Πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή η μονοήμερη εκδρομή μας στην ανατολική Θεσσαλία και το Πήλιο.
Πενήντα ακριβώς εκδρομείς συγκεντρωθήκαμε νωρίς το πρωί στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης μας και αφού φωτογραφηθήκαμε μπροστά στο τρενάκι μας αναχωρήσαμε οδικώς για τα Άνω Λεχώνια όπου φτάσαμε στις εννέα και έτσι είχαμε μία ώρα χρόνο για καφεδάκι ως τις δέκα που πήραμε το τρενάκι για το κεντρικό Πήλιο.
Περάσαμε πάνω από ψηλά πέτρινα γεφύρια και απολαύσαμε την απίστευτη θέα προς τον Παγασητικό κόλπο. Δεκαπέντε λεπτά ήταν η στάση στην Άνω Γατζέα και το ταξίδι συνεχίστηκε με τελικό σταθμό της Μηλιές όπου φτάσαμε αφού περάσαμε πάνω απ’ την πανύψηλη μεταλλική γέφυρα του Ντε Κίρικο με τον ευθύγραμμο φορέα και τις καμπύλες σιδηροτροχιές. Στο τέρμα του ταξιδιού παρακολουθήσαμε την αναστροφή της μηχανής στην περιστροφική πλάκα του σταθμού και πήραμε το ανηφορικό καλντερίμι για την πλατεία του χωριού, όπου γευματίσαμε κάτω από τον ίσκιο και τη δροσιά των πλατάνων της. Οι Μηλιές όμως έχουν εκτός απ’ το τρένο κι άλλα αξιοθέατα. Στην πλατεία υπάρχει η ιστορική εκκλησία των Ταξιαρχών με την υπέροχη ακουστική και λίγο πιο πάνω το λαογραφικό μουσείο του χωριού. Αφού λοιπόν ολοκληρώθηκαν και οι επισκέψεις στα αξιοθέατα του χωριού, αλλά και στα καταστήματά του πήραμε το δρόμο για το Βελεστίνο.
Δυστυχώς η εικόνα του σιδηροδρομικού σταθμού που συναντήσαμε είναι τραγική. Δέκα ολόκληρους μήνες μετά τον Ντάνιελ τα απομεινάρια της λάσπης είναι ακόμα εκεί μαζί με την εγκατάλειψη και την αδιαφορία της πολιτείας που εξακολουθεί να ξοδεύει τα κρατικά χρήματα για να επιδοτεί δρομολόγια πούλμαν, που υποτίθεται ότι αντικαθιστούν όπως άλλωστε και στη Δυτική Θεσσαλία, τα τρένα. Ως πότε άραγε θα υπάρχει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση;
Μοναδική ακτίνα φωτός στο Βελεστίνο είναι οι εθελοντές του Μουσειακού Σιδηροδρόμου Θεσσαλίας, που συντηρούν, ανάμεσα στα άλλα και την παλιά αυτοκινητάμαξα Linke Hofman, με έτος κατασκευής το 1937 η οποία είναι η μοναδική αυτοκινητάμαξα τέτοιου τύπου που μπορεί και κινείται έως τώρα με αυτονομία σε όλο τον πλανήτη. Στο Βελεστίνο βρίσκεται και η αυτοκινητάμαξα Breda που φιλοδοξούμε να μεταφέρουμε στα Τρίκαλα και να την τοποθετήσουμε στον ίδιο χώρο που βρίσκεται τώρα το τρενάκι μας, ώστε να δημιουργηθεί στην πόλη μας ένα αξιόλογο σιδηροδρομικό μουσείο.
Μετά το τέλος της ξενάγησής μας στο Βελεστίνο πήραμε τον δρόμο για τα Ασπρόγεια Φαρσάλων όπου επισκεφθήκαμε τον Τεκέ των Μπεκτασήδων δερβίσηδων με τα πεντακόσια χρόνια ιστορίας, που ο δήμος Φαρσάλων προσπαθεί να προβάλλει και να αξιοποιήσει τουριστικά. Επόμενος σταθμός μας ήταν ο σιδηροδρομικός σταθμός Φαρσάλων, όπου η κίνηση των Φίλων του Σταθμού τον έχει μετατρέψει σε ένα πολύ αξιόλογο σιδηροδρομικό μουσείο προβολής της ιστορίας των Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας.
Η ώρα όμως περνούσε και έπρεπε να πιούμε έναν καφέ, να προμηθευτούμε τους απαραίτητους χαλβάδες των Φαρσάλων για να επιστρέψουμε το βράδυ στα Τρίκαλα.
Ο Σύλλογός μας ευχαριστεί θερμά τους εθελοντές του Μουσειακού Σιδηροδρόμου στο Βελεστίνο και του σιδηροδρομικού σταθμού των Φαρσάλων για τις ξεναγήσεις, την εξυπηρέτηση και τα κεράσματά τους. Ελπίζουμε άμεσα να μπορέσουμε να επεκτείνουμε τη συνεργασία μαζί τους ώστε όλοι μαζί να πετύχουμε καλύτερα αποτελέσματα.
Ευχαριστούμε και όλους όσους συμμετείχαν στην εκδρομή καθώς και το πρακτορείο “Λίπας” για την εξυπηρέτησή μας για άλλη μια φορά.
