Bullying για το αν είσαι γκέι, για το αν είσαι λεσβία, – για τις ΛΟΑΤ κοινότητες με λίγα λόγια -, bullying για την εθνικότητα, bullying για τη διαφορετικότητα. Όμως, bullying για μία αρρώστια είναι πρωτοφανές και πρωτάκουστο. Από πότε το να είσαι διαφορετικός είναι ντροπή, και από πότε το να είσαι άρρωστος σε κατατάσσει στην κατηγορία του “διαφορετικού”, για την οποία κιόλας ντρέπεσαι να μιλήσεις;
Γράφει η Μαρία-Ραφαέλα Παπαγεωργίου
Όλοι στη ζωή μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι έχουμε περάσει μία αρρώστια είτε ήπιας είτε σοβαρής μορφής, και τότε ήταν η στιγμή που όλοι χρειαζόμασταν έναν άνθρωπο δίπλα μας να μας στηρίζει και όχι να μας κατηγορεί. Τώρα, όμως, που διανύουμε την εποχή του Covid-19, και δεν μπορούμε να βρισκόμαστε σωματικά κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που μας χρειάζονται, ας το κάνουμε τουλάχιστον ψυχικά και πνευματικά.
Έχοντας όλα αυτά κατά νου μεταφερόμαστε στο επίπεδο της καθημερινότητας και αφήνουμε τα πρώτα θύματα του Κορονοϊού να μιλήσουν για την εμπειρία που βίωσαν. Πιο συγκεκριμένα, η κ. Δήμητρα Βουλγαρίδου, επιχειρηματίας στο χώρο της μόδας, ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που διαγνώστηκε θετική στον Κορονοϊό και νοσηλεύτηκε στο “ΑΧΕΠΑ”. Όπως εξομολογήθηκε η ίδια: «ήταν μία εμπειρία ζωής αυτό για εμένα… μου διαμόρφωσε το αντιληπτικό μου πεδίο, εκτιμώ πράγματα που παλιά ίσως θεωρούσα δεδομένα, όπως για παράδειγμα, την υγεία, και νιώθω ότι έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος».
Όσον αφορά τη χειρότερη στιγμή κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της, η «ασθενής μηδέν» δήλωσε ότι ήταν όταν της ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε θετικό και το 9χρονο παιδί της τονίζοντας τη δυσκολία που αντιμετώπισε στο να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση μόνη της σε ένα νοσοκομείο σε συνθήκες καραντίνας. Στη συνέχεια, η κ. Βουλγαρίδου αναφέρθηκε και στην καλύτερη στιγμή της, όταν βγήκανε αρνητικά τα τεστ και θα έφευγε από το νοσοκομείο. Ειδικότερα, η ίδια δήλωσε: «δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που βγήκα από το “ΑΧΕΠΑ”, κοίταξα τον ήλιο και τον ουρανό, και ευχαρίστησα το Θεό».
Με αφορμή το γεγονός ότι ήταν η πρώτη ασθενής με Κορονοϊό στην Ελλάδα, η κ. Βουλγαρίδου περιέγραψε την αντιμετώπιση που είχε από τον περίγυρο όταν βγήκε από το νοσοκομείο. Αναλυτικότερα, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη για τις στενές επαφές της που τη στήριξαν, ενώ, επισήμανε ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας απογοητεύουν με τη συμπεριφορά τους. «Άλλοι μου συμπαραστάθηκαν στέλνοντας ένα απλό μήνυμα ή ένα δώρο και άλλοι θεώρησαν ότι εγώ έφερα τον Covid-19 στην Ελλάδα, κάτι το οποίο με στενοχωρεί και με προβληματίζει ιδιαίτερα για την κοινωνία στην οποία ζούμε», κατέληξε η κ. Βουλγαρίδου.
Οι περισσότεροι είναι θετικοί στον ιό και φοβούνται να μιλήσουν, γιατί είναι δακτυλοδεικτούμενοι και η κοινωνία μας τούς αντιμετωπίζει σαν “λεπρούς”. Αυτή την κοινωνία ονειρευόμασταν; Τέτοιες συμπεριφορές, ιδιαίτερα εν έτει 2020, θεωρούνται επιλήψιμες και κατακριτέες. Είναι καιρός λοιπόν, εμείς οι νεότεροι να αφυπνιστούμε και να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία. Μην κάνεις και εσύ αυτό το λάθος. Μίλα! Μπορεί και εσύ να είσαι ένας από αυτούς. Η αρρώστια δεν είναι ντροπή. Το να μιλήσεις και να προστατέψεις τους γύρω σου λέγεται θάρρος και όχι ντροπή.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και η Στεφανία Καραφύλλα, απόφοιτη του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ, η οποία ήταν το πρώτο θετικό κρούσμα Κορονοϊού στην Καλαμπάκα και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό για 14 ημέρες. Η ίδια αποκάλυψε πως όλο αυτό το είδε σαν μία εμπειρία, που την έκανε σοφότερη και πιο δυνατή, αφού νόσησε ήπια και έκανε πράγματα που στερούνταν στην καθημερινότητα, όπως το διάβασμα και την παρακολούθηση ταινιών.
Παράλληλα, η απόφοιτη του ΠΑΜΑΚ μίλησε και για τα σχόλια που δεχόταν από τον περίγυρο κατά τη διάρκεια της καραντίνας της. Σύμφωνα με τη Στεφανία Καραφύλλα, ο κόσμος φοβάται να αντιμετωπίσει κάτι το καινούριο και το άγνωστο, για το οποίο δεν έχει βρεθεί ακόμη κάποια θεραπεία, και γι’ αυτό η ίδια αντιμετωπίστηκε με φόβο. Επιπλέον, υποστήριξε ότι με το πέρασμα των ημερών ο πανικός ξεφούσκωνε, διότι ο ιός δεν είχε φτάσει ακόμη σε αυτή την κωμόπολη. «Στο τέλος, φάνηκε ποιοι ήταν οι πιο καλοπροαίρετοι άνθρωποι απέναντι μου και ποιοι οι πιο εχθρικοί» τόνισε η Στεφανία Καραφύλλα.
Ας αφήσουμε πίσω τη μισαλλοδοξία και την κακία και ας γίνουμε επιτέλους άνθρωποι αναδεικνύοντας αισθήματα αγάπης, σεβασμού και αλληλοβοήθειας. Το να κρίνεις κάποιον είναι πολύ εύκολο, το να μπεις στη θέση του όμως, είναι το δυσκολότερο. Μίλα, δεν είσαι μόνος!
