Μνημόσυνο Ανδρέα Παπανδρέου

Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός, Ταξίαρχος ε.α.,Μέλος της Δράσης

Το ΠΑΣΟΚ είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του ιδρυτή του τον τίμησε με διάφορες εκδηλώσεις τις οποίες ο γράφων τις βρίσκει υποτονικές, μιλώντας για κάποιον πολιτικό που συνήγειρε εκατομμύρια Ελλήνων και που είχε μόνο φανατικούς υποστηρικτές ή φανατικούς εχθρούς και σχεδόν κανέναν στο ενδιάμεσο.

Το γεγονός όμως οτι τα εικοσάχρονα από τον θάνατο ελάχιστοι θυμήθηκαν δείχνει οτι η Ιστορία σε βάθος χρόνου αποκαθιστά την αλήθεια και τοποθετεί τους ηγέτες εκεί που πραγματικά αξίζουν και όχι όπως φάνταζαν ή φανταζόντουσαν οι ίδιοι οτι είναι κατά την εποχή της παντοδυναμίας τους.

Τι ήταν για την Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου;Ίσως θα χρειαστούμε λίγο καιρό ακόμα να συνειδητοποιήσουμε αν ήταν συνειδητή επιλογή με πλήρη γνώση των συνεπειών της,αν ήταν ένα ιστορικό συμβάν που γεννήθηκε από τις συνθήκες της εποχής του ή αν ήταν ένας τυπικός ελληνικής κοπής ηγέτης στην σειρά άλλων από αυτούς που μας αξίζουν. Το τι μας κόστισε τελικά είναι επίσης ένα ερώτημα.

Ο γράφων πιστεύει οτι συντρέχουν και τα τρία στοιχεία.Ο Ανδ.Παπανδρέου εκμεταλεύτηκε αριστοτεχνικά την κατάρρευση της χούντας,την εθνική τραγωδία και το γενικό αντιδεξιό κλίμα της εποχής του.Ως τυπικός Έλληνας πολιτικός έταξε πολλά.Αυτό όμως που τον διαφοροποιεί από τους προκατόχους του είναι οτι αυτός προπαγάνδισε και έφερε στην Ελλάδα ένα νέο σύστημα εξουσίας και ένα νέο κοινωνικό ήθος άγνωστο μέχρι τότε.Στα βασικά του σημεία το νέο πολιτικο-κοινωνικό πλαίσιο κυριολεκτικά έδενε το κράτος στο κόμμα κομματικοποιώντας τα πάντα με συνοδεία τρομοκρατίας και ταπεινωτικής δυσφήμισης των αντιπάλων,καταργούσε τελείως την αξιοκρατία προς όφελος των ημετέρων,θέσπιζε την ατιμωρησία ως αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά σε σημείο που αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως οι καταλήψεις,η διασπάθιση του χρήματος των φορολογουμένων,οι εκβιαστικές συντεχνιακές απεργίες να θεωρούνται περίπου φυσιολογικά πράγματα και θέσπιζε τα ελλείματα ως επίσημη οικονομική πολιτική προκειμένου να χρηματοδοτεί ένα μεγάλο κράτος εκατοντάδων διορισμένων οπαδών του.

Ο Ανδρ.Παπανδρέου πήρε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων από την παραγωγή και τους έκανε άχρηστους ή αχρηστευμένους δημοσίους υπαλλήλους.Είναι αυτοί επί των οποίων έπεσε και θα συνεχίσει να πίπτει ο τιμωρός ”κόφτης”.Είναι οι ίδιοι που βλέπουν τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια τους είτε να δουλεύουν πολλές ώρες για 400 ευρώ,είτε να πηγαίνουν στην ξενητειά για ανεύρεση καλύτερης τύχης.Ο Ανδρ.Παπανδρέου έπεισε τους Έλληνες οτι με ελάσσονα προσπάθεια μπορούν να ζουν άνετα,αρκεί να τον ψηφίζουν και κυρίως να μην ρωτούν και προβληματίζονται από που έρχονται τα χρήματα.Ναι,είναι τρομερό,αλλά γεγονός οτι πολλοί Έλληνες μέχρι το 2010 αγνοούσαν όχι μόνον το ύψος του εθνικού χρέους,αλλά ακόμη και την ύπαρξή του ως έννοια.Ο Παπανδρέου δημιούργησε πολιτική σχολή στο σημείο που όλοι μα όλοι οι μεταγενέστεροι τον είχαν ως σημείο αναφοράς και αντικείμενο θαυμασμού με προεξάρχοντα τον Κώστα Καραμανλή τον Μικρό(και αξιολύπητο).

Η επιτυχία του ανδρός πράγματι ξαφνιάζει.Και στο σημείο αυτό υπεισέρχεται και ο λα’ι’κός παράγων.Τι έπεισε τους Έλληνες να πιστεύσουν έναν ψευδοπροφήτη;Τι τους έκανε τόσο απαιτητικούς όσο και οκνηρούς ώστε να απαιτούν από όλους τους Πρωθυπουργούς να του μοιάσουν;Τι τους έκανε τόσο πνευματικά νωθρούς ώστε να μην βλέπουν οτι η κοινωνική παθογένεια από το 1981 και εντεύθεν και η συνακόλουθη υπερχρέωση θα φέρει τελικά την χρεωκοπία;Ο γράφων δεν έχει απάντηση και παραπέμπει την απάντηση σε κοινωνικούς ψυχοαναλυτές και άλλους τέτοιους ειδικούς.Ελπίζω μόνον οτι είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του ψευδοπροφήτη και τα όσα βιώνουμε τώρα να μας δώσουν να καταλάβουμε όλοι οι ψευδοπροφήτες τι σημαίνουν.Ο αμοραλισμός(η έλλειψη ηθικών κανόνων) αυτού του ανθρώπου που έλεγε οτι ΄΄όταν έλθει η ώρα να αποπληρωθούν αυτά τα χρέη εγώ θα έχω πεθάνει” δείχνει σε όλην της την τραγικότητα σε τι παγίδες πέφτει ένας λαός που πιστεύει σε ψευδοπροφήτες.Ο γράφων εύχεται ο λαός αυτός να μην διαιρεθεί πάλι σε πράσινα,κόκκινα και γαλάζια καφενεία και να κάνει έντονη αυτοκριτική και περισυλλογή 20 χρόνια μετά τον θάνατο του ανθρώπου που του υποσχόταν ”μια Ελλάδα νέα”,γνωρίζετε,αυτήν που ζούμε τώρα.

Ιωάννης Ξηρός

Ταξίαρχος ε.α.,Μέλος της Δράσης