Επιβεβαίωση του θαύματος που αναφέρει η Παλαιά Γραφή
Οι λίμνες άλμης είναι σπάνιες, με μόνο περίπου 40 να έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στην Ερυθρά Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τον πρόσφατα ονομασμένο Κόλπο της Αμερικής.
Η ομάδα σημείωσε ότι οι λίμνες λειτουργούν επίσης ως γεωλογικές κάψουλες, διατηρώντας αρχεία του παρελθόντος του Κόλπου της Άκαμπα λόγω του αδιατάρακτου ιζήματος.
Οι λίμνες άλμης βρέθηκαν σε μια περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας που πιστεύεται ότι είναι το σημείο όπου ο Μωυσής χώρισε τα νερά ενώ οδηγούσε τους Ισραηλίτες στη Γη της Επαγγελίας.
Ο Κόλπος της Άκαμπα θεωρείται μυστηριώδης λόγω των μοναδικών γεωλογικών χαρακτηριστικών του, όπως τα ακραία βάθη, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και οι ασυνήθιστες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε βάθος.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο Κόλπος της Άκαμπα είναι βαθύτερος και ευρύτερος από άλλες περιοχές της Ερυθράς Θάλασσας, γεγονός που θα μπορούσε να ευθυγραμμιστεί με την ιστορία του Μωυσή στο βιβλίο της Εξόδου.
Αλλά επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι αποκάλυψαν ένα άλλο αίνιγμα, ενώ εξερευνούσαν τα βάθη με ένα τηλεχειριζόμενο υποβρύχιο όχημα (ROV) για έξι εβδομάδες.
Το ROV εντόπισε ένα «έρημο βυθό πυκνά καλυμμένο με λάσπη» σε αυτά τα τελευταία λεπτά, οδηγώντας τους ερευνητές στις λίμνες άλμης.
Δεδομένου ότι αυτή η άλμη είναι τόσο πυκνή, βρίσκεται στον πυθμένα του ωκεανού και δεν μπορεί εύκολα να αναμιχθεί με το περιβάλλον αλμυρό νερό.
Σε μέρη όπου το αλμυρό νερό αναδύεται από το έδαφος, οι «λίμνες άλμης» μπορούν να σχηματίσουν παράξενες υποβρύχιες λίμνες και λίμνες.
Ενώ οι περισσότερες μορφές ζωής θα χάνονταν τη στιγμή που θα επέπλεαν μέσα σε αυτές, οι επιστήμονες εντόπισαν ακραιφνείς προκαρυώτες να ευδοκιμούν.
Πρόκειται για μονοκύτταρους οργανισμούς που ζουν σε ακραία περιβάλλοντα με συνθήκες όπως υψηλή θερμοκρασία, πίεση, αλατότητα, οξύτητα ή ακτινοβολία.
Η ομάδα βρήκε επίσης βακτήρια που ανάγουν τα θειικά άλατα, τα οποία μετατρέπουν τα θειικά άλατα σε ενέργεια.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτά τα βακτήρια έχουν μειώσει τα επίπεδα θειικών τόσο πολύ στον Κόλπο της Άκαμπα, ώστε η αναλογία θειικών προς χλωριούχα στην άλμη είναι η χαμηλότερη που έχει καταγραφεί ποτέ στην περιοχή.
Αυτό σημαίνει ότι τα βακτήρια παίζουν μεγάλο ρόλο στην αλλαγή της χημικής σύνθεσης του νερού.
Ενώ τα περισσότερα πλάσματα δεν μπορούν να ζήσουν στις πισίνες, πολλά παραμένουν κοντά τους λόγω των βακτηρίων που δημιουργούν πηγές τροφής για αυτά. Η ομάδα εντόπισε χέλια, γαρίδες και μαλάκια σε κοντινή απόσταση.
Η ομάδα πιστεύει επίσης ότι οι λίμνες θα μπορούσαν να προσφέρουν στοιχεία για τη ζωή σε άλλους πλανήτες, μοιράστηκαν στη μελέτη.
Ο Purkis δήλωσε στο Live Science: «Η τρέχουσα αντίληψή μας είναι ότι η ζωή προήλθε στη Γη από τα βάθη της θάλασσας, σχεδόν σίγουρα σε ανοξικές – χωρίς οξυγόνο – συνθήκες.
Οι δεξαμενές άλμης της βαθιάς θάλασσας είναι ένα εξαιρετικό ανάλογο για την πρώιμη Γη και, παρά το γεγονός ότι στερούνται οξυγόνου και είναι υπεραλατούχες, βρίθουν από μια πλούσια κοινότητα των λεγόμενων «ακραιόφιλων» μικροβίων.
«Η μελέτη αυτής της κοινότητας επιτρέπει επομένως μια ματιά στο είδος των συνθηκών όπου πρωτοεμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη μας και μπορεί να καθοδηγήσει την αναζήτηση ζωής σε άλλους «υδάτινους κόσμους» στο ηλιακό μας σύστημα και πέρα από αυτό».
Η ομάδα πήρε δείγμα πυρήνα από τις λίμνες που αντιπροσώπευε «ένα αδιάσπαστο αρχείο προηγούμενων βροχοπτώσεων στην περιοχή, που εκτείνεται σε περισσότερα από 1.000 χρόνια, καθώς και αρχεία σεισμών και τσουνάμι», δήλωσε ο Purkis.
Τα ευρήματα ζωγράφισαν μια εικόνα των καιρικών φαινομένων των τελευταίων 1.000 ετών, δείχνοντας ότι οι μεγάλες πλημμύρες από βροχή «συμβαίνουν περίπου μία φορά κάθε 25 χρόνια, και τα τσουνάμι [λαμβάνουν χώρα] περίπου μία φορά κάθε 100 χρόνια».
