Ο Σπύρος Πετρουλάκης είναι ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα και πολλές ανησυχίες. «Πολυπράγμων» όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του. Συγγραφέας, συνθέτης, στιχουργός, ραδιοφωνικός παραγωγός και διαφημιστής, φωτογράφος, αφηγητής παραμυθιών, πρωταθλητής του Taekwondo και προπονητής στο άθλημα… Είναι ορισμένα μόνο από αυτά με τα οποία καταπιάνεται. Το βιβλίο του «Το παράθυρο της Νεφέλης» υπήρξε αφορμή της γνωριμίας μας. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στα Τρίκαλα σε εκδήλωση που διοργάνωσαν στο Μύλο των Ξωτικών οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ και το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος για την προβολή του βιβλίου του. Εκεί, συνομίλησε με αναγνώστες και υπέγραψε αντίτυπα. Εκεί ήταν και ο τόπος συνάντησής μας. Είχαμε κανονίσει το ραντεβού λίγες μέρες πριν κι εκείνος δέχθηκε ευγενικά να μου παραχωρήσει συνέντευξη. Μία συνέντευξη σε πρώτο ενικό…
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
– Από πού να αρχίσω; Διαβάζοντας κάποιος το βιογραφικό σου ευθύς εξ αρχής καταλαβαίνει ότι είσαστε ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα και πολλές ανησυχίες. Συγγραφέας, συνθέτης, στιχουργός, ραδιοφωνικός παραγωγός και διαφημιστής, φωτογράφος, αφηγητής παραμυθιών, πρωταθλητής του Taekwondo και προπονητής στο άθλημα, ασχολείσαι με την αναρρίχηση και τις καταδύσεις… Πως τα προλαβαίνεις όλα;
– Όποτε έχω χρόνο, κάνω ό,τι με εκφράζει την κατάλληλη ώρα. Φυσικά μερικές δραστηριότητες είναι αρκετά δύσκολο να τις κάνω όποτε εγώ θέλω. Αυτό που είναι όμως βέβαιο είναι ότι γράφω συνεχώς, ακόμα και κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου. Ο φορητός υπολογιστής ανά χείρας, στο πλοίο, το λεωφορείο, το αυτοκίνητο και βέβαια το ούτι μου όπου πάω κοντά μου κι αυτό. Πάντα έχω χρόνο να το γρατζουνίσω, έστω και για λίγο.
– Σε όλα αυτά με τα οποία καταπιάνεσαι υπάρχει ένα κοινό σημείο αναφοράς; Υπάρχει κάτι που να τα συνδέει;
– Ναι. Η θέληση μου και το πάθος να ασχολούμαι με πολλά πράγματα και να γεμίζω το χρόνο μου με δράση που ταξιδεύει το μυαλό, το σώμα και την ψυχή.
– Τι είναι αυτό που σε εκφράζει περισσότερο;
– Αυτό όπως προείπα, εξαρτάται από τη διάθεση μου και την περίοδο. Τώρα προέχει το γράψιμο. Με γεμίζει, πλημμυρίζει τα μέσα μου και αυτό βγαίνει με πάθος στο χαρτί.
– Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις τον εαυτό σου με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
– Πολυπράγμων.
[quote_box_center]«Κοινό σημείο σε ό,τι κάνω η θέλησή μου και το πάθος να ασχολούμαι με πολλά πράγματα και να γεμίζω το χρόνο μου με δράση που ταξιδεύει το μυαλό, το σώμα και την ψυχή»[/quote_box_center]
– Το «παράθυρο της Νεφέλης» είναι το βιβλίο σου που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Μπορείτε να μας το παρουσιάσετε;
– Είναι ένα βιβλίο γεμάτο πάθος. Πάθος και ανθρώπινα πάθη. Το χαρακτηρίζει η καταιγιστική πλοκή και η κινηματογραφικής ταχύτητας δράση. Ένα βιβλίο που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ντυμένα με μυθοπλασία και αναφέρεται στην ιστορία ενός κοριτσιού που αρπάζεται από τους βιολογικούς του γονείς. Παρότι το θέμα ίσως να τρομάζει, στο βιβλίο μου αυτό που κυριαρχεί είναι η Ελπίδα, η αποδοχή και η δύναμη της συγχώρεσης.
– Είναι μία ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα;
– Το βασικό γεγονός, δηλαδή ότι ένα παιδί μεγάλωσε σε διαφορετική οικογένεια και πέρασε δύσκολες καταστάσεις, αυτό είναι η πραγματικότητα. Κατόπιν υπάρχει και η απαραίτητη μυθοπλασία που επιτρέπει στο κείμενο να δέσει, να γίνει ιστορία και να παρασύρει τον αναγνώστη να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής.
– Τι σε ενέπνευσε για να γράψεις αυτό το βιβλίο;
– Το δυνατό θέμα και φυσικά το κοινωνικό φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας που ενώ την αντικρίζουμε στην ελληνική πραγματικότητα, κλείνουμε τα μάτια και το προσπερνάμε πολλές φορές δίχως να ιδρώσει το αυτί μας. Ήθελα, ας πούμε, να ταράξω τα νερά.
– «Το παράθυρο της Νεφέλης» είναι ένα παράθυρο στο ζωή, ένα διέξοδο. Όταν ο άνθρωπος φτάνει στα όριά του μπορεί να βρει διέξοδο σε «παράθυρα»;
– Αυτό είναι και το ζητούμενο στα αδιέξοδα μας. Η διέξοδος. Το παράθυρο που μπορούμε να το ξεκλειδώσουμε και από εκεί με φτερά διάπλατα να πετάξουμε, όπου μπορούμε ή ακόμα καλύτερα, εκεί θέλουμε. Ο καθένας μπορεί να το δει οπουδήποτε αυτό το παράθυρο. Άλλος στον τοίχο του σπιτιού του, άλλος να το ζωγραφίσει ο ίδιος με κιμωλία κι άλλος να το βρει μέσα του. Μετά είναι στο χέρι του καθενός να γυρίσει το πόμολο ή ακόμα και να σπάσει το τζάμι. Το «ταξίδι» είναι εκεί και τον περιμένει.
– Το βιβλίο μιλά για την αξία της συγχώρεσης. Μπορεί να έρθει η λύτρωση μέσα από τη συγχώρεση;
– Ναι. Η ψυχή του ανθρώπου έχει ανάγκη να συγχωρέσει και να συγχωρεθεί για λάθη, πάθη και στιγμές. Όσα έζησε και όσα δεν τόλμησε να ζήσει. Θεωρώ ότι αν καταφέρνεις να ισορροπείς μέσα σου, σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για όλους μας, τότε μπορείς να βρεις τη λύτρωση μέσα από τη συγχώρεση.
– Είσαι γονιός. Θα συγχωρούσες κάποιον που σου άρπαξε το παιδί μέσα από την αγκαλιά σου;
Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι, οι γονείς, έχουμε τόσο μεγάλη δύναμη κρυμμένη μέσα μας. Χρειάζεται να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να αποστασιοποιηθείς του γεγονότος. Αυτό φυσικά επιβάλει σκληρή λογική. Εγώ είμαι άνθρωπος των συναισθημάτων, τα οποία κυριαρχούν μέσα μου. Πιστεύω πως όχι. Δεν θα είχα τη δύναμη.
[quote_box_center]«Το ζητούμενο στα αδιέξοδα μας είναι η διέξοδος. Το παράθυρο που μπορούμε να το ξεκλειδώσουμε και από εκεί με φτερά διάπλατα να πετάξουμε, όπου μπορούμε ή ακόμα καλύτερα, εκεί θέλουμε. Ο καθένας μπορεί να το δει οπουδήποτε αυτό το παράθυρο. Άλλος στον τοίχο του σπιτιού του, άλλος να το ζωγραφίσει ο ίδιος με κιμωλία κι άλλος να το βρει μέσα του. Μετά είναι στο χέρι του καθενός να γυρίσει το πόμολο ή ακόμα και να σπάσει το τζάμι. Το «ταξίδι» είναι εκεί και τον περιμένει»[/quote_box_center]
– Έχεις γράψει άλλα βιβλία;
– Ναι. Έχω γράψει το παιδικό – εφηβικό «Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα» που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο. Στο βιβλίο αυτό, μια παρέα παιδιών με την καθοδήγηση ενός υπερδραστήριου παππού, ζει και συμμετέχει σε ένα ιδιότυπο κυνήγι θησαυρού με φόντο την παλιά πόλη των Χανίων. Τα παιδιά καλούνται να λύσουν τους γρίφους του περιβόητου Κουρσάρου Μπαρμπαρόσα και μέσα από αινίγματα – μαντινάδες ανακαλύπτουν τον πιο σπουδαίο θησαυρό, που δεν θα σας τον αποκαλύψω εδώ. Τον ερχόμενο Απρίλιο θα κυκλοφορήσει άλλο ένα παιδικό – εφηβικό βιβλίο κι αυτό από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.
– Ποια είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν συγγραφέα;
– Κατ’ εμέ, είναι η αναγνώριση από το αναγνωστικό κοινό. Αν με την ιστορία σου καταφέρεις να «σαγηνεύσεις» τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, τότε εισπράττεις τη μέγιστη επιβράβευση. Θα τη δεις στα χαμόγελα, στα μηνύματα και φυσικά στην ερώτηση: «Πότε θα κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο σας;»
[quote_box_center]«Το γράψιμο με γεμίζει, πλημμυρίζει τα μέσα μου κι αυτό βγαίνει με πάθος στο χαρτί»[/quote_box_center]
– Εκτός από συγγραφέας είσαι και μουσικός. Με ποιο είδος μουσικής ασχολείσαι;
Η μουσική που αγαπώ και ασχολούμαι, είναι αυτό που ονομάζουμε «έντεχνη». Κατόπιν η καλή παραδοσιακή και φυσικά η μουσική του τόπου μου. Της Κρήτης. Λατρεύω τον αμανέ, το ρεμπέτικο, το Κρητικό ταμπαχανιώτικο, τα Ηπειρώτικα πενταφωνικά. Έχω κατά καιρούς συνεργαστεί με κορυφαίους του χώρου, όπως ο Haig Yazdjian, ο Γιάννης Χαρούλης, ο Ψαρογιώργης, ο Βασίλης Σκουλάς, ο Γιάννης Νικολάου και πολλοί άλλοι που είναι τα δικά μου «παράσημα» στην πορεία μου στη μουσική.
– Από πού προέρχονται οι επιρροές σου στη μουσική;
Με πατέρα Κρητικό, μητέρα Πειραιώτισσα, παππούδες από Ήπειρο και Κωνσταντινούπολή, τόπους βαφτισμένους στους ήχους και το τραγούδι, όπως καταλαβαίνεις οι επιρροές μου έχουν μια μουσικογεωγραφική ποικιλομορφία. Αυτό θα το συναντήσεις και στα τραγούδια που γράφω.
– Τι είναι αυτό που σου δίνει έμπνευση για να γράψεις τα τραγούδια σου;
– Όπως είπα και παραπάνω είμαι άνθρωπος που με κατακλύζουν τα συναισθήματα. Τις περισσότερες φορές λειτουργώ συναισθηματικά και με πάθος. Οπότε για να γράψω μουσική ή στίχο, πρέπει να έχω την εικόνα, το θέμα, την αφορμή. Όλα αυτά μπορεί να μου τα δώσουν οποιαδήποτε εξωγενή ή ενδογενή ερεθίσματα. Κατόπιν πρέπει να έρθει και η σωστή στιγμή που θα βρίσκομαι στην κατάλληλη ψυχολογική φάση. Κάθε τι για να συμβεί χρειάζεται το δικό του χρόνο. Το τραγούδι για εμένα δεν είναι κάτι τυχαίο. Δεν είναι «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς… λα λα λα». Πρέπει να βγει η ψυχή σου και να μπει μέσα του. Να στάξεις το μέλι από καρδούλα σου για να αγιάσει ο στίχος και να τραγουδηθεί, να αγγίξει άλλες καρδιές να σμίξουν τα χείλη σε ένα ρεφρέν.
[quote_box_center]«Κάθε τι για να συμβεί χρειάζεται το δικό του χρόνο. Το τραγούδι για εμένα δεν είναι κάτι τυχαίο. Πρέπει να βγει η ψυχή σου και να μπει μέσα του. Να στάξεις το μέλι από καρδούλα σου για να αγιάσει ο στίχος και να τραγουδηθεί, να αγγίξει άλλες καρδιές να σμίξουν τα χείλη σε ένα ρεφρέν»[/quote_box_center]
