Γιατί ήταν αόρατο μέχρι σήμερα για τους επιστήμονες
Η γιγαντιαία δομή – που δεν αποτελεί απειλή – αποτελείται κυρίως από μοριακό υδρογόνο, το βασικό δομικό στοιχείο των άστρων και των πλανητών. Δεδομένου ότι η Eos βρίσκεται τόσο κοντά στο ηλιακό σύστημα, η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να μελετήσουν από πιο κοντά τα πρώτα στάδια του τρόπου με τον οποίο σχηματίζονται τα αστέρια και οι πλανήτες.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν επίσης ότι θα εξατμιστεί σε έξι εκατομμύρια χρόνια.
Το ηλιακό σύστημα υπάρχει μέσα σε μια κοιλότητα γεμάτη αέρια πλάτους 1.000 ετών φωτός μέσα στον βραχίονα του Ωρίωνα, έναν μικρό σπειροειδή βραχίονα του Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτή την κοιλότητα Local Bubble (Τοπική Φυσαλίδα) – και η Εοs βρίσκεται στην άκρη της. Η Τοπική Φυσαλίδα έχει πλάτος 1.000 έτη φωτός και υπάρχει επειδή ένα αστέρι εξερράγη ως υπερκαινοφανής πριν από περίπου 10-20 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η σουπερνόβα μπορεί να βοήθησε στην παραγωγή των μοριακών νεφών που σχηματίζουν αστέρια και από τα οποία προήλθε ο ήλιος μας – και ακόμη και η ίδια η ζωή στη Γη. Η Local Bubble είναι γεμάτη από νεαρά αστέρια, τα οποία σχηματίστηκαν όλα στην επιφάνεια της φυσαλίδας του αερίου.
«Το υδρογόνο που βρίσκεται σήμερα στο νέφος Eos υπήρχε κατά την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης και τελικά έπεσε πάνω στον γαλαξία μας και συνενώθηκε κοντά στον ήλιο. Έτσι, ήταν ένα μακρύ ταξίδι 13,6 δισεκατομμυρίων ετών για αυτά τα άτομα υδρογόνου».