Ο Δήμος Τρικκαίων τιμά φέτος την ημέρα των ευεργατών με την τοποθέτηση των προτομών 4 εξ αυτών. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει για ανθρώπους που δώρισαν στην πόλη μέρος ή κι ολόκληρη της περιουσία τους. Είναι όμως αρκετό; Θα σταθώ στο Μουσείο Δημήτρη και Λέγκως Κατσικογιάννη. 1.236 πίνακες και 114 γλυπτά και σχέδια πρώτης έμπνευσης αυτός είναι ο θησαυρός που κρύβει το Μουσείο Κατσικογιάννη. Ένας θησαυρός που έχει δωριστεί στο Δήμο Τρικκαίων εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ουδέποτε αξιοποιήθηκε και ουσιαστικά παραμένει στο σκοτάδι. Στο παρελθόν έχουν γίνει διάφορες κινήσεις αποσπασματικές όμως. Τα έργα αυτά εκτίθενται στο μουσείο «Δημήτρη και Λέγκως Κατσικογιάννη» στις εγκαταστάσεις της πρώην ΑΓΡΕΞ κι άλλα παραμένουν αναξιοποίητα σε αποθήκες και συρτάρια.
Γράφει η Βιβή Μαργαρίτη
«Μουσείο» κατ’ επίφαση μόνο, αφού δεν έχει ανοίξει ποτέ τις πύλες του στον κόσμο πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι πύλες του είχαν ανοίξει για το ευρύ κοινό, το 2009, σε εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί από το Δήμο Τρικκαίων. Έκτοτε, παραμένει κλειστό, ενώ κατά διαστήματα δινόταν η δυνατότητα να το επισκεφθεί κάποιος μόνο κατόπιν ραντεβού!!! Πέρυσι άνοιξε και πάλι για λίγες μέρες με αφορμή τη λειτουργία του Μύλου των ξωτικών. Πρόκειται για ένα χώρο ιδιαιτέρως αξιόλογο, λόγω των έργων που φιλοξενεί και θα έπρεπε να έχει τύχει καλύτερης αντιμετώπισης κι ανάδειξης, πράγμα που μέχρι σήμερα δεν συνέβη.
Το έργο του Δημήτρη Κατσικογιάννη μπορεί να εμπνεύστηκε από το λαό, να προορίστηκε από το δημιουργό του για το λαό, αλλά μόνο το κοινό δεν το έχει θαυμάσει, αφού κανείς από την πόλη, όπου το δώρισε, δεν έχει φροντίσει να το αναδείξει και να το αξιοποιήσει.
Αυτή τη στιγμή, λόγω της λειτουργία του Μύλου των Ξωτικών προγραμματίζεται η λειτουργία του από τον Δήμο Τρικκαίων. Έγιναν οι απαραίτητες παρεμβάσεις και θα ανοίξει για το κοινό.
Μετά όμως τι; Το θέμα είναι τι θα γίνει όταν τα φώτα σβήσουν. Πάλι όλος αυτός ο θησαυρός θα κρυφτεί στο σκοτάδι.
Πως αποκτήθηκε
Η μουσειακή συλλογή των έργων του Δημήτρη Κατσικογιάννη είναι αποτέλεσμα των επί χρόνια ενεργειών του Πολιτιστικού Σωματείου «Στέγη» με τις αλλεπάλληλες επαφές και προτροπές που είχε με τον καλλιτέχνη, καθώς και της συνέπειας των κληρονόμων του να ικανοποιήσουν την επιθυμία του την οποία εξέφραζε για την ίδρυση στην πόλη Μουσείου, που θα φέρει το όνομά του και της συζύγου του.
Το έργο
Το έργο του Κατσικογιάννη πάντα επίκαιρο, παρουσιάζει ολόκληρη την πολεμική, ειρηνική και επαναστατική ζωή των Λαών που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ο Κατσικογιάννης αντλεί τα θέματά του από τα προσωπικά του βιώματα και εκφράζεται με ένταση για την τραγική κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του.
Ο Δημήτρης Κατσικογιάννης
Γεννημένος στην Καρυά Ολύμπου, σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, η οποία το 1939 του έδωσε υποτροφία για το Παρίσι, όπου έκανε μελέτη για την αναστήλωση του Μουσείου Δελφών. Ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας του, θα τον οδηγήσει σύντομα σε αγωνιστικά μονοπάτια, όπου η ζωή θα στιγματιστεί από μια ανάμεικτη αίσθηση απομόνωσης και αβεβαιότητας. Το 1952, ύστερα από φυλάκιση δύο χρόνων, καταδικάστηκε ισόβια για την αντιστασιακή δράση του. Φυλακίστηκε στην Κέρκυρα, στα Τρίκαλα, στη Λάρισα, στην Αλικαρνασσό και ξανά στην Κέρκυρα, από όπου αποφυλακίστηκε το 1961 με ιδιαίτερα επιβαρυμένη υγεία.
Στην επαφή του με τα ευρωπαϊκά κινήματα στο Παρίσι εμπνέεται από το γαλλικό Συμβολισμό, ενώ η βαθιά γνώση της βυζαντινής αγιογραφίας τον ωθούν προς τη διαμόρφωση ενός τελείως προσωπικού ύφους, όπου μέσα από μονοχρωματικές θεματικές επιλογές και εξαϋλωμένα χρώματα απαθανατίζονται εικαστικά θέματα εμπνευσμένα από τους «πολιτικούς εξόριστους», το «Πολυτεχνείο», τους αγροτικούς αγώνες, την τρομοκρατία, την «παγκόσμια ειρήνη» και γενικότερα τους αγώνες και τις αγωνίες των λαών για μια ζωή χωρίς αδικίες και μισαλλοδοξία.
