![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="225" width="300" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Όταν η παιδική ηλικία ήταν… διαφορετική: Αναμνήσεις από τα ’60s που θα φόβιζαν τους σύγχρονους γονείς.
Ο Wesley Mercer, παρακολουθώντας τις αλλαγές της καθημερινής ζωής μέσα στις δεκαετίες, μας ταξιδεύει πίσω στα παιδικά χρόνια των 60s, τότε που η ανατροφή των παιδιών έμοιαζε σχεδόν… αδιανόητη με τα σημερινά δεδομένα. Σε ένα νοσταλγικό αλλά και αποκαλυπτικό κείμενο, αναλύει έξι πράγματα που έκαναν τα παιδιά των 60s και σήμερα θα τρόμαζαν κάθε σύγχρονο γονιό. Αν θέλετε να γελάσετε, να εκπλαγείτε και να σκεφτείτε πώς άλλαξαν οι εποχές (και οι προτεραιότητές μας), αξίζει να διαβάσετε το άρθρο του.
Η παιδική ηλικία έχει αλλάξει πολύ με τις δεκαετίες και καμιά φορά κοιτάζω πίσω σε ιστορίες παλιότερων φίλων ή συγγενών με έναν συνδυασμό δέους και δυσπιστίας.
Είναι απίστευτο να σκεφτεί κανείς πόσο δραματικά έχουν αλλάξει οι κανόνες ανατροφής παιδιών.
Αυτό που κάποτε ήταν απολύτως φυσιολογικό για ένα παιδί των 60s, σήμερα θα προκαλούσε πανικό στους σύγχρονους γονείς.
15 πράγματα που τα μωρά που θα γεννηθούν το 2025 δεν θα μάθουν ποτέ
Κι όμως, είναι συναρπαστικό από ψυχολογική άποψη: οι προσδοκίες μας για την ασφάλεια, την υγεία και τη γενική ευημερία εξελίσσονται με τον καιρό, επηρεασμένες από πολιτιστικές αλλαγές, έρευνες και φυσικά την τεχνολογία.
Με αυτό κατά νου, ας δούμε έξι πράγματα που έκαναν τα παιδιά των 60s και πιθανότατα θα τρόμαζαν τους σημερινούς γονείς.
1. Μετακίνηση με αυτοκίνητο χωρίς ζώνες ασφαλείας
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες από μεγαλύτερους συγγενείς να νοσταλγούν την εποχή που το να «δεθείς» ήταν σχεδόν προαιρετικό.
Μαζεύονταν στην πίσω θέση με τα αδέρφια τους, ελεύθεροι να κουνιούνται και να παλεύουν για το καλύτερο σημείο.
Κάποιοι θυμούνται να κάθονται στην καρότσα αγροτικών φορτηγών τα καλοκαίρια, νιώθοντας τον αέρα στα πρόσωπά τους, χωρίς να σκέφτονται τον κίνδυνο — οι ζώνες δεν επιβάλλονταν τότε και τα παιδικά καθίσματα ήταν σχεδόν άγνωστα.
Σήμερα, φυσικά, αυτό θα χτυπούσε κάθε συναγερμό ασφαλείας. Έχουμε δεκαετίες έρευνας που αποδεικνύουν ότι οι ζώνες και τα σωστά παιδικά καθίσματα μειώνουν δραστικά τους θανάτους και τους τραυματισμούς σε ατυχήματα.
Μια μεγάλη μελέτη της Εθνικής Υπηρεσίας Οδικής Ασφάλειας (NHTSA) κατέδειξε ότι οι ζώνες σώζουν χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο. Είναι μια απόδειξη του πώς έχει εξελιχθεί η συλλογική μας συνείδηση και γιατί οι σημερινοί γονείς είναι τόσο προσεκτικοί με την ασφάλεια στο αυτοκίνητο.
Άλλωστε, ποιος θέλει να διακινδυνεύσει κάτι τόσο βασικό όσο η ευημερία του παιδιού του;
2. Εξαφάνιση των παιδιών για ώρες χωρίς επίβλεψη
Τα παιδιά των 60s έφευγαν το πρωί με το ποδήλατο και επέστρεφαν το βράδυ για δείπνο.
Η μέρα ήταν γεμάτη εξερεύνηση: φτιάχνοντας αυτοσχέδιες καλύβες στο δάσος, παίζοντας στο πάρκο ή εφευρίσκοντας παιχνίδια με τα παιδιά της γειτονιάς.
Χωρίς smartphone, χωρίς GPS, και σπάνια κάποια τηλεφωνική επικοινωνία.
Αν και αυτό ακούγεται απελευθερωτικό —η απόλυτη παιδική περιπέτεια— για τους σημερινούς γονείς θα ήταν αιτία κρίσης πανικού.
Ακόμα κι εγώ, θυμάμαι να εξερευνούμε μονοπάτια με φίλους, αλλά πάντα με αυστηρό ωράριο και τη δυνατότητα να τηλεφωνήσουμε αν χρειαζόταν.
Σήμερα, υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι γονείς θα έστελναν μηνύματα στα παιδιά μόλις απομακρύνονταν λίγο.
Τότε έκαναν λιγότερες ερωτήσεις για την ασφάλεια, αλλά η κοινωνική μας αντίληψη έχει αλλάξει δραματικά: οι γονείς είναι πλέον πιο παρεμβατικοί — κάποιοι λένε υπερπροστατευτικοί.
Είτε για καλό είτε για κακό, ο κόσμος μοιάζει απλώς διαφορετικός σήμερα.
Πώς η υπερπροστατευτικότητα επηρεάζει τα παιδιά μας;
3. Χειρισμός επικίνδυνων παιχνιδιών και αντικειμένων
Κανένα παιδί των 60s δεν ήταν άγνωστο σε μεταλλικά βελάκια, αυτοσχέδιες σφεντόνες ή ακόμα και πυροτεχνήματα που τους έδιναν οι μεγάλοι «για πλάκα».
Το να πετάς ένα βελάκι στην αυλή χωρίς κανένα προστατευτικό εξοπλισμό ήταν κλασικό σαββατιάτικο παιχνίδι.
Σήμερα, η εικόνα μοιάζει σχεδόν κωμική.
Κανείς δεν έλεγχε πιστοποιήσεις ασφαλείας ή δεν φορούσε γυαλιά προστασίας. Οι κανόνες ασφαλείας στα παιχνίδια και η επιτήρηση των γονιών έχουν ανέβει κατακόρυφα από τότε.
Δεν ήταν ότι οι γονείς τότε ήταν απρόσεκτοι —απλώς ακολουθούσαν τα δεδομένα της εποχής τους.
10 βασικά πράγματα που κάνουν τα παιδιά που ξέρουν πώς να αποφεύγουν τον κίνδυνο
4. Πίνοντας από αμφιβόλου ποιότητας πηγές και κοινά ποτήρια
Άλλη μια «φυσιολογική» συνήθεια ήταν να πίνουν νερό απευθείας από το λάστιχο του κήπου, δημόσια βρύσες ή κοινά ποτήρια σε γιορτές της γειτονιάς.
Άκουγα ιστορίες για παιδιά που κατέβαζαν αναψυκτικά γεμάτα μύγες σε μπάρμπεκιου, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Σήμερα, με το αντισηπτικό στο χέρι, τα εμφιαλωμένα νερά και τα χρωματιστά ποτήρια για αποφυγή μεταφοράς μικροβίων, αυτή η χαλαρότητα φαντάζει αδιανόητη.
Η ιατρική κοινότητα έχει δημοσιεύσει αμέτρητες μελέτες για τα μικρόβια και τους ιούς και τα περισσότερα νοικοκυριά είναι πλέον πολύ πιο ενήμερα.
Παρόλα αυτά, υπάρχει μια αίσθηση αθωότητας εκείνης της εποχής — έστω κι αν σήμερα μας πιάνει τρόμος.
Μαμά επικρίνει τους boomers παππούδες και γιαγιάδες που δεν βοηθούν στη φροντίδα των παιδιών
5. Παθητικό κάπνισμα σαν να μην τρέχει τίποτα
Το κάπνισμα ήταν παντού στα 60s.
Όχι απλά «ένα τσιγάρο έξω», αλλά στο τραπέζι, στο σαλόνι, ακόμα και μέσα στα αυτοκίνητα μπροστά στα παιδιά.
Ένας φίλος περιέγραφε οικογενειακά ταξίδια όπου το παράθυρο ήταν ίσα που ανοιγμένο και ο καπνός σχημάτιζε σύννεφο μέσα στο αυτοκίνητο.
Σήμερα, αυτό θα τρόμαζε κάθε γονιό.
Η επιστήμη έχει αποδείξει πέραν κάθε αμφιβολίας ότι το παθητικό κάπνισμα είναι βλαβερό, ειδικά για τα παιδιά.
Τώρα έχουμε ειδικούς χώρους καπνιστών, καμπάνιες κατά του καπνίσματος και μια εντελώς διαφορετική κοινωνική στάση.
Όπως είχε πει ο Dale Carnegie, «Όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους, να θυμάσαι ότι έχεις να κάνεις με όντα συναισθήματος και όχι λογικής.» Οι αλλαγές στους νόμους για το κάπνισμα έγιναν επειδή αρχίσαμε να νιώθουμε τις συνέπειες—ειδικά στα παιδιά.
Και ευτυχώς, αντιδράσαμε.
6. Φαγητό σπιτικών λιχουδιών από αγνώστους
Τα παιδιά δέχονταν σπιτικά μπισκότα, καραμέλες και brownies από γείτονες που δεν ήξεραν καλά-καλά.
Ήταν απόλυτα φυσιολογικό τότε.
Σήμερα όμως, οι γονείς θα τρόμαζαν: Ήταν καθαρό; Περιείχε αλλεργιογόνα; Υπήρχε κίνδυνος επιμόλυνσης ή σκόπιμης αλλοίωσης;
Ακόμα και σπάνια περιστατικά έχουν διαμορφώσει τη συλλογική μας συμπεριφορά.
Έτσι, σήμερα οι γονείς αποφεύγουν τα σπιτικά κεράσματα αγνώστων.
Οι millennials επικρίνονται για το gentle parenting – Μήπως όμως δικαιώνονται από την επιλογή τους;
Συμπερασματικά
Κοιτώντας αυτά τα έξι πράγματα, μοιάζει σαν να ρίχνουμε μια ματιά σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο.
Αυτό που τότε ήταν αυτονόητο, σήμερα μοιάζει αδιανόητο.
Είναι εύκολο να εξιδανικεύσουμε τα 60s ως εποχή ανέμελης αθωότητας ή να τα καταδικάσουμε ως περίοδο επικίνδυνης αμέλειας.
Η αλήθεια όμως είναι κάπου στη μέση.
Η ανθρωπότητα εξελίσσεται, μαθαίνει και προσαρμόζεται και αυτό αντικατοπτρίζεται και στην ανατροφή των παιδιών.
Δεν σημαίνει ότι όλα τα παλιά ήταν λάθος ή ότι τα νέα είναι όλα σωστά. Το ζητούμενο είναι να παίρνουμε αποφάσεις, βασισμένες στις καλύτερες διαθέσιμες γνώσεις, έχοντας πάντα υπόψη το πλαίσιο της εποχής.
Ας πάρουμε τα μαθήματα του χθες και ας τα χρησιμοποιήσουμε για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο σήμερα.