Αποχαιρετιστήριο στον φίλο δημοσιογράφο Κώστα Μπράβο

Αναπάντεχα μάθαμε το θλιβερό μαντάτο αγαπητέ και φίλε και συνάδελφε Κώστα. Αναπάντεχα γιατί παρά τα προβλήματα υγείας που σε ταλαιπώρησαν περιμέναμε ότι έστω κάτι θα γινόταν για να συνεχίσεις να βρίσκεσαι κοντά στην οικογένειά σου, τους φίλους και συναδέλφους σου. Δυστυχώς η μοίρα έπαιξε το δικό της παιχνίδι και σήμερα σε αποχωριζόμαστε για πάντα, εσένα ένα από τα στελέχη της παλιάς φρουράς της θεσσαλικής δημοσιογραφίας. Αυτή που υπηρέτησες από διάφορα μετερίζια αφού σπούδασες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εργάστηκες στην Έρευνα το 1964-65, στην Αναγέννηση Τρικάλων 1966-1967, στα Τρικαλινά Νέα 1967-2000, διετέλεσες ανταποκριτής της ΕΡΤ 1982-89 και 1993-98. Παράλληλα ανέπτυξες κοινωνική και συνδικαλιστική δραστηριότητα σε θέσεις της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας της οποίας ήσουν μέλος από το 1976, και στο ΔΣ του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Τρικάλων.

Μέσα από όλη αυτή την πολύπλευρη δραστηριότητα ξεχωριστή θέση κατέχει η δημοσιογραφική παρουσία σου με τις παρεμβάσεις σε πολιτικά όπως και επί μακρό χρονικό διάστημα στον αθλητικό τομέα όπου υπήρξες μαχητικός και αταλάντευτος χωρίς να λογαριάζεις το οποιοδήποτε κόστος από την πλευρά των εκάστοτε ισχυρών, αφού γνώμονα είχες την αλήθεια και το κοινό συμφέρον.

Τίμησες με το παραπάνω το δικαίωμα του μέλους της Ένωσης Συντακτών αφού μέχρι τα τελευταία χρόνια συμμετείχες στις γενικές συνελεύσεις και τις εκλογικές διαδικασίες αποδεικνύοντας κατά τον τρόπο αυτό πως ένας συνειδητός δημοσιογράφος πρέπει να ελέγχει, να αφουγκράζεται τις καταστάσεις και να εκφράζεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Θυμάμαι πάντα εκείνες τις μακρινές Κυριακές της δεκαετίας του ‘80 που έπρεπε να μετέχουμε και να ενημερωθούμε στη συνέλευση στο Βόλο και να προλάβουμε να επιστρέψουμε στα Τρίκαλα για τον ποδοσφαιρικό αγώνα.

Αγαπητέ φίλε Κώστα η πορεία σου είναι αξιοθαύμαστη καθώς πέρα από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις δημιούργησες την οικογένειά σου για την οποία αισθανόσουν και την πιο απέραντη αγάπη, τη σύζυγό σου, τα τρία παιδιά και τα εγγονάκια σου. Σε όλους αυτούς απευθύνουμε τα θερμά συλλυπητήρια κι ευχόμαστε ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο τους.

Καλό ταξίδι φίλε Κώστα, οι εποχές που έρχονται για τη δημοσιογραφία έχουν αλλάξει άρδην, αλλά πέραν τούτου άνθρωποι σαν εσένα πρέπει να μένουν φωτεινά παραδείγματα ιδίως σε δύσκολους καιρούς για την ψυχική δύναμη και τις αντοχές τους.

Λάζαρος Τσουμένης