![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="330" width="600" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Η διανομή της προκήρυξης του Συλλόγου Βιβλίου -Χάρτου για την εργοδοτική ασυδοσία και της Μαύρης Παρασκευής, που οδηγεί στην καταναλωτική αποκτήνωση και την εργασιακή εξαθλίωση, έξω από το κατάστημα Public στα Τρίκαλα από τη Λέσχη Εργασίας Αλληλεγγύης και Πολιτισμού δεν είχε ιδιαίτερα θετική αποδοχή από μερίδα των εργαζομένων στην επιχείρηση.
Είναι οι ίδιοι εργαζόμενοι που τη Μαύρη Παρασκευή θα δουν τον εργασιακό τους βίο να μαυρίζει ακόμη περισσότερο. Θα απασχολούνται στο κατάστημα από τις 8 το πρωί και μέχρι όσο πάει…. αργά το βράδυ. Ίσως και μετά τα μεσάνυχτα.
Η λογική του μικρότερου κακού με την οποία έχουν διαποτιστεί τμήματα του εργαζόμενου λαού, οι εκπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματα οδηγούν τελικά σε εκπτώσεις στην ίδια τη ζωή. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε όλοι, τόσο καλύτερα θα είναι για μας.
Σήμερα, έκθεση Ελβετικής Τράπεζας που είδε το φως της δημοσιότητας δείχνει ότι το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει πάνω από το 73% του πλούτου. Το 92% κατέχει ό,τι περισσέψει. Ό,τι πετούν στους εργαζόμενους σαν ξεροκόματο, γιατί προφανώς το 92% του παγκόσμιου πληθυσμού αρκείται σε αυτό… Και όμως, είναι αυτό το 92% που παράγει τον πλούτο.
Είναι οι εργαζόμενοι στα Public και σε κάθε πολυκατάστημα, είναι οι εργαζόμενοι στις εταιρίες κατασκευής κινητών τηλεφώνων, υπολογιστών που παράγουν τα προϊόντα. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε τίποτα. Δεν θα υπήρχε ο πλούτος του 0,7%. Είναι, συνεπώς πλούτος που δεν τους ανήκει. Γιατί ο πλούτος πρέπει να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.
Πουθενά, σε καμία σύμβαση, ατομική, επιχειρησιακή ή άλλη (η συλλογική στις μέρες μας είναι δυστυχώς πολυτέλεια) δεν προβλέπεται εργασία πέραν του οκταώρου.
Και όμως… Σήμερα κάποιοι εργαζόμενοι θα δουλέψουν πολύ περισσότερες ώρες. Και θα δουλέψουν σκληρά για να κερδίσουν άλλοι σε βάρος τους, ακόμη και σε βάρος της υγείας τους.
Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την ανεργία και τη φτώχεια , σε επιχειρήσεις που το να τολμήσεις ακόμη και να σκεφτείς διαφορετικά από τον εργοδότη σου θεωρείται έγκλημα, που ο συνδικαλισμός βρίσκεται στην παρανομία, σε ένα περιβάλλον εργασιακών σχέσεων γαλέρας και τρομοκρατίας , σε μία κοινωνία που η αλληλεγγύη σε εργαζόμενους ποινικοποιείται, σε μία πόλη που οι καθαρίστριες του νοσοκομείου μηνύονται από ιδιώτες, γιατί τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν τα δίκια τους, πρέπει να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων…
Οι αγώνες, η αλληλεγγύη , η οργάνωση των εργαζομένων , των ανέργων και της νεολαίας , αποτελεί μονόδρομο!
Σε μια μαύρη ζωή , διέξοδο δεν αποτελούν οι μαύρες Παρασκευές και οι λευκές νύχτες , ούτε το να ποδοπατούνται μεταξύ τους φτωχοί και νέοι άνθρωποι για ένα κραγιόν και ένα κινητό, όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη.
Η ουσία της ζωής δεν βρίσκεται στον καταναλωτισμό, που οδηγεί στην μοναξιά, την αποξένωση, την αλλοτρίωση.
Η ουσία της ζωής βρίσκεται στην αγάπη, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην αλληλεγγύη ακόμη και σε εκείνους που πέφτουν θύματα ακραίας εκμετάλλευσης δείχνοντας να μην ενοχλούνται γιατί φοβούνται την απόλυση, την ανεργία.
Η ουσία της ζωής βρίσκεται στην αλληλεγγύη που διώχνει το φόβο. Στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως οδηγό διαβίωσης.
Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην ανθρωπιά. Και στην ελευθερία. Όχι στη δήθεν ελευθερία του καταναλωτισμού. Αλλά στον ελεύθερο αέρα μίας ζωής χωρίς φόβο και εκμετάλλευση.
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
24.11.2016