Όταν το γεύομαι μου έρχονται όλες εκείνες οι παιδικές αναμνήσεις … θυμάμαι εσένα με την μαμά μου να το φτιάχνεις και εγώ να ρωτάω επίμονα πότε θα το δοκιμάσω … η μαμά μου (και κόρη σου) λέει πως έχω πάρει το ταλέντο σου…
Υλικά :
- 1 κιλό φράουλες
- 1 κιλό ζάχαρη
- 1/2 φλ. τσαγιού νερό
- Χυμό από 1 μικρό λεμόνι
- 1 βανίλια
Διαλέγουμε φράουλες, χωρίς χτυπήματα.Αφαιρούμε το κοτσάνι πάνω από μια κατσαρόλα ώστε να συλλέξουμε τους χυμούς τους. Σε μια κατσαρόλα με χοντρή βάση τοποθετούμε εναλλάξ φράουλες και ζάχαρη σε στρώσεις. Αφήνουμε μία νύχτα στο ψυγείο για να κατεβάσουν οι φράουλες τους χυμούς τους.
Την επόμενη μέρα προσθέτουμε στις φράουλες και τη ζάχαρη, το 1/2 φλ. τσαγιού νερό και βάζουμε την κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά, να πάρει βράση το γλυκό, χωρίς να ανακατεύουμε. Μόλις πάρει βράση ξαφρίζουμε με τρυπητή κουτάλα τους αφρούς από την επιφάνεια. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για 15΄. Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει τελείως, καλυμμένο με μια πετσέτα και όχι με καπάκι.
Την επόμενη μέρα ξαναβράζουμε το γλυκό για 10΄ για να δέσει. Προς το τέλος του βρασμού προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και τη βανίλια. Αφού αποσύρουμε το γλυκό από τη φωτιά, κουνάμε κυκλικά την κατσαρόλα από τα χερούλια. Αφήνουμε να κρυώσει το γλυκό και το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα.
Για να σιγουρευτούμε ότι το σιρόπι είναι δεμένο ο πιο απλός τρόπος είναι να στάξουμε μία σταγόνα σιρόπι στο νύχι στον αντίχειρα. Αν τρέχει δεξιά-αριστερά θέλει κι άλλο δέσιμο, αν στέκεται είναι δεμένο. Αν το σιρόπι δεν δέσει σωστά, είναι δηλαδή αραιό, σύντομα θα μουχλιάσει το γλυκό. Στην περίπτωση αυτή, αφαιρούμε προσεχτικά τη μούχλα και το ξαναδένουμε. Αντίθετα, αν σφίξει πολύ το σιρόπι, σύντομα το γλυκό θα ζαχαρώσει. Τότε προσθέτουμε λίγο νερό και το ξαναδένουμε. Στο τέλος ρίχνουμε λίγο χυμό λεμονιού.
Καλή επιτυχία.
Την συνταγή μας έδωσε η Μαργαρίτη Κωνσταντίνα.
