Απαγορεύεται η απόλυση μητέρας (εγκύου ή λεχώνας) ακόμη και αν απασχολείται με άκυρη σχέση εργασίας ή αν είναι συμβασιούχος.
Αυτό αποφάσισε με την υπ΄ αριθμ. 644/2017 απόφασή του το Εφετείο Αθηνών, τονίζοντας ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία (νόμος 1483/1984) για την προστασία των εγκύων, κ.λπ., (που εφαρμόζεται και σε περίπτωση απασχόληση της εγκύου εργαζομένης με βάση απλή σχέση εργασίας ή έμμισθης εντολής λόγω ακυρότητας των συμβάσεων που καταρτίσθηκαν μεταξύ αυτής και του εργοδότη της), η προστασία αυτή παρέχεται στην εργαζόμενη έγκυο ανεξάρτητα από την εκ μέρους του εργοδότη γνώση της εγκυμοσύνης της. Έτσι το Εφετείο Αθηνών δικαίωσε μητέρα νεογέννητου τέκνου η οποία απολύθηκε μετά από 5 χρόνια απασχόληση στον ίδιο εργοδότη.
Σύμφωνα με τους Εφέτες οι διατάξεις για την προστασία των εγκύων, των λεχώνων και των μητέρων από την απόλυση εφαρμόζονται και σε περίπτωση απασχόλησης της προστατευόμενης εργαζομένης με απλή σχέση εργασίας ή έμμισθης εντολής λόγω ακυρότητας των συμβάσεων που καταρτίσθηκαν μεταξύ αυτής και του εργοδότη της. Ακόμη, η προστασία παρέχεται στην εργαζόμενη έγκυο ανεξάρτητα από την εκ μέρους του εργοδότη γνώση της εγκυμοσύνης της.
Ειδικότερα, εργαζόμενη μητέρα κατάθεσε αγωγή ενώπιον της Δικαιοσύνης επισημαίνοντας ότι κατά το χρονικό διάστημα από 1.10.2005 έως 30.9.2010, εργάστηκε ως υπάλληλος, με αντικείμενο εργασίας το σχεδιασμό και τη συντήρηση ιστοσελίδων για το πρόγραμμα e-learning του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης Πανεπιστημίου, με διαδοχικές συμβάσεις έργου.
Πάντως, σύμφωνα με το Εφετείο, οι συμβάσεις αυτές αποτελούν κατ’ ουσίαν μία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, καθόσον με την εργασία της κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Πανεπιστημίου, το οποίο στις 30.9.2010 σταμάτησε να αποδέχεται τις υπηρεσίες της, καταγγέλλοντας την σύμβαση εργασίας.
Η καταγγελία της σύμβασης, κατά τους ισχυρισμούς της απολυθείσας, ήταν άκυρη, γιατί: 1) δεν έγινε εγγράφως, 2) δεν της καταβλήθηκε η νόμιμη αποζημίωση, 3) είναι καταχρηστική, 4) ήταν, τότε, μητέρα νεογέννητου τέκνου, το οποίο απέκτησε στις 19.6.2010, 5) το Πανεπιστήμιο συνέχισε να αποδέχεται τις υπηρεσίες όλων των άλλων συνάδελφων της, μεταξύ των οποίων και δύο, με τους οποίους προσλήφθηκαν την ίδια χρονική περίοδο και 6) επειδή αντιβαίνει στις διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 1483/1984 για την προστασία της μητρότητας, κλπ.
Η δικαστική απόφαση αναφέρει ότι αποδείχθηκε ότι η εργαζόμενη στις 19.6.2010 απέκτησε τέκνο, γεγονός το οποίο γνώριζε το Πανεπιστήμιο, αφού της είχε χορηγήσει σχετική άδεια και επομένως δεν είχε δικαίωμα να καταγγείλει την εργασιακή σχέση της πριν την συμπλήρωση έτους από τον τοκετό, δηλαδή πριν από την 19.6.2011.
Ακόμη, επισημαίνει το Εφετείο, ότι το Πανεπιστήμιο είχε δικαίωμα να καταγγείλει την σύμβαση οποτεδήποτε, όχι όμως πριν περάσει έτος από τον τοκετό της εργαζόμενης.
Έτσι, κατέληξε το Εφετείο ότι η καταγγελία είναι άκυρη, καθώς έγινε κατά παράβαση του άρθρου 15 παρ. 1 ν. 1483/1984, με συνέπεια το Πανεπιστήμιο να οφείλει στην απολυθείσα τις μηνιαίες αποδοχές της για το χρονικό διάστημα από 1.11.2010 έως 19.6.2011, οι οποίες ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 5.838,08 ευρώ.
