Διαθέσιμη… μόνο για όποιον με σέβεται

Δεν είναι οι λέξεις που πληγώνουν. Είναι οι σιωπές. Αυτές που μένουν μετά από ένα μήνυμα. Αυτές που απλώνονται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που, για λίγο, βρέθηκαν στην ίδια πρόταση — αλλά ο ένας δεν τόλμησε να τη συνεχίσει.

Κάποιοι εμφανίζονται με αφορμές. Ένα υπονοούμενο, ένα κοινό σημείο, ένα όνομα φίλου. Όχι για να πουν αυτό που νιώθουν, αλλά για να μετρήσουν τι νιώθεις εσύ. Και όταν δεν το πάρουν έτοιμο, όταν δεν τους το δώσεις στο πιάτο, εξαφανίζονται. Παθητικά. Σιωπηλά. Δειλά.

Δεν με πληγώνει η αποχώρηση. Με απογοητεύει η έλλειψη θάρρους. Το να μη θες να μείνεις, αλλά ούτε να φύγεις τίμια. Το να σε νοιάζει, αλλά να κάνεις πως δεν συμβαίνει τίποτα.

Όχι, δεν είμαι η γυναίκα που θα κυνηγήσει. Ούτε αυτή που θα παρακαλέσει. Ίσως ήμουν κάποτε — αλλά ευτυχώς για μένα, εκείνη δεν υπάρχει πια.

Αν θέλεις να με πλησιάσεις, να το κάνεις με πρόθεση. Με συνέπεια. Με αλήθεια. Γιατί αν δεν στηρίζεις… μην τολμήσεις να με αγγίξεις.

Γιατί εγώ, από εδώ και πέρα, κρατάω μόνο όσους έχουν το θάρρος να με βλέπουν κατάματα. Και να μένουν.

Margó

💌 Αν νιώθεις κι εσύ ότι έχεις κάτι να μοιραστείς, μια σκέψη, ένα συναίσθημα, μια αλήθεια που δεν χώρεσε αλλού… στείλε μας το κείμενό σου στο info@trikalaview.gr και μπορεί να δημοσιευτεί στη στήλη.

Γιατί κάθε γυναίκα έχει μια φωνή. Και αξίζει να την ακούσουμε.