Μπορεί να τον περιμέναμε τον τελευταίο καιρό, αλλά ο πρόωρος θάνατος του Βησσάρη μας λύπησε όλους βαθύτατα. Για να αποχαιρετίσει κανείς τον Βησσάρη δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Λίγα και απλά. Γιατί απλή και καθαρή ήταν και η ζωή του.
Ο Βησσάρης δεν έζησε πειθαρχώντας και υπακούοντας πιστά στους συμβατικούς και ενίοτε εξαναγκαστικούς κανόνες της κοινωνίας και του συστήματος. Έκανε λεύτερα τις δικές του λεύτερες επιλογές. Ο Βησσάρης έζησε λεύτερα τη σύντομη ζωή του. Και με αρχές, που δεν τις παραβίασε ποτέ. Έστω κι αν αυτό του δημιουργούσε προβλήματα και δυσκολίες, που όλες τις δέχτηκε αγόγγυστα και χωρίς παράπονα, ακόμα και τη βαριά αρρώστια που τον βρήκε τελευταία και του έκοψε πρόωρα το νήμα της ζωής του.
«Έτσι είναι η ζωή. Σύντομη και περαστική. Το θέμα είναι να σταθείς όρθιος και να μην προσκυνήσεις κανέναν. Εγώ ούτε κακό έκανα σε κανέναν ούτε προσκύνησα οποιονδήποτε. Φτωχός, αλλά με αξιοπρέπεια. Το ξέρω ότι η ζωή μου τελειώνει. Ή 3-4 μήνες ή 8 μήνες ζήσω ακόμη δεν έχει σημασία. Το καντήλι μου τελειώνει. Ούτε είχα λεφτά να την προλάβαινα και να την πολεμούσα την αρρώστια προτού αυτή προλάβαινε να εξαπλωθεί τόσο. Όπου φτωχός και η μοίρα του. Λυπάμαι που δεν μπορώ να έρχομαι τώρα στο Κίνημα και εκεί που μαζευόσαστε. Αλλά προσπαθήστε εσείς, γιατί τα πράγματα με τα μνημόνια χειροτερεύουν συνέχεια. Και μην ξεχνάτε, χρειαζόμαστε Άμεση Δημοκρατία, όπως οι αρχαίοι είχαν την Εκκλησία του Δήμου. Εμείς πρέπει να αποφασίζουμε μόνοι μας και κανένας άλλος». Αυτά ήταν τα λόγια του Βησσάρη εν είδει παρακαταθήκης του που άφηνε σε μας, και τα είπε σε μια απ’ τις τελευταίες του επικοινωνίες με μέλος του Μετώπου Λαού, στις συνεδριάσεις και τους αγώνες του οποίου ο αείμνηστος συμμετείχε ενεργά μέχρι πριν από λίγους μήνες, όταν η ανίατη πια αρρώστιά του τον αποδεκάτισε εντελώς.
Ο Βησσάρης υπήρξε για όλους μας καλός φίλος και συναγωνιστής. Ο Μόδεστος, γιατί αυτό ήταν το κανονικό του όνομα, αλλά όλοι τον ήξεραν ως Βησσάρη, ήταν άνθρωπος ευγενικός, πράος και μειλίχιος.
Εκλεκτέ φίλε, συναγωνιστή και καλέ άνθρωπε Βησσάρη, μαζί με τους δικούς σου ανθρώπους που θρηνούνε για τον πρόωρο και άδικο χαμό σου, θα σε θυμόμαστε πάντα κι εμείς οι φίλοι και συναγωνιστές σου απ’ το Μέτωπο Λαού και το Κίνημα Δεν Πληρώνω, αλλά είμαστε σίγουροι και από το Κίνημα των Πλατειών του 2011, όπου σε πρωτογνωρίσαμε οι περισσότεροι από μας ως τον «φιλόσοφο της πλατείας» και τον «κήρυκα της άμεσης δημοκρατίας», που ήταν η μεγάλη σου πολιτική «αδυναμία».
Βησσάρη, σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τους καθημερινούς κινηματικούς αγώνες, απ’ τους οποίους δεν απουσίαζες τα τελευταία χρόνια, μέχρι που θα έρθει η Άμεση Δημοκρατία, η Ανεξαρτησία, η Ελευθερία και η Κοινωνική Δικαιοσύνη στον τόπο μας.
– ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΒΗΣΣΑΡΗ!
– Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΠΑΝΤΑ!
