Λίγες ώρες μετά το γράμμα του Δήμου Τρικκαίων στον «Φίλο από τη Ανατολή», αυτός ο φίλος απάντησε. Εγκάρδια, με αγάπη, με συγκίνηση, με χίλια ευχαριστώ… Με λόγια που αναβλύζουν μόνο ανθρωπιά, με βάση και την ανθρωπιά που οι ίδιοι οι πρόσφυγες εισέπραξαν. Ο Ισα Αλ Κχεντάρ που έγραψε το γράμμα και άλλοι πρόσφυγες που το συνυπογράφουν, τα λένε όπως τα ένιωσν, τα έζησαν, τα βίωσαν, εκεί, στο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο «Μπάρας» Τρικάλων. Με γλώσσα ακριβή, παρά τα λίγα αγγλικά, με συναισθήματα που κρύβονται πίσω από λέξεις, όπως συνήθως γράφουν οι εξ Ανατολής. Και αυτό το γράμμα, δείχνει ότι οι ανθρώπινες αξίες, δεν σταματούν να υπάρχουν. Δείχνει ότι το «ευχαριστώ» των προσφύγων αξίζει χιλιάδες διαμάντια για κάθε τρικαλινή, τρικαλινό, εθελοντή, επιχειρηματία, φορέα ή σύλλογο που δραστηριοποιήθηκε,
Διαβάστε το γράμμα, που εστάλη και στα αραβικά, με μια καρδιά ζωγραφισμένη: «Μικρή πόλη – Μεγάλη Καρδιά», λένε στους τρικαλινούς.
«Γεια σας στα Τρίκαλα
Είμαι ο Ισα Αλ Κχεντάρ. Σταματήσαμε σε αυτή την όμορφη πόλη για λίγες ημέρες. Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους αυτής της πόλης για την καλοσύνη τους. Μας καλωσόρισαν, αισθανόμαστε σαν να είμαστε με τις οικογένειές μας. Περάσαμε όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους εδώ. Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι εδώ είναι άγγελοι. Ηταν καλύτεροι και από τους γονείς μας.
Θέλω να πω ότι ένιωσα συναισθηματικά με την καλοσύνη που πήρα από τους ανθρώπους εδώ στα Τρίκαλα.
Εγραψα αυτό το γράμμα και τα δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου, γιατί φεύγω από αυτή την πόλη και θα αφήσω αυτήν την όμορφη πόλη . Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις όμορφες στιγμές που έζησα εδώ με τους τρικαλινούς. Μας βοήθησαν πάρα πολύ, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν για εμάς. Ηταν πολύ υπομονετικοί με εμάς.
Οι άνθρωποι σε αυτήν την πόλη είναι φανταστικοί και καμία γλώσσα στον κόσμο δεν μπορεί να περιγράψει την καλοσύνη των ανθρώπων εδώ στα Τρίκαλα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις όμορφες στιγμές που περάσαμε με τους αγαπημένους ανθρώπους. Τα αγγλικά μου δεν είναι αρκετά καλά, ώστε να περιγράψω τις όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους ανθρώπους από την πόλη των Τρικάλων.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μεγάλα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων, όταν φτάσαμε, και δεν θα ξεχάσω ποτέ τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια των ανθρώπων, όταν φεύγαμε από την πόλη. Αν θελήσω να γράψω κάθε αξιαγάπητη στιγμή που περάσαμε εδώ, με αυτούς τους ανθρώπους, θα χρειαστώ ένα βιβλίο με χιλιάδες σελίδες, μόνο και μόνο για να πω ότι είμαι ερωτευμένος με τα Τρίκαλα».
