Ο όρος «θυρεοειδίτιδα» αναφέρεται σε φλεγμονώδεις παθήσεις του θυρεοειδούς που προκαλούνται από διάφορα αίτια και μπορεί να έχουν διαφορετικές εκδηλώσεις. Οι πιο συχνές θυρεοειδίτιδες είναι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto που είναι πολλή συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού, η θυρεοειδίτιδα της λοχείας (μετά τον τοκετό) ένα συχνό πρόβλημα μετά την εγκυμοσύνη, η υποξεία θυρεοειδίτιδα που παρουσιάζεται ξαφνικά και με πόνο στον θυρεοειδή, ενώ θυρεοειδίτιδα μπορεί ακόμα να προκληθεί και από φάρμακα όπως η ιντερφερόνη, η αμιοδαρώνη και κάποια φάρμακα εναντίον του καρκίνου.
Μία από τις λιγότερο γνωστές παθήσεις του θυρεοειδούς είναι η υποξεία θυρεοειδίτιδα, μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από επώδυνη διόγκωσή του εξαιτίας φλεγμονής, η οποία σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται μετά από μία ίωση του ανώτερου αναπνευστικού, όπως η γρίπη ή η παρωτίτιδα.
Η υποξεία θυρεοειδίτιδα έχει τρεις κύριους υποτύπους:
– Την θυρεοειδίτιδα de Quervain: Είναι ο πιο συχνός υποτύπος. Θεωρείται ιογενούς αιτιολογίας. Για την εμφάνισή της έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι ιοί, όπως της παρωτίτιδας, κοξάκι και αδενοϊοί. Αντιπροσωπεύει το 5% των κρουσμάτων των θυρεοειδικών διαταραχών.
– Την υποξεία λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα: Είναι γνωστή και ως υποξεία ανώδυνη θυρεοειδίτιδα. Εκδηλώνεται κυρίως μετά τον τοκετό, με τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού να εκδηλώνονται μέσα στο πρώτο τρίμηνο από αυτόν.
– Την υποξεία επιλόχειο θυρεοειδίτιδα: Εμφανίζεται μέσα σε ένα χρόνο μετά τον τοκετό και συνήθως υποχωρεί μέσα σε 18 μήνες.
- Έντονη καταβολή δυνάμεων, μυαλγία και κακοδιαθεσία
- Ο θυρεοειδής γίνεται ολοένα και πιο ευαίσθητος στο άγγιγμα και μπορεί να εμφανιστεί πυρετός
- Eυερεθιστότητα, άγχος, νευρικότητα
- Αδυναμία συγκέντρωσης
- Διάρροια
- Απότομη απώλεια βάρους
- Ταχυπαλμία ή αρρυθμία
- Αυξημένη σωματική θερμοκρασία που συχνά οδηγεί σε αυξημένη εφίδρωση και τρέμουλο
- Τριχόπτωση
- Δυσκοιλιότητα
- Δυσανεξία στο κρύο
- Απότομη αύξηση του σωματικού βάρους
- Βαριά περίοδο
- Κατάθλιψη
Αντιμετώπιση/Θεραπεία:
Η βασική θεραπεία που χρειάζεται είναι αντιφλεγμονώδη φάρμακα για μια περίοδο τουλάχιστον 6 εβδομάδων, και ξεκούραση. Ο υπερθυρεοειδισμός δεν χρειάζεται φάρμακα καθώς είναι αποτέλεσμα της φλεγμονώδους καταστροφής του αδένα και υποχωρεί σταδιακά. Αν υπάρχουν έντονα συμπτώματα όπως ταχυκαρδία και τρέμουλο, τότε μπορεί να χρειαστεί θεραπεία με φάρμακα που μειώνουν τους καρδιακούς παλμούς (β-αναστολείς) για μικρό διάστημα.
Κάποιες φορές, αν ο πόνος είναι πολύ έντονος και υπάρχουν έντονα συμπτώματα πυρετού και κακουχίας, μπορεί να χρειαστεί η χορήγηση και στεροειδών φαρμάκων (κορτιζόνη) για να μειωθεί η φλεγμονή πιο γρήγορα. Αν η θεραπεία διακοπεί απότομα ή δεν γίνει σταδιακή μείωση των φαρμάκων, μπορεί να έχουμε υποτροπή της θυρεοειδίτιδας με τα ίδια συμπτώματα. Σχεδόν όλοι βελτιώνονται κλινικά με την έναρξη της θεραπείας και συνήθως ο θυρεοειδής επιστρέφει στο φυσιολογικό μετά από 2-3 μήνες.
Την πρώτη φάση του υπερθυρεοειδισμού μπορεί να ακολουθήσει μια φάση υποθυρεοειδισμού, λόγω της καταστροφής του αδένα από την φλεγμονή (υπολειτουργίας του αδένα), με συμπτώματα κόπωσης, δυσκοιλιότητας, αύξησης στο βάρος, υπνηλία. Στην φάση αυτή θα πρέπει να γίνουν και πάλι κατάλληλες εξετάσεις για την λήψη θεραπείας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η φάση του υποθυρεοειδισμού μπορεί να είναι μόνιμη και να χρειάζεται θεραπεία υποκατάστασης με θυροξίνη δια βίου.
www.onmed.gr
