολύ κακό οδικό δίκτυο αλλά μιλάμε για μικρό κομμάτι στεριάς που παίρνει υψόμετρο δέκα μέτρα μετά την παραλία. Τις στροφές και τους στενούς δρόμους δύσκολα τους αποφεύγεις. Σε αντίθεση με την Εύβοια -ιδίως τη Νότια- που πολύ συχνά θα βρεις επαρχιακές οδούς κακοσυντηρημένες και με άπειρες στροφές. Και δίπλα σου δεν θα έχεις γκρεμούς αλλά χωράφια μισό μέτρο κάτω από την άσφαλτο. Να τονίσουμε και από εδώ παρεμπιπτόντως, την απαράδεκτη κατάσταση στον δρόμο που ενώνει Κύμη με Πλατάνα, όπου σε κάποια σημεία νιώθεις ότι είσαι την επόμενη μέρα της επίθεσης κάποιου λαβκραφτιανού τέρατος στην περιοχή.

Χαλκίδα

Δεν της φαίνεται αλλά η πρωτεύουσα της Εύβοιας είναι πρακτικά μια μεγάλη πόλη. Βασικά είναι μέσα στις 10 μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας σε πληθυσμό. Μεγαλύτερη για παράδειγμα από τις Σέρρες ή τη Λαμία ή την Καλαμάτα. Αυτή η μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού -σε μια πολή που είναι ούτως ή άλλως πολύ κοντά στην Αθήνα- κάνει και την Εύβοια ένα γενικά πολυπληθές νησί. Παρότι, η αλήθεια είναι ότι στο μεγαλύτερο μέρος της κυριαρχεί η φύση. Ευτυχώς.

Γυρνώντας όμως στη Χαλκίδα. Σίγουρα θα περάσετε είτε μέσα είτε λίγο έξω από τη Χαλκίδα, όπου και αν πάτε στην Εύβοια, αν επιλέξετε να μπείτε στο νησί οδικώς. Η γέφυρα της Χαλκίδας που ενώνει την Εύβοια με τη Στερεά Ελλάδα θα ήταν εντυπωσιακή αν δεν υπήρχε το Ρίο-Αντίρριο, του οποίου μοιάζει μικρογραφία.

Η ίδια η πόλη της Χαλκίδας δεν ακριβώς εξωτικής ομορφιάς. Στα περισσότερα σημεία της είναι σαν την Καλλιθέα με λίγο πολύ χειρότερη δόμηση και αρκετά περισσότερο πράσινο. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να την ομορφύνουν με πάρκα και πλατείες αλλά είναι από αυτές που χτυπάς την πλάτη και του άλλου και του λες “δεν πειράζει, την επόμενη φορά”. Εδώ που τα λέμε βέβαια μια πόλη των 60.000 κατοίκων είναι χτισμένη για να τη ζουν οι ντόπιοι και όχι για να τη χαζεύουν οι περαστικοί. Ακόμα και έτσι πάντως, σίγουρα θα βρεις πολλά μαγαζιά για καφέ ή ποτό ή φαγητό. Έχει και κάποια αξιοθέατα (αν και σιχαίνομαι τη λέξη): Το ενετικό κάστρο του Καράμπαμπα, ο πεζόδρομος στην παραλία με τα περίφημα “τρελά νερά”, το κόκκινο σπίτι στα βόρεια της πόλης.

Η πραγματική Εύβοια

Όταν βγεις από την πόλη και μπεις σε αυτόν τον κυκλικό κόμβο που μοιάζει με ντοκιμαντέρ για κάποια πολυπληθή πόλη της Ινδίας ξεκινάει πρακτικά το ταξίδι σου για την πραγματική Εύβοια. Γιατί, οκ, καλή η Χαλκίδα αλλά είναι πόλη. Kαι το Texas έχει το Houston και το Αustin αλλά δεν πάει εκεί το μυαλό σου όταν αναφέρεσαι σε αυτό. Η Χαλκίδα είναι κάτι και η Εύβοια είναι κάτι διαφορετικό. Τουλάχιστον αν είσαι περαστικός στην περιοχή.

Η Εύβοια, λοιπόν, έχει μια πραγματικά εντυπωσιακή ποικιλία τοπίων. Το εντυπωσιακή το εννοούμε. Δεν ξέρεις τι θα σου βγει στην επόμενη στροφή. Κοιτώντας μάλιστα από ψηλά, ακολουθεί λίγο τα τοπία των γειτονικών περιοχών. Στη Νότια πλευρά της θα βρείτε λίγο πράσινο και τοπία που θυμίζουν ας πούμε τις Κυκλάδες. Στη Βόρεια πλευρά της θα βρείτε άπειρο πράσινο και τοπία που θυμίζουν τις Σποράδες και το Πήλιο. Στο κέντρο μια το ένα μια το άλλο αλλά και με ένα κυριάρχο τοπίο που δεν διαφέρει και πάρα πολύ από τις επαρχιακές πόλεις της Στερεάς Ελλάδας.

Αυτό είναι, λοιπόν, που κάνει τόσο παράξενο το νησί της Εύβοιας. Αυτές οι συνεχείς εναλλαγές τοπίων ομορφιάς και μετά μιζέριας, τοπίων εξωτικών και τοπίων παντελώς αδιάφορων, ορεινών και μετά νησιώτικων. Θα μου πείτε ότι έτσι είναι το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας. Ναι, είναι. Πουθενά όμως δεν έχω δει αυτές τις εναλλαγές τοπίων. Για παράδειγμα, κομμάτια πευκοδάσους και πυκνής βλάστησης που περιτριγυρίζονται από ξεροτόπια. Τοπία που μπορεί να συνοδεύουν το ένα το άλλο μέσα στο οπτικό σου πεδίο.

Η γαλήνη του να μη σε ξεχωρίζουν ως τουρίστα

Αν υπάρχει ένα πράγμα που με κάνει να προτείνω ανεπιφύλακτα τις διακοπές στην Εύβοια είναι ότι σε αυτές δεν θα νιώσεις ποτέ τουρίστας. Και αυτό συμβαίνει επειδή οι κάτοικοι κατά βάση έχουν άλλες πηγές εισοδήματος. Ο τουρισμός δεν τους νοιάζει και πάρα πολύ. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι ανακουφιστικό. Ιδίως σε μια χώρα που ολό και περισσότερες περιοχές μοιάζουν σαν να είναι σκηνικά για τουρίστες και όχι πραγματικοί, ζωντανοί χώροι.

Η Εύβοια είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να μη σε κοιτάνε σαν εξωγήινο που το έσκασε από την Area 51, όταν μπαίνεις σε ένα μαγαζί να φας ή να ψωνίσεις. Είναι ταυτόχρονα όμως και αρκετά πρωτόγονη στον τουριστικό τομέα, με αποτέλεσμα να μην σε βλέπουν εκεί οι άνθρωποι ως πορτοφόλι με πόδια. Επίσης δεν θα τα βρεις όλα προγραμματισμένα και έτοιμα πατώντας ακριβώς στα βήματα δεκάδων πριν από σένα με προγραμματισμένες και όσο το δυνατόν πιο εύκολες δραστηριότητες.

Η Κύμη και τα περίχωρα

Στην κεντρική Εύβοια και στην πλευρά που κοιτάει προς το Αιγαίο θα βρείτε την περιοχή της Κύμης. Για τους περισσότερους από εσάς, η Κύμη είναι απλά ένα λιμάνι, μια απαραίτητη στάση για να περάσετε απέναντι στη Σκύρο, την Αλόννησο ή τη Σκιάθο. Πώς είναι για μένα ας πούμε ο Άγιος Κωνσταντίνος (που παρεμπιπτόντως τον βρίσκω πολύ όμορφο) στη Λαμία. Δεν αδικώ. Το πίστευα και εγώ μέχρι πολύ πρόσφατα.

Η αλήθεια είναι ότι η παραλία της Κύμης δεν είναι σε προδιαθέτει για πολλά πολλά. Ένα ήσυχο λιμανάκι με κάποια μαγαζάκια. Είναι ένα από τα μέρη της τυρόπιτας. Ξέρετε από εκείνα τα άπειρα μέρη στην Ελλάδα που τα ξέρεις κάπως ακριβώς επειδή σταμάτησες για να φας κάτι και να συνεχίσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, η περιοχή έχει πολύ περισσότερα να σου πει.

Πρώτα από όλα, αν η παραλία της Κύμης μοιάζει βαρετή, η πόλης της Κύμης που βρίσκεται από πάνω είναι μια όμορφη κωμόπολη. Αμφιθεατρικά χτισμένη και ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Γύρω-γύρω διάφορα κατά βάση ημιορεινά χωριά που έχουν το καθένα το δικό του ενδιαφέρον. Ωραίο φαγητό και κατά βάση πολύ καλό φαγητό. Και, οκ, αυτά τα βρίσκεις και αλλού. Οι παραλίες όμως;

Σε όλη την περιοχή της Κύμης και γύρω από αυτή θα βρεις παραλίες που δεν θα το πιστεύεις ότι τις βρήκες. Παραλίες που αν ήταν σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί θα τις είχες μάθει απ’έξω από τις ασταμάτητες φωτογραφίες τους που θα σε βομβάρδιζαν από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Κι όμως θα χρειαστεί να τις ψάξεις ή έστω να τις βρεις στο μιλητό. Γιατί; Γιατί Εύβοια. Κανέναν δεν νοιάζει και πάρα πολύ η παρουσία σου ως τουρίστας.

Ενδεικτικά μόνο, αναφέρω την πιο γνωστή παραλία του Καλάμου. Από εκεί και πέρα έχουμε την παραλία της Κορασίδας, το Μετόχι, τη Μουρτερή, το Σουτσίνι και τον Άγιο Γεώργιο. Φυσικά, μια από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, τα Θαψά. Κάποιες από αυτές θα τις βρεις σχετικά εύκολα ενώ άλλες (κυρίως τα Θαψά αλλά και το Μετόχι) ίσως σε δυσκολέψουν λίγο παραπάνω. Το μόνο αρνητικό σε όλο αυτά; Το κύμα. Πηγαίνει αγκαζέ με το ούτως ή άλλως τραχύ πεδίο της ευρύτερης περιοχής. Είπαμε, οι διακοπές η Εύβοια δεν είναι φτιαγμένη για να τα έχεις όλα στην άνεσή σου.

Και μερικές προτάσεις

Κλείνοντας αυτό το κείμενο και επειδή το word of mouth είναι για μέρη όπως η Εύβοια κάτι πολύ σημαντικό, θα παραθέσω 6 προτάσεις για την περίπτωση που την επιλέξετε. Να θυμάστε ότι εδώ δεν πας και τόσο για τη νυχτερινή ζωή (υπάρχει και αυτή με κέντρο τον θρυλικό Ριρή στην παραλία). Εδώ η βάση όλη της μέρας σου θα είναι οι παραλίες. Και τα τοπία γύρω από τις παραλίες. Και αυτό είναι που κάνει την Κύμη ένα πολύ ωραίο μέρος για συμπληρωματικές διακοπές. Μετά την Ανάφη ή την Κύθνο ή την Τήνο ή δεν ξέρω και εγώ τι. Γι’αυτό και είναι ο ιδανικός προορισμός για το αποκαλόκαιρο.

* Στην ταβέρνα ο ‘Ψαράς’ στην Πλατάνα (δίπλα στην παραλία της Κύμης) θα φάτε εξαιρετικά θαλασσινά. Κυρίως δώστε βάση στις σαρδέλες.

* Στο ψητοπωλείο ‘Τα Διρρεύματα’ θα βρεις πολλά ωραία κρέατα.

* Στην παραλία του Καλάμου η ταβέρνα του ‘Τελώνη’ με πολύ καλή κουζίνα και ακόμα πιο καλή γαριδομακαρονάδα.

* Στην παραλία της Κορασίδας, το ‘Wooden Nest’ συνδυάζει πολύ προσεγμένη κουζίνα και πρώτα υλικά με μια εκπληκτική θέα στο Αιγαίο.

* H πιτσαρία ‘Αμάλθεια’ προσφέρει παλιά καλή συνοικιακή πίτσα που μας έχει λείψει. Η διαφορά είναι ότι δεν την προσφέρει σε κάποιο στενό της Καλλιθέας αλλά κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά.

* Το ‘Platanenhof’. Επίσης στη μέση του πουθενά. Σαν μια εκδοχή του ‘Midsommar’ αν το ‘Midsommar’ δεν ήταν θρίλερ. Δεν ξέρω ακριβώς πώς να το ορίσω με λίγες λέξεις. Θα επιλέξω τη λέξη ‘χώρος’ για ένα μέρος που σου παρέχει καφέ, απέραντο πράσινο και δυνατότητα για διάφορες δραστηριότητες (πεζοπορία, ping-pong, ποδοσφαιράκι, ιππασία) μέσα στη φύση. Συχνά θα βρεις εκεί και διάφορα events. Το φθινόπωρο φαντάζομαι θα είναι ακόμα πιο μαγικά.