Μια αλλιώτικη εθνική επέτειο θα γιορτάσουμε φέτος. Μουγκή κι παράξενη. Χωρίς παρελάσεις. Χωρίς εμβατήρια. Μία μουγγή γιορτή 80 χρόνια μετά την 28η Οκτωβρίου 1940.
Οι μαθητές στα σχολεία γιόρτασαν με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα, οι σημαίες παραδόθηκαν στους σημαιοφόρους και οι παραστάτες πήραν θέσεις για μία παρέλαση που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, για μια γιορτή που ήταν τόσο αθόρυβη όσο ο αόρατος εχθρός που μας πολεμάει σε αυτή την εθνική επέτειο, ο covid…
Κι ενώ τα τελευταία χρόνια κάθε τέτοια επέτειο αναλωνόμασταν σε συζητήσεις γύρω από την αναγκαιότητα της πραγματοποίησης της παρέλασης με υποστηρικτές και πολέμιους να αντικρούονται…, για το ποιος πρέπει να πάρει την ελληνική σημαία και ποιος όχι, ποιος να μας το λεγε και να το πιστεύαμε πως στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης δεν θα μπορούμε χωρίς φόβο να διαβούμε το κατώφλι των σπιτιών μας.
Όσο ζοφερό και δύσκολο κι αν είναι το παρόν, έχουμε υποχρέωση να κοιτάζουμε με θάρρος και πίστη μπροστά.
Ας ελπίσουμε να έρθουν καλύτερες μέρες…
