![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="396" width="594" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Βλέπουμε εκατομμύρια ανθρώπους να παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Βλέπουμε γυναικόπαιδα να θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο.
Βλέπουμε φράχτες και συρματοπλέγματα να υψώνονται παντού και στρατούς να αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες.
Ακούμε προτάσεις από υπουργούς χωρών της “πολιτισμένης” Δύσης για μαρκάρισμα των προσφύγων ή και για άνοιγμα του Νταχάου ακόμη!
Διαβάζουμε πως 9 δις ευρώ θα διατεθούν από την Ε.Ε. την επόμενη 5ετία για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων.
Μαθαίνουμε για τζιχαντιστές που χρηματοδοτήθηκαν, εξοπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν από σύμμαχες χώρες της Δύσης ή και από την ίδια τη Δύση.
Ακούμε για πολέμους, για βομβαρδισμούς, για δολοφονίες αμάχων, για εμπλοκή όλων των μεγάλων δυνάμεων.
Και καθημερινά βλέπουμε αμέτρητες φωτογραφίες με πρόσωπα κατατρεγμένων ανθρώπων που προσπαθούν να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέμου και έχουμε χάσει το μέτρημα από τα ναυάγια και τους νεκρούς στις θάλασσες μας.
Oι άνθρωποι αυτοί δεν φεύγουν χτυπημένοι από κάποια φυσική καταστροφή! Δεν είναι φυσική καταστροφή ο πόλεμος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η καπιταλιστική κρίση, οι αστικοί ανταγωνισμοί, η φτώχεια.
Δεν είναι φυσικό φαινόμενο το ISIS, οι βόμβες που σκότωσαν τους Κούρδους διαδηλωτές στην Άγκυρα, η σφαγή στο κτίριο των εργατικών συνδικάτων στην Ουκρανία, η σφαγή της νέας Ιντιφάντα, oύτε φυσική κατάσταση ο θρησκευτικός φανατισμός.
Είναι η πολιτική της ιμπεριαλιστικής Δύσης του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και της Ρωσίας που δημιουργεί πολέμους.
Όπως είναι υποκρισία της Ε.Ε. να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες πολέμου, την ίδια ώρα που τους πνίγει στα σύνορά της.
Είναι υποκρισία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που συμμετέχει σε όλους τους πολέμους, που κρατάει από τον Γενάρη τον φράχτη του Έβρου στη θέση του ανέγγιχτο, να κλαίει για τους πρόσφυγες. ΑΣ ΜΗΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥΣ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΔΗΘΕΝ «ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ»: Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.
Τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων φτάνουν στην Ελλάδα εξαιτίας της φτώχειας, των πολέμων και των αντιδραστικών καθεστώτων που προκαλούν οι «σύμμαχοί μας» και δεν μπορούν να τα σταματήσουν ούτε οι «φράχτες», ούτε η Frontex, ούτε άλλα μέτρα καταστολής που το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τον αριθμό των νεκρών και την τιμή των δουλεμπόρων.
Κι όμως….
Οι απλοί άνθρωποι σε όλες τις χώρες, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι φτωχοί και όσοι χτυπιούνται καθημερινά με τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων τους, στάθηκαν δίπλα στους πρόσφυγες, ύψωσαν το δικό τους, πιο ψηλό και πιο ισχυρό από τα δικά τους, τείχος αλληλεγγύης κι ανθρωπιάς, όρθωσαν το ανάστημά τους κι άνοιξαν τις αγκαλιές τους!
Η αλληλεγγύη στον πρόσφυγα και τον μετανάστη είναι το χέρι μας στον άνθρωπο που ξεριζώνεται από το σπίτι του κι αυτό το χέρι είναι το ίδιο με αυτό που δίνουμε στον άνθρωπο που σήμερα βγάζουν σε πλειστηριασμό το σπίτι και το χωράφι του, που χάνει τη δουλειά και το μισθό του, που τρομοκρατείται από το αφεντικό του, που καταπατούνται τα εργασιακά και κοινωνικά του δικαιώματα, που χάνει την ασφάλιση και την υγεία του, που μένει το παιδί του άνεργο και το εγγόνι του παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς.
Δεν ξεχνάμε φυσικά ποια ΜΜΕ, κόμματα και οργανώσεις, ξερνούσαν χολή για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και ποιοι πριμοδοτούσαν και χρηματοδοτούσαν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ποιοι έκλειναν τα μάτια στα ρατσιστικά εγκλήματα τόσα χρόνια και ποιοι καλλιεργούσαν το μίσος, τον κοινωνικό και φυλετικό ρατσισμό, αυτοματισμό και κανιβαλισμό.
Είναι οι ίδιοι που καθυβρίζουν κάθε άνθρωπο που αντιστέκεται στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και των θεσμών, χλευάζουν κάθε απεργία και διαδήλωση, υπερασπίζονται την κατάργηση εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ε λοιπόν, στον κόσμο μας, αυτοί που δε χωρούν δεν είναι οι πρόσφυγες, μα οι φράχτες και οι νάρκες τους!
Η ανθρωπότητα δεν είναι ιδιοκτησία του κεφαλαίου και των αγορών, μα των ανθρώπων και των λαών!
Και οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, τα παιδιά όλου του κόσμου να παίξουν και να μορφωθούν, οι νέοι να ερωτευθούν και να εργαστούν, οι λαοί να ονειρευτούν και να δημιουργήσουν έναν κόσμο δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δίχως φτώχεια κι ανεργία, δίχως φραγμούς και σύνορα!
Και όπως είπε ο ποιητής…
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν” αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ” τις φωνές. Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ” τις σφαίρες, μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα “ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα “ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου, έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς, εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ” τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια»!
Tάσος Λειβαδίτης.
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ