Πλήθους κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου της Δήμητρας Μπαντή «Στα Τρίκαλα στα Δυο Στενά… Για τον Βασίλη Τσιτσάνη και το Κέντρο Έρευνας-Μουσείο Τσιτσάνη». Ένα βιβλίο που σκοπεύει να αναδείξει, μέσω μιας ερμηνευτικής παρουσίασης των εκθεσιακών χώρων, τον ρόλο του εν λόγω μουσείου ως φορέα συλλογικής μνήμης, εκπαιδευτικού θεσμού και θεματοφύλακα της τοπικής ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης των Τρικάλων, με κύριο άξονα τη λαϊκή μουσική και στιχουργία.
Η εκδήλωση εντασσόταν στο πλαίσιο όλων αυτών που διεξάγονται τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τα εγκαία του Μουσείου Τσιτσάνη.
Για το βιβλίο μίλησαν οι:
Ρενάτα Δαλιανούδη – Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιονίου Πανεπιστημίου.
Δημήτρης Παπαστεργίου – Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης (με βιντεοσκοπημένη ομιλία).
Χρήστος Λάππας – πρώην Δήμαρχος Τρικκαίων.
Μιχάλης Ταμήλος – πρώην Δήμαρχος Τρικκαίων.
Στέλιος Καραγιώργος – Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μουσείου Τσιτσάνη.
Γεωργία Ψύρρα – Πολιτισμολόγος.
Την εκδήλωσην συντόνιζε ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαγεωργόπουλος.
Το παρόν βιβλίο επιδιώκει να παρουσιάσει ενδελεχώς και για πρώτη φορά το νεοσύστατο θεματικό και μουσικό Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Βασίλη Τσιτσάνη στα Τρίκαλα ως ζωντανό χώρο πολιτισμού, τέχνης και έρευνας για το ελληνικό τραγούδι, αφιερωμένο σ’ έναν πολύ σημαντικό ντόπιο δημιουργό του λαϊκού τραγουδιού: τον Βασίλη Τσιτσάνη. Επιπλέον, σκοπεύει να αναδείξει, μέσω μιας ερμηνευτικής παρουσίασης των εκθεσιακών χώρων, τον ρόλο του εν λόγω μουσείου ως φορέα συλλογικής μνήμης, εκπαιδευτικού θεσμού και θεματοφύλακα της τοπικής ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης των Τρικάλων, με κύριο άξονα τη λαϊκή μουσική και στιχουργία.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση επανάχρησης χώρου και διπλής μετατροπής του από οθωμανικό χαμάμ σε φυλακές και μουσείο με κοινή συνισταμένη το λαϊκό τραγούδι στην εξέλιξή του: από το σμυρναίικο/πολίτικο που αποτελεί πρόγονο του ρεμπέτικου, στο περιθωριακό ρεμπέτικο των φυλακών κι έπειτα στο μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι, το οποίο ο Βασίλης Τσιτσάνης επάξια εκπροσωπεί. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται και η σπουδαιότητα του ίδιου του δημιουργού, του μεγάλου εκπροσώπου της Τρικαλινής Σχολής αλλά και η προσφορά του στο αστικο-λαϊκό τραγούδι του 20ού αιώνα μέσα από τα χαρακτηριστικά του έργου του και τις μουσικές του καινοτομίες, που από το περιθώριο το ενέταξαν στην κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδας. (Από την εισαγωγή του βιβλίου).
Η συγγραφέας, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την υλική όσο και την άυλη πολιτισμική παρακαταθήκη, στο παρόν βιβλίο παρουσιάζει επιτυχώς τη μουσειολογική συλλογή σε μια διαλεκτική σχέση με τη μουσική δημιουργία του συνθέτη, στιχουργού και ερμηνευτή Βασίλη Τσιτσάνη, μέσα από λαογραφικές και ανθρωπολογικές προσεγγίσεις κι ερμηνείες. Φυσικά, από την προσέγγιση της συγγραφέα δεν λείπει η ιδιαίτερη μνεία στον τόπο καταγωγής του Τσιτσάνη (και δικού της επίσης), τα αγαπημένα όλων μας Τρίκαλα, ένα αστικό κέντρο της περιφέρειας με πλούσια πολιτισμική ιστορία: με τα ανατολίτικα cafe aman, με τους παραδοσιακούς και λαϊκούς χορούς, με το θέατρο Σκιών, με τους γηγενείς Καραγκούνηδες, με τους ξενομερίτες, με τους πρόσφυγες, τα σμυρναίικα, τα ρεμπέτικα, τους αμανέδες, με την πλούσια τοπική καλλιτεχνική παραγωγή από καλλιτέχνες, όπως οι Α. Καλδάρας, Κ. Βίρβος, Γ. Σαμολαδάς, Μπ. Μπακάλης, Χ. Κολοκοτρώνης κ.ά., αλλά και με τα δυτικά cafe chantant, με τους ευρωπαϊκούς χορούς, με το Ωδείο Τρικάλων, τη Φιλαρμονική, τη Μαντολινάτα, την οπερέτα, το γραμμόφωνο, το καφενείο με το πρώτο ραδιόφωνο που μετέδιδε όπερα με εισιτήριο…» (Από τον πρόλογο της Ρενάτας Δαλιανούδη).
