Υγρή πόλη: Εκεί όπου το πάθος συνδέεται με την ίδια την ύπαρξη… συναντάμε το βιβλίο της Φωτεινής Ναούμ

Η «Υγρή Πόλη» είναι μια πόλη μαγική. Η υγρή πόλη είναι η κοινωνία που ζούμε, όλα αυτά που καλούμαστε να βιώσουμε χωρίς να μας έχει προετοιμάσει κανείς…  Ήρωες βουτηγμένοι στα πανανθρώπινα πάθη άλλοτε διάγουν μια ζωή συμβατική κι άλλοτε πάλι παραδίδονται σε ανομολόγητες επιθυμίες.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

Η «Υγρή πόλη» (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) της Φωτεινής Ναούμ συμβολίζει το ανικανοποίητο, το απωθημένο, την αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Πρόκειται για μία πόλη θορυβώδη, πολυπολιτισμική… όπως είναι η Κομοτηνή. «Είναι μια πόλη που γνωρίζω με τα μάτια κλειστά. Ένα γνώριμο τοπίο, ένας καμβάς για να λειτουργήσουν οι ήρωες. Ωστόσο, άντλησα υλικό γι αυτό το βιβλίο, κυρίως από την πόλη που υπάρχει μέσα μου.  Η εσωτερική όραση ήταν αυτή που με οδήγησε να την ξαναγνωρίσω, να την φανερώσω και να σας την συστήσω» μας λέει η ίδια η συγγραφέας στη συζήτηση που είχαμε.

Όπως εξηγεί, η «Υγρή Πόλη» για εκείνη «συμβολίζει το ανικανοποίητο, το απωθημένο. Την αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Πρόκειται για ένα βιβλίο αντιθέσεων, ανθρωποκεντρικό, μια παρατήρηση του τρόπου που επιλέγει να ζει καθείς από μας».

-κ. Ναούμ περιγράψτε μου την ιστορία του βιβλίου σας.

-Η σκεπαστή αγορά στο κέντρο μιας πόλης που θυμίζει περισσότερο Ανατολή, παρά Δύση. Ο Λεωνίδας, αξιοσέβαστος κουρέας διατηρεί ένα κουρείο στην σκεπαστή αγορά. Διάγει βίο συντηρητικό, αυστηρά επαναλαμβανόμενο, μέχρι που τον επισκέπτεται αιφνίδια η ξαδέρφη του η Χλόη από το Παρίσι.

Σ’ ένα χωριό έξω από την πόλη, ο Ζαχαρίας συναντά την Λαμπρινή. Μια συνάντηση που μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι, καθώς τους περιμένει μια έντονη σε δράση και συναίσθημα ζωή.

Ευτράπελα, μοιραίες συναντήσεις και πλήθος ιδιόμορφων ανθρώπων στήνουν την τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής.

-Τι συμβολίζει η υγρή πόλη;

-Για μένα, το ανικανοποίητο. Το απωθημένο. Την αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Πρόκειται για ένα βιβλίο αντιθέσεων, ανθρωποκεντρικό, μια παρατήρηση του τρόπου που επιλέγει να ζει καθείς από μας.

-Γιατί τη χαρακτηρίζετε ως  «μία πόλη μαγική»;

-Πρόκειται για την πόλη που γεννήθηκα κι έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Συχνά πυκνά είχα την αίσθηση αυτής της μαγεία, ανάμεσα σε καθημερινά απλά πράγματα. Την έβρισκα πόλη ατμοσφαιρική με μια υπόγεια δύναμη. Αν συνυπολογίσουμε τους έρωτες που βίωσα, βίωσαν οι ήρωες μου μέσα σ’ αυτή, αλλά και τον μαγικό ρεαλισμό που διέπει το βιβλίο μου, έχω την αίσθηση πως καλώς την χαρακτηρίζω έτσι.

-Επιλέξατε την Κομοτηνή για να τοποθετήσετε την υπόθεση. Πόσο αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε αυτή την πόλη γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και ζείτε;

–Είναι μια πόλη που γνωρίζω με τα μάτια κλειστά. Ένα γνώριμο τοπίο, ένας καμβάς για να λειτουργήσουν οι ήρωες. Ωστόσο, άντλησα υλικό γι αυτό το βιβλίο, κυρίως από την πόλη που υπάρχει μέσα μου.  Η εσωτερική όραση ήταν αυτή που με οδήγησε να την ξαναγνωρίσω, να την φανερώσω και να σας την συστήσω.

–Ένα μυθιστόρημα πληθωρικό και πολυπρόσωπο… Τι συνδέει τους πολλαπλούς ήρωες του βιβλίου σας;

-Η πλοκή αδιαμφισβήτητα. Που δεν με ακολουθεί, αλλά την ακολουθώ. Εκείνη με  οδήγησε από τον έναν ήρωα στον άλλο. Έπειτα ήταν η ίδια η πόλη. Θορυβώδης, πολυπολιτισμική, θα αδικούσα κάποια μερίδα ανθρώπων αν δεν τους έδινα έναν ελάχιστο έστω χώρο. Με απασχολούσε η μοίρα κι αν κατά πόσο μας ορίζει ή την ορίζουμε. Ήθελα μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα γι αυτό.

-Είναι υπαρκτά πρόσωπα;

-Κάποια πρόσωπα είναι υπαρκτά. Ο Ζαχαρίας και η Λαμπρινή παραδείγματος χάρη, ήταν οι παππούδες μου. Από εκείνους άντλησα το πρώτο υλικό και το εμπλούτισα φυσικά με τη μυθιστορία. Σε άλλες περιπτώσεις ίσως είναι μίξη ανθρώπων που έχω γνωρίσει στο παρελθόν, τους έχω φιλτράρει και τους αποδίδω έτσι.

–Ήταν σκοπός σας να αναδείξετε τη συνεχή πάλη του ανθρώπου με τα απωθημένα του;

-Κατά κάποιο τρόπο αυτό ακριβώς ήθελα να δείξω. Καλούμαστε να συμφωνήσουμε σε τόσες επιταγές, κοινωνικές, θρησκευτικές ή ότι άλλο που συχνά αναρωτιέμαι αν υπάρχει, αν βρίσκουμε χώρο να ανασάνουμε κατά πως πραγματικά επιθυμούμε.

–Τολμούν οι άνθρωποι να ζήσουν ή φυλακίζουν τις επιθυμίες, τα όνειρα, τα θέλω και τις ανάγκες τους για να προστατεύσουν τη «βιτρίνα» τους.

 -Υπάρχουν κάποιοι που τολμούν και άλλοι που δεν το αντέχουν. Ακριβώς αυτό καταδεικνύει η Υγρή Πόλη. Τώρα το ποιος κάνει καλά ή όχι, νομίζω πως έτσι κι αλλιώς, όλοι στο τέλος πληρώνουν το λογαριασμό. Κάποιοι είναι «σφιχτοί», ενώ άλλοι αγαπούν να πληρώνουν τα σπασμένα.

–Το πάθος συνδέεται με την ίδια μας την ύπαρξη;

-Σαφώς. Βρίσκω γύρω μου συνεχώς ανθρώπους παθιασμένους με το κάθε τι. Αναλόγως τα πάθη, άλλοι είναι τυχεροί και μπορούν να είναι δημιουργικοί και κάπως ικανοποιημένοι εκφράζοντάς τα, ενώ άλλοι, τα πολεμούν ή λειτουργούν υπογείως, μια ολόκληρη ζωή. Ελπίζω κάποια μέρα να καταφέρουμε όλοι να ανήκουμε στην πρώτη περίπτωση.