Ο βιότοπος Κατούνας και το συνιδιόκτητο καθεστώς γίνονται ευρέως γνωστά τη δεκαετία του 2000 όταν τότε αποφασίζεται η περιοχή της Κατούνας και το συνιδιόκτητο δάσος να μετατραπούν σε βιότοπο .Αρχικά και με διαδικασίες fast-track, περιοχή 7.500 περίπου στρεμμάτων χαρακτηρίζεται από το Δασαρχείο Τρικάλων σαν μόνιμο καταφύγιο θηραμάτων ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από τον κυνηγετικό τότε σύλλογο Τρικάλων και τα μέλη του. Μέσω ενστάσεων και νομικών διαδικασιών (μετά από αρκετό διάστημα), ο κυνηγετικός σύλλογος πετυχαίνει τη συρρίκνωση του μόνιμου καταφύγιου θηραμάτων σε 3.300 στρέμματα.
Ποιοι είναι οι συνιδιοκτήτες Ποιος ο στόχος- Ποιος Ο σκοπός και Ποιο το όφελος είναι μερικά από τα ερωτήματα που γεννιούνται.
Οι συνιδιοκτήτες ανέρχονται σε πάνω από 100 άτομα, οι περισσότεροι εξ αυτών με ένα και μόνο μερίδιο πού όχι μόνον δεν ξέρουν που βρίσκεται η Κατούνα,αλλά και δε διαμένουν στις όμορες κοινότητες. Την πλειοψηφία φέρουν τα άτομα που απαρτίζουν συνεχώς το Δ.Σ και ένας εξ αυτών εμπνευστής του βιότοπου γνωστός στους πανεπιστημιακούς κύκλους και μέσα στο παιχνίδι των ευρωπαϊκών προγραμμάτων τη δεκαετία του 2000.
. Ο Βιότοπος Κατούνας «διαφημίστηκε» σε επιστημονικά συνέδρια και παρουσιάσεις ως παράδειγμα προς μίμηση για τα οφέλη που προκύπτουν από την απαγόρευση ανθρώπινων δραστηριοτήτων εντός του(πχ στο 14ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο), που φυσικά υφίσταται μόνο στα χαρτιά μιας και εκτελούνται εντός του βιότοπου, είτε νόμιμα είτε παράνομα, αρκετές από τις δραστηριότητες οι οποίες έχουν απαγορευθεί εν καιρώ, στη συγκεκριμένη περιοχή ανεγέρθηκε και ένα κτιριακό συγκρότημα που στον αύλιο του χώρου φέρει και εκκλησία. Αν και διαδικτυακά παρουσιάζεται και καταγράφεται σαν ορειβατικό καταφύγιο, δεν φαίνεται εγγεγραμμένο στα επίσημα καταφύγια του ΕΟΤ, ούτε φέρει το ειδικό σήμα λειτουργίας και τα πιστοποιητικά που πρέπει να το συνοδεύουν. Βέβαια, ουδέποτε δε λειτούργησε σαν καταφύγιο αλλά σαν χώρος συγκέντρωσης των μελών του συνεταιρισμού(όταν δεν ίσχυαν τα περιοριστικά λόγω πανδημίας μέτρα). Μακάρι κάποια μέρα να λειτουργήσει για το σκοπό για τον οποίο διαφημίζεται .
Σήμερα, σε πολύ δύσκολους καιρούς για την ελληνική φύση και το περιβάλλον, σε μία περίοδο που στο βωμό του χρήματος θυσιάζονται τα πάντα(βουνά-ποτάμια-θάλασσες) προωθείται η λειτουργία των δήθεν ΑΠΕ, με όρους και κανόνες που θέλουν να επιβάλουν το επιχειρηματικό λόμπι, με τη συγκατάθεση φυσικά και των πολιτικών παραγόντων.
Στο σταυροδρόμι αυτό λοιπόν έρχεται ο συνεταιρισμός του συνιδιόκτητου δάσους, ξεχνώντας αυτά που πρέσβευε και κάποιοι «ρομαντικοί» υπερασπίστηκαν(την προστασία της χλωρίδας και πανίδας του βιότοπου) και δέχεται να συζητήσει πρόταση (εφόσον υπάρξει καταρχήν πλειοψηφία την 14 Φεβ 2021) εταιρείας εγκατάστασης αιολικού πάρκου. Επισημαίνεται ότι στην κορυφή του όρους πάνω από το καταφύγιο (Λαίουσα) είχε εγκατασταθεί στο παρελθόν ανεμολογικός ιστός. Εν καιρώ πανδημίας ανακαλύπτουμε τις διαδικτυακές συνεδριάσεις και με ένα πρόχειρο κείμενο(το οποίο υπογράφει κάποιος ο οποίος παραδέχεται ότι εργάζεται ως τεχνικός σύμβουλος σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των αιολικών), εγγυάται για την ορθή πορεία της επένδυσης και προσπαθεί να αποσπάσει τη θετική ψήφο των υπολοίπων 100 και πλέον μελών. Όπως είπα οι περισσότεροι έχουν από μία μετοχή και είναι ουσιαστικά και αδιάφοροι,συνεπώς το παιχνίδι θα παιχθεί από τους μεγαλομετόχους και τις συμμαχίες που αυτοί έχουν δημιουργήσει. Δυστυχώς, η εγκατάλειψη του τόπου από την Πολιτεία, έχει οδηγήσει ήδη αρκετούς από τούς απλούς μετόχους στην πεποίθηση ότι η εν λόγω «επένδυση» θα προσφέρει κάτι επιτέλους χειροπιαστό (πχ καλύτερους δρόμους, επίλυση του προβλήματος ύδρευσης του χωριού τους) με μια μικρή «οπτική όχλιση» στην περιοχή της Κατούνας , την οποία εξάλλου έχουν να την αντικρίσουν από τα παιδικά τους χρόνια. Κυκλοφορεί εξάλλου και εντέχνως το επιχείρημα ότι «αν δεν τα βάλουμε εμείς, θα τα βάλουν ούτως ή άλλως στις γειτνιάζουσες περιοχές (πχ Κοκκαλαίικα, Παράμερο) και θα μας πάρουν αυτοί τα «μεγάλα» ανταποδοτικά οφέλη». Δυστυχώς δείχνει και αυτό την απελπισία των λίγων μόνιμων πια κατοίκων, οι οποίοι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την ομορφιά της περιοχής τους, όχι για να γεμίσουν τις τσέπες τους, αλλά με την ελπίδα ότι κάτι καλό μπορεί να γίνει στον τόπο τους, θέτοντας το πανάρχαιο δίλλημα της Σκύλας ή της Χάρυβδης. Αυτά όμως είναι το αποτέλεσμα της απελπισίας των απλών κατοίκων αυτών των υπέροχων περιοχών αλλά και της ελλειπούς και πολλές φορές κατευθυνόμενης πληροφόρησής τους.
Προσωπικά οφείλω να γνωρίσω στο Δ.Σ του συνιδιόκτητου δάσους Κατούνας ότι ο δήμος Πύλης, στα όρια του οποίου βρίσκεται ένα μεγάλο τμήμα του, έχει πάρει ομόφωνη αρνητική απόφαση για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στα βουνά μας. Καλά είναι λοιπόν κύριοι να γνωρίσετε ανοιχτά τις προθέσεις σας.Πρώτα στα μέλη σας επίσης, οφείλετε να τους αναλύσετε και να τους γνωρίσετε το σκοπό ίδρυσης του Βιότοπου, για τον οποίο άλλωστε επιδοτήθηκε κατά το παρελθόνΕπίσης, οφείλετε να γνωρίσετε στην κοινωνία μαςαλλά και στις όμορες κοινότητες τις προθέσεις σας ειδάλλως ανοίγετε τους ασκούς του Αιόλου και θα δημιουργήσετε προβλήματα. Επιπροσθέτως, το ιδιοκτησιακό αυτό καθεστώς δεν σας νομιμοποιεί για τις ενέργειες στις οποίες προβαίνετε, καθώς οι επιπτώσεις της όποιας εγκατάστασης επηρεάζει την ποιότητα ζωής και στους όμορους και όχι μόνο δήμους και κοινότητες.
Παραθέτω στο αναγνωστικό κοινό , τα δύο έγγραφα που κοινοποιήσατε στα μέλη σας για τη «δήθεν» καλύτερη ενημέρωσή τους για τα «ευεργετήματα» των ανεμογεννητριών :
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΗΤΡΟΝΑΤΣΙΟΣ
Δημοτικός Σύμβουλος
<<ΠΥΛΗ ΑΞΙΩΝ>>
Ακολουθούν τα έγγραφα
