Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδρομή πραγματοποίησε ο Ελληνοιταλικός Σύνδεσμος Φιλίας και Συνεργασίας, υπό την επιτυχή καθοδήγηση του Προέδρου του κ. Νικ. Ευθυμιάδη από 13 έως 22 Νοεμβρίου στην Νότιο Ιταλία.
Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός
Σ’αυτήν έλαβε μέρος και ο γράφων, μέλος του ΕΟΣ Αχαρνών, του ΣΠΟΡΤ Τρικάλων και του Συλλόγου Δρομέων Τρικάλων.
Η εκδρομή ήταν ταυτόχρονα και μια ελληνική συμμετοχή στις εκδηλώσεις ”ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΜΗΣ”που εκείνες τις ημέρες διοργάνωνε η Ιταλική Φιλελληνική Εταιρεία και ο γνωστός φιλέλλην Δήμαρχος του Pozzuolli,ο καθηγητής κ.Marco Caldi.Εκτός από τον καθαρά τουριστικό και πολιτιστικό χαρακτήρα της εκδρομής,η τελευταία είχε και τον χαρακτήρα του προσκυνήματος σε μια από τις αρχαίες αλησμόνητες πατρίδες του Ελληνισμού,όπου ακόμη κάποιοι λίγοι ομιλούν μια παραφθορά της ελληνικής,ονομάζονται Γκρεκάνοι ή Γκρίκοι και τα χωριά τους εμείς τα ονομάζουμε ελληνόφωνα.
Η ίδια η περίφημη και χιλιοτραγουδισμένη Νάπολη,η αρχαία ελληνική Παρθενόπη των Κυμαίων,πόλις ελληνική και αργότερα ελληνορρωμαική,κράτησε τον ελληνικό χαρακτήρα της για αιώνες και μέχρι την οριστική αποχώρηση του Βυζαντίου από εκεί τον 11ο αιώνα.Ακόμη όμως και σήμερα η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα λέγεται Παρθενόπη και οι οπαδοί Παρθενοπαίοι(Partenopei),πράγμα που αποδεικνύει οτι ουδείς λαός ξεχνά τις λαμπρότερες σελίδες της Ιστορίας του.Πριν αποχαιρετήσουμε την Νάπολη,αρκετοί από την ομάδα ανεβήκαμε μέχρι τον κρατήρα του Βεζούβιου σε μια πορεία 3 ωρών την 16 Νοεμβρίου.
Την 18 Νοεμ. επίσκεψη στην λεγόμενη Καπαδοκία της Μεσογείου,την Ματέρα,πόλη-μνημείο της UNESCO.Αυτό που κάνει την Ματέρα ξεχωριστή είναι η εκτεταμένη σειρά σπηλαίων,μετασχηματισμένων σε κατοικίες με πόρτες και παράθυρα από μεσαιωνικούς Βενεδικτίνους μοναχούς με εκκλησίες και αυτόνομα κελιά,διακοσμημένων με βυζαντινά στοιχεία και τοιχογραφίες.Στην συνέχεια το Τάραντο,ο αρχαίος ελληνικός Τάρας,σταθερή βάση των Λακεδαιμονίων στην Ν.Ιταλία με ενδιαφέρον αρχαιολογικό μουσείο και μεσαιωνικά κάστρα.
Η συνέχεια ήταν ένα οδοιπορικό σε πόλεις και κωμοπόλεις που σε πείσμα αιώνων και κατακτητών διατήρησαν τα ελληνικά τος ονόματα,Γκαλατίνα,Γκαλίπολι,Οτράντο(η αρχαία Υδρούς),όπου υπάρχουν πολλοί ελληνόφωνοι.Στην Στερνατία(εκ του στέρνου)ελληνόφωνοι μας ξενάγησαν στο παλαιό ελαιοτριβείο και στο Καλιμέρα ο τοπικός Σύλλογος Ελληνοφώνων μας επιφύλαξε μια ωραία εκδήλωση με γκρεκάνικα τραγούδια.
Η εκδρομή έκλεισε με το Άλμπερο Μπέλο,όμορφο χωριό με σκεπές σε σχήμα τρούλου,κατοικούμενου από απογόνους Αλβανών που μετά την ήττα του Σκεντέρμπεη από τους Οθωμανούς κατέφυγαν στην Ιταλία τον 15ο αιώνα και το Λέτσε,το αρχαίο Αλήσιον των Ελλήνων,την λεγόμενη Φλωρεντία του Νότου.
Η Ν.Ιταλία δεν είχε τις καλύτερες των τυχών όταν έφυγε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1060.Η αμφισβήτηση της πολιτικής εξουσίας του Πάπα από τους Νορμανδούς και στην συνέχεια το 1194 από τον σικελικό κλάδο της Δυναστείας των Χοχενστάουφεν,διαδόχους των Νορμανδών με επιγαμία (Χοχενστάουφεν,ηγεμόνες της Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους,κράτος εικονικό,λόγω της πολυδιάσπασής του)οδήγησε τους Πάπες στην απόφαση να ξεφορτωθούν τους Γερμανονορμανδούς και να καλέσουν ως διεκδικητές του Νότου την γαλλική Δυναστεία των Ανζού(Ανδεγαυοί) το 1266,η τυραννική εξουσία των οποίων κράτησε 2 αιώνες,οπότε Ισπανοί Αραγωνέζοι πάλι με παπική ανάμιξη το 1442 κατέλαβαν όλη την Ν.Ιταλία και Σικελία.Η ισπανική κυριαρχία πέρασε από διάφορες φάσεις,οπότε ο βασιλιάς Ουμβέρτος του Μιλάνου με την βοήθεια του Γκαριμπάλντι το 1860 εξεδίωξε την τελευταία δυναστεία των Ισπανών Βουρβώνων και ενοποίησε την Ιταλία σε ένα κράτος.
Επανερχόμενος στους ελληνόφωνους αδελφούς και κλείνοντας το άρθρο,ας γνωρίζει ο αναγνώστης οτι η ανάγκη καλών διαχρονικών σχέσεων με την Ιταλία και η εγγενής αδυναμία του νεοελληνικού κράτους ουδέποτε επέτρεψαν το εθνικό κέντρο να υιοθετήσει αυτούς τους ανθρώπους.Ούτε ελληνικά σχολεία υπάρχουν ,ούτε Σχολές Ελληνικών Σπουδών στα Πανεπιστήμια,πλην ίσως κάποια στο Παλέρμο.Η ελληνική παραφθαρμένη γλώσσα χάνεται,όπως οι ίδιοι οι Γκρεκάνοι παραδέχονται.Η Ιστορία μας αφήρεσε μια ακόμη πατρίδα εκεί,χωρίς όμως αυτή την φορά να μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν.Οι ίδιοι οι νότιοι Ιταλοί όμως γνωρίζουν και δέχονται οτι άφθονο ελληνικό αίμα κυλά στις φλέβες τους,δείχνουν με υπερηφάνεια τα αρχαία μνημεία των Ελλήνων και κρατούν τα αρχαία ονόματα στις οδούς και σε ολόκληρες περιοχές,αναγνωρίζοντας με τον καλύτερο τρόπο ποια ήταν πραγματικά η χρυσή εποχή της Ιστορίας τους.
Συνιστώ εντόνως ένα πολιτιστικό ταξίδι εκεί,ως προσκύνημα στην Μεγάλη Ελλάδα.