29 Φλεβάρη: η μέρα που βρίσκει το χειμώνα αγκαλιά με την άνοιξη, η μέρα που έρχεται μία φορά στα 4 χρόνια… Η μέρα που ερωτεύονται δύο νέοι. Ένας έρωτας, μία υπόσχεση κι ένα ραντεβού που θα μείνουν αναλλοίωτα στο χρόνο, ό,τι κι αν συμβεί στις ζωές των δύο αγαπημένων. Ο έρωτάς τους περνάει μέσα από τις συμπληγάδες της ιστορίας του τόπου: Πολυτεχνείο, πτώση χούντας, μεταπολίτευση και φτάνει μέχρι το 2000… Ο Αλέξανδρος Νίκας μας μιλά για το βιβλίο του «Κάθε 28 του Φλεβάρη» (εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ) και μας ταξιδεύει στο ρου της ιστορίας του τόπου μέσα από τη ματιά δύο ερωτευμένων ανθρώπων.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-κ. Νίκα περιγράψτε μου εν συντομία την υπόθεση του βιβλίου σας.
-Ο Πάρης και η Ελένη, μαθητές της ΣΤ’ τάξης γυμνασίου το 1972 πηγαίνουν στο ίδιο φροντιστήριο στην Πλατεία Κάνιγγος με στόχο να εισαχθούν στο Πολυτεχνείο. Προέρχονταν από διαφορετική κουλτούρα, μόρφωση και οικογενειακή παιδεία· παιδί μεταναστών στη Δυτική Γερμανία ο Πάρης, παιδί αποταγμένου από τη χούντα υψηλόβαθμου στρατιωτικού η Ελένη. Όλα αυτά όμως δεν στάθηκαν εμπόδιο κι έτσι γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας. Πρωτοφιλήθηκαν στις 29 Φλεβάρη του 1972. Πέτυχαν στις εξετάσεις και μπήκαν στο Πολυτεχνείο ο Πάρης, στο Μικρό Πολυτεχνείο η Ελένη. Έζησαν μαζί όλα τα μεγάλα γεγονότα της εποχής, Πολυτεχνείο, πτώση της χούντας, τη μεταπολίτευση. Ο έρωτας τους ήταν τόσο δυνατός που οι φίλοι τους χαίρονταν και ζήλευαν ταυτόχρονα. Συμφώνησαν πως ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί η σχέση τους, σε ανάμνηση του πρώτου τους φιλιού «ότι και αν συμβεί ανάμεσα τους θα συναντιούνται Κάθε 29 του Φλεβάρη στο σημείο που αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί». Η Ελένη μόλις τελείωσε τη σχολή της αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της στην Αμερική, ουσιαστικά μέχρι να τελειώσει ο αγαπημένος της το Πολυτεχνείο και το στρατό. Όμως οι συνθήκες της εποχής την εμπόδισαν να επιστρέψει κι έτσι ο καθένας ακολούθησε διαφορετική διαδρομή. Την υπόσχεση τους όμως να συναντιούνται Κάθε 29 του Φλεβάρη την υλοποίησαν.
-Πάρης κι Ελένη οι πρωταγωνιστές του… Τους έχετε δανειστεί από τη μυθολογία; Συμβολικά τα ονόματα;
-Μονολεκτική η απάντηση: Ναι.
-Ο έρωτάς τους περνά από τις συμπληγάδες της πολιτικής ιστορίας του τόπου από τη Μεταπολίτευση ως τις μέρες μας;
-Ακριβώς! Ο έρωτας τους περνάει μέσα από τις συμπληγάδες της ιστορίας του τόπου, Πολυτεχνείο, πτώση χούντας, μεταπολίτευση και φτάνει μέχρι το 2000 που τελειώνει κατά κάποιο τρόπο προφητικά, μιας που για πολλούς η γενιά του Πολυτεχνείου τα έκανε όλα «στάχτη».
-Ένα ραντεβού ζωής κάθε 29 Φλεβάρη, κάθε 4 χρόνια;
-Ναι. Πίστευα πως έτσι θα μπορέσει πιο εύκολα ο αναγνώστης να κατανοήσει όλα τα σημαντικά γεγονότα της κάθε εποχής.
-Γιατί διαλέξατε αυτή την ημερομηνία;
-Επειδή συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια και με βοήθησε πολύ να περιγράψω το κλίμα της κάθε εποχής χωρίς να επαναλαμβάνομαι και να κουράζω τους αναγνώστες.
-Ένα βράδυ είναι αρκετό για να καλύψει τα κενά που δημιουργεί ο χρόνος;
-Όχι! Δεδομένων όμως των συνθηκών που είχαν δημιουργηθεί, θεωρώ πως Ναι, ήταν αρκετό για να καλύψουν τα κενά που είχαν δημιουργηθεί, ενώ ταυτόχρονα είχαν κάτι να περιμένουν· το επόμενο ραντεβού τους.
-Μπορούμε να πούμε ότι μέσα από το βιβλίο σας παρακολουθούμε το ρου της ιστορίας του τόπου μέσα από τη ματιά δύο ερωτευμένων ανθρώπων;
-Απολύτως. Πολύ σωστά το αντιληφθήκατε. Θεωρώ πως η γενιά του Πολυτεχνείου είναι πολύ τυχερή, αφού έζησε από κάθε άποψη τα πιο σημαντικά γεγονότα των τελευταίων εκατοντάδων χρόνων. Τι να πρωτοαναφέρω: χούντα, πολυτεχνείο, μεταπολίτευση, τεχνολογία, ιατρικές επιστήμες, τέχνες, ανατροπή καθεστώτων, γκρέμισμα τοίχων, διάλυση γειτονικών κρατών, νέες θανατηφόρες ασθένειες, πυρηνική καταστροφή, άνοδο και πτώση χρηματιστηρίου, αλλά και τόσα άλλα που πιστεύω πως μέσα από την ιστορία του Πάρη και της Ελένης φέρνουν μνήμες στους άνω των πενήντα ετών και γίνονται εύκολα κτήμα της νεότερης γενιάς.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Αλέξανδρος Νίκας γεννήθηκε το 1956 στο Σεβαστό Θεσπρωτίας. Επηρεάστηκε από πολλούς δασκάλους με διαφορετική φιλοσοφία και κουλτούρα, αφού τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο χωριό του, και τελείωσε το δημοτικό στον Πειραιά.
Παρακολούθησε τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου στην Παραμυθιά, συνέχισε στη Θεσσαλονίκη και πήρε το απολυτήριό του στα Γιάννενα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Μαθηματικών.
Από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών απέσπασε τον Ιανουάριο του 2013 τον A΄ Έπαινο για το διήγημα Ξύπνα, Εμινέ, πάμε, το 2014 το Β΄ Βραβείο για τη Λάμπρενα και το 2015 τον A΄ Έπαινο για το Ραντεβού στα τυφλά.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Πύλες εξόδου (2013) και Ένας αιώνας και μία νύχτα (2015).
Είναι παντρεμένος με τη δασκάλα Αποστολία Βουλτσίδου, έχει έναν γιο, τον Σωτήρη, και εργάζεται ως στέλεχος πωλήσεων σε μεγάλη ελληνική εταιρεία.
